Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӗттӗм сăмах пирĕн базăра пур.

тӗттӗм (тĕпĕ: тӗттӗм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Эпӗ калӑп ӑна: Хисеплӗ ырӑ патша, Калап чӑннине сана эпӗ тӗпӗ-йӗрӗпе, Тусӑмсем манӑн тӑваттӑн пулнӑ: Пӗрийӗ вӗсенчен — хура тӗттӗм ҫӗр, Иккӗмӗшӗ, тусӑмҫӑм — ҫивчӗ хурҫӑ хӗҫ, Виҫҫӗмӗшӗ, тусӑм ман — ырӑ утӑмҫӑм, Тӑваттӑмӗшӗ — карӑнтарнӑ ухӑ тус, Вӗшлесемех те манӑн — хӗртнӗ сӑнӑсем.
Я скажу тебе, надежа православный царь, Всеё правду скажу тебе, всю истину, Что товарищей у меня было четверо: Еще первый мой товарищ темная ночь, А второй мой товарищ булатный нож, А как третий-то товарищ, то мой добрый конь, А четвертый мой товарищ, то тугой лук, Что рассыльщики мои, то калены стрелы.

Саккӑрмӗш сыпӑк. Чӗнмен хӑна // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Комендант ҫурчӗ патне ҫитнӗ вӑхӑта тӗттӗм пула пуҫларӗ.
Начинало смеркаться, когда пришел я к комендантскому дому.

Вӑл эпир тӗттӗм ҫӗрте мачча хӑмисене хӑпартнӑ чух питҫӑмартине шӑйӑрса янӑ-мӗн, халӗ ӗнтӗ самантсерен юнне аллипе шӑла-шӑла илет.
Он расцарапал щеку, когда мы в темноте отдирали от потолка доски, и теперь поминутно вытирал кровь кулаком.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Юр, тӗттӗм, сас-чӗв те ҫук!
Снег, темнота, тишина!

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫиччӗмӗш депон тӗттӗм чӳречеллӗ, тӗксӗм алӑклӑ (ҫӳлӗ алӑкӗ ҫинче ҫӑраҫҫи ҫакӑнса тӑрать) тӗксӗм ҫурчӗ пирӗн умма тухса тӑнӑ вӑхӑтра тул ҫутӑлма пуҫларӗ.
Начинало светать, когда седьмое депо предстало перед нами — мрачное здание с темными овальными окнами, с высокой овальной дверью, на которой висел замок.

Мускава курма ҫук, тӗттӗм.
Москвы было не видать, темно,

Вӑл тӗттӗм ҫӗртех пире хӗрес хурса ҫывӑрма выртать.
Она крестит нас в темноте и ложится:

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӳртре тӗттӗм.
Темно в углах.

Пурте ассӑн сывларӗҫ, сӑхсӑхрӗҫ, мӗншӗн тесен вӑл вилнӗ, эпир те акӑ йӑмӑкпа тӗттӗм чиркӳре тӑратпӑр, мӗншӗн тесен вӑл вилнӗ, Петровна та мана ҫиленсе чышрӗ, мӗншӗн тесен вӑл вилнӗ.
Все вздыхали и крестились, потому что он умер, и мы с сестрой стояли здесь, в темноте церкви, потому что он умер, и Петровна сердито толкнула меня, потому что он умер.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӗсем тӗттӗм ҫӗрте тӑраҫҫӗ.
Они стояли в темноте, –

Питӗ тӗттӗм, куҫа чиксе шӑтарсан та курӑнмасть.
Было так темно, что хоть глаз выколи.

Иккӗмӗш сыпӑк. Вожатый // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ахаль те таҫта пырса тӑрӑнтӑмӑр; ҫулӗ ҫук, тӗттӗм, — терӗ вӑл мана хирӗҫ.
Невесть и так куда заехали: дороги нет, и мгла кругом, — отвечал он мне.

Таврара тӗттӗм тата ҫавраҫил ҫавӑрттарать.
Все было мрак и вихорь.

Петербургри савӑнӑҫлӑ пурнӑҫ вырӑнне, мана аякри тӗттӗм кӗтесре кичем, салхулӑх кӗтет.
Вместо веселой петербургской жизни ожидала меня скука в стороне глухой и отдаленной.

Пӗрремӗш сыпӑк. Гварди сержанчӗ // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Вулич тӗттӗм урам тӑрӑх пӗчченех иртсе пынӑ: ун умӗнчен ҫав сыснана касса пӑрахакан ӳсӗр казак иртсе пынӑ пулнӑ, ӳсӗрри ӑна асӑрхамасӑрах иртсе кайнӑ пулӗччӗ, тен, Вулич ӑна чарса тӑман пулсан.
Вулич шел один по темной улице: на него наскочил пьяный казак, изрубивший свинью и, может быть, прошел бы мимо, не заметив его, если б Вулич его не остановил.

Фаталист // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Пирӗн карташӗнче шӑпах, княгиня пӳртӗнче тӗттӗм.
На дворе у нас все было тихо, в доме княгини было темно.

Июнӗн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Эпӗ вӑраннӑ чух тулта тӗттӗм пулнӑччӗ, уҫнӑ чӳрече умне лартӑм та ӑрхалука вӗҫертсе ятӑм, вара ӗшеннӗ хыҫҫӑнхи йывӑр ыйхӑпа лӑпланайман кӑкӑра ту ҫилӗ уҫӑлтарчӗ.
Когда я проснулся, на дворе уж было темно, я сел у отворенного окна, расстегнул архалук — и горный ветер освежил грудь мою, еще не успокоенную тяжелым сном усталости.

Хӗвеланӑҫри ту хысакӗ тӑрӑх капланнӑ хура пӗлӗт хыҫне пытаннӑччӗ; ту хушшинче тӗттӗм пулчӗ, чӗрӗ сулхӑн ҫапрӗ.
Солнце уже спряталось в черной туче, отдыхавшей на гребне западных гор; в ущелье стало темно и сыро.

Ку мана пӑшӑрхантарма пуҫларӗ; ҫапах эпӗ крыльца патне йӑпшӑнса пытӑм та тӗттӗм пусма ҫине йӑпӑр-япӑр чупса кӗтӗм.
Это меня встревожило; однако я прокрался к крыльцу и поспешно взбежал на темную лестницу.

Июнӗн 15-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Урамра тӗттӗм те пушахчӗ, пуху ҫурчӗ тавра, е трактирта, тейӗпӗр-и, халӑх кӗпӗрленсе тӑратчӗ, чӳречи витӗр ҫутӑ курӑнать; каҫхи ҫил ман паталла полк музыкӗн сассине илсе ҫитерет.
На улице было темно и пусто; вокруг собрания или трактира, как угодно, теснился народ; окна его светились; звуки полковой музыки доносил ко мне вечерний ветер.

Июнӗн 5-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика