Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗвелтен (тĕпĕ: хӗвел) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпир санпа пӗр тӑвансем пекех вӗт: эсӗ хӗвелтен сунчӑк айне пытанатӑн, эпӗ — тимӗрҫ лаҫҫинче, тӑпра ҫивитти айӗнче; ӗҫлемелли кун эпӗ сыпнине эсӗ тӗрӗс асӑрхарӑн-ха, анчах эсӗ те, ӗҫлекен ҫынсем пек, вырсарникунсенче ҫеҫ сыпмастӑн пулмалла: сӑмсу сан хӗрлех авӑ…

Мы же с тобой, говорю, как родные братья: ты от солнца под зонтом хоронишься, а я — в кузне, под земляной крышей; в будний день я выпимши, ты это верно приметил, но и ты, должно быть, не только по воскресеньям, как рабочий люд, пьешь: носик-то у тебя с красниной…

X сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ҫав чӗре, хӗвел пек, ҫук, хӗвелтен те вӑйлӑраххӑн, ҫап-ҫуттӑн ялкӑшнӑ; этеме халаланӑ пысӑк юратупа ялкӑшнӑ ҫулӑм ҫутатнӑ вӑрман пӗр самантрах шӑпланнӑ; сӗм-тӗттӗм ҫурҫӗр, ҫав ҫутӑран хӑраса сапаланнӑ та, таҫта, вӑрман чӑтлӑхӗнче, чӗтрене-чӗтрене, шурлӑхӑн пӑнтӑхнӑ ҫӑварне кӗрсе ӳкнӗ.

Оно пылало так ярко, как солнце, и ярче солнца, и весь лес замолчал, освещенный этим факелом великой любви к людям, а тьма разлетелась от света его и там, глубоко в лесу, дрожащая, пала в гнилой зев болота.

III сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Пӗрчисем тата ҫӗр ӑна хӑйӗн хӗвелтен илнӗ ӑшшипе ҫуттине, иксӗлми сӗткенне ҫителӗклех парса тӑнӑ тейӗн, ҫав тери йывӑрскерсем пулчӗҫ.

Зерна такого тяжелого, так напоенного солнцем, словно земля отдала ему все тепло и свет, поглощенные ею.

37-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Захар сасартӑк шӑпланчӗ, унтан куҫне хӗвелтен аллипе картласа, Штольц ҫине тинкерсе пӑхрӗ.

Захар вдруг замолчал, потом, прикрыв глаза рукой от солнца, пристально поглядел на Штольца.

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Тӑлӑп тӑхӑннӑ ҫын, ыйхӑланӑскер, таҫтан килсе тухрӗ те, куҫӗсене хӗвелтен аллипе картласа, Обломов ҫине те, кӳмеллӗ урапа ҫине те лӳпперрӗн пӑхма пуҫларӗ.

Откуда-то появился сонный мужик в тулупе и, загораживая рукой глаза от солнца, лениво смотрел на Обломова и на коляску.

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Пурте сулхӑнра, пир каркӑчсем айӗнче лараҫҫӗ; нянькӑсемпе ачасем кӑна, хӗвелтен хӑрамасӑр, курӑк ҫинче ушкӑнпа ҫӳреҫҫӗ е лараҫҫӗ.

Все сидели в тени, под холстинными навесами: только няньки с детьми, группами, отважно ходили и сидели на траве, под полуденными лучами.

VII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӑл сиксе тӑчӗ, хӑвӑрт тумланчӗ, ваннӑра питне ҫурӗ те! — паркет ҫине ӳксе ҫутатакан хӗвелтен куҫне хӗссе, столовӑя тухрӗ.

Он вскочил, поскорее оделся, умылся — в ванной! — и вышел в столовую, жмурясь от солнца, лежавшего на паркете горячими косяками.

XX. Ирхине // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Куҫӗсене хӗвелтен аллипе хупласа, ҫара уран, вӑрӑм кантӑрапа пӗр-пӗрин хыҫҫӑн кӑкарнӑ икӗ лашана пӗчӗк хӗр юпа тавра хӑваласа ҫӳренӗ.

Закрываясь от солнца локтем и переступая босыми ногами, она гоняла на длинной веревке по кругу двух лошадок, запряженных цугом.

IV. Шӑвармалли вырӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӑш чух Амед та ҫавӑн пек ҫӗлӗкпех ҫӳретчӗ; вӑл каланӑ тӑрӑх, ҫавӑн пек ҫӗлӗк хӗвелтен сыхлать иккен, ӑна тӑхӑнсан пуҫ ыратмасть.

Носил иногда такую и Амед; он объяснял мне, что в этой шапке не болит от солнца голова.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл, хӗвелтен хӳтӗленесшӗн пулнӑ пек, аллисене сарса пӑрахса месерле выртатчӗ.

Он лежал на спине, закинув руки, как будто заслонясь от солнца,

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Алексей отвечӗсене лейтенант итлемерӗ те пулас, вӑл каллех пуҫне ҫӳлелле ҫӗклерӗ те, куҫӗсене хӗвелтен пӗр аллипе картласа, тепӗр чышкипе юнама тытӑнчӗ:

Алексей не был уверен, что лейтенант выслушал его ответы: он опять запрокинул голову и, загородив ладошкой лицо от солнца, затряс кулачком.

8 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Пурте вӗсем, куҫӗсене хӗвелтен ал тупанӗпе картласа, пӗлӗт ҫинелле тинкереҫҫӗ.

и смотрели в небо, загораживая ладонями глаза от солнца.

19 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Вӑл маншӑн хӗвелтен те ҫутӑрах, ылтӑнран та хаклӑрах.

Она для меня ярче солнца, дороже золота.

Шкул ятне ҫӳлте тытаканскер // Элиза ВАЛАНС. «Тантӑш», 2016.09.29, 38№

Хӗвелтен хӳтӗлекен куҫлӑх тӑхӑнма ан манӑр.

Не забудьте одеть солнцезащитные очки.

Хӗвел ҫинче хӗртӗнни: усси те, сиенӗ те // Галина ТЮРИНА. «Хыпар», 2016.07.22, 114-115№

Ҫав вӑхӑтра ял ҫыннисен пит-куҫӗ сар хӗвелтен те ҫутӑрах ҫиҫетчӗ.

В то же время лица сельчан сияли ярче солнца.

Сӗткен паракан, шанчӑк ҫуратакан ҫӑлкуҫсем // Надежда СМИРНОВА. «Хыпар», 2016.07.05, 103-104№

Ирхине вара хӗвелтен те ир вӑранатӑп.

Утром раньше солнца просыпаюсь.

Чӗлхесӗр Олешкӑна качча кайма хӑраман // Роза Власова. «Хыпар», 2016.07.05, 103-104№

Ҫыруҫӑсем валли ҫутта каялла сапалакан сӗмлӗ ятарлӑ тӑрӑх ҫӗлесе хунӑ, ҫырав эмблеми вырнаҫтарнӑ кӑвак жилет, «ВСХП» паллӑпа илемлетнӗ, хӗвелтен хӳтӗлекен уҫӑ карттус хатӗрленӗ.

Куҫарса пулӑш

Пуласлӑхшӑн хамӑр яваплӑ // Валентина СМИРНОВА. «Хыпар», 2016.06.25, 99№

Вӑл хӗвелтен те ҫутӑрах ялкӑшнӑ.

Куҫарса пулӑш

Юрий Зорин: Шӑл ыратни мӗн таран тертлине лайӑх пӗлетӗп // Валентина БАГАДЕРОВА. «Хыпар», 2016.05.20, 77-77№

30. Хӗвелтен ҫутӑраххи мӗн пур? анчах вӑл та тӗксӗмленет.

30. Что светлее солнца? но и оно затмевается.

Сир 17 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Тӗксӗм тӗслӗ ҫипуҫ ҫутӑ тӗслинчен ытларах хӗвелтен хӳтӗлет.

Куҫарса пулӑш

Ытлашши хĕвел те сиенлĕ // Эльвира КУЗЬМИНА. «Пурнӑҫ ҫулӗпе», 2016.03.04

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех