Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӗттӗм сăмах пирĕн базăра пур.
тӗттӗм (тĕпĕ: тӗттӗм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ку картишӗнчен икӗ ҫӳллӗ стена хушшипе, виҫҫӗмӗш ансӑр, ҫӳллӗ тӗттӗм цистерна евӗрлӗ картишне тухма пулать.

Из этого двора узкой щелью между двумя высокими и мрачными кирпичными стеками можно было пробраться еще в один двор.

XXXVII. Бомба // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Тӗттӗм пулсанах, ача: — Кайӑпӑр, асатте! — терӗ.

Как только стемнело, мальчик сказал: — Пойдемте, дедушка.

XXXIV. Подвалра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Тӗттӗм пулсанах, эпир кунтан пӗр ҫӗре каятпӑр.

Как смеркнет, мы отсюдова пойдем в одно место.

XXXIV. Подвалра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӑвӑр пӳртӗрте каҫ пуличчен пулӑр та, тӗттӗм пулсанах эпӗ халӗ сана паракан адреспа хуллен кайӑр… эпӗ калӑп, эсӗ лайӑх асту: Кӗҫӗн Арнаутски, вунпиллӗкмӗш номер.

Переждете в своей халабуде до вечера, а как только смеркнет, тихонько идите прямо по такому адресу… я тебе сейчас скажу, а ты хорошенько запоминай: Малая Арнаутская, номер пятнадцать.

XXXIV. Подвалра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вара, пуҫне тайса, тӗттӗм ҫӗре кӗрсе кайрӗ.

И, нагнув голову, шагнул в сени, в темноту.

XXXIV. Подвалра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ача хӑранипе тата сивӗрен чӗтресе, пӑр пек сивӗ чӳрече янаххи ҫинче ларнӑ, питне вӑл ҫумӑрпа йӗпеннӗ кантӑк ҫумнех хурса, тӗттӗм урамалла куҫне илмесӗр пӑхнӑ, ӑна халӗ те унта вилӗм ҫӳренӗ пек туйӑннӑ.

Дрожа от страха и холода, мальчик сидел на ледяном подоконнике пустой кухни, припав к облитому дождем стеклу, не в силах отвести глаза от темноты, в которой еще чудилось присутствие смерти.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пӗр тӗттӗм кӗркуннехи каҫ Петя ашшӗпе «Образование» магазинне кайрӗ.

Был темный осенний вечер, когда Петя отправился с папой в «Образование».

XXX. Хатӗрлемелли класра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӑш чухне ӑшӑ ҫил курӑксем тӑрӑх чупать, тӗттӗм ҫӗре чӑштӑртатнӑ сасӑпа тултарать, ун чухне сарӑ шӑрчӑксем валли те, тинӗс валли те выран хӑвармасть.

То теплый бриз пробегал по бурьяну, наполняя ночь шелестом, не оставляющим места ни для сверчков, ни для моря.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Темиҫе городовой шӑтӑка ирӗксӗрех кӗнӗ те, вӗҫӗ-хӗррисӗр шӑрпӑк ҫутнӑ, ытла шала кӗмесӗр, вӗсем виле шӑтӑкӗ пек тӗттӗм ҫӗр айӗнчи тӗпсӗр коридорӑн нӳрлӗ чул стенисене пӑхса тӑнӑ.

Несколько городовых с неохотой полезли в щель и, беспрерывно зажигая спички, топтались недалеко от входа, оглядывая серые известняковые стены подземного коридора, терявшегося в могильной тьме.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӗсем тӗттӗм ҫӗрте йӗтем сӑрта, ҫӳлтен пуҫласа аяла ҫитичченех, йӗрлесе тухнӑ, анчах нимӗн те тупайман.

Они обшарили в темноте весь обрыв снизу доверху и ничего не нашли.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вунӑ утӑм та чупаймарӗ, Гаврик каллех виҫӗ ҫын — иккӗ пысӑкки, пӗрре пӗчӗкки, — кӗрешнӗ ҫӗртен вӗҫерӗнсе, чӑнкӑ ҫыран хӗрринелле чупса кайса тӗттӗм ҫӗрте ҫухалнине курчӗ.

Не успел он пробежать и десяти шагов, как увидел, что из свалки вырвались все те же три фигуры — две большие и одна маленькая, — кинулись к обрыву и пропали в темноте.

XXVI. Йӗрлеҫҫӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Кӑшкӑрашнинчен, тапаҫланнинчен Гаврик тӗттӗм ҫӗрте ҫынсем тытӑҫса кӗрешме пуҫланине тавҫӑрса илчӗ.

По крикам и возне Гаврик понял, что в темноте происходит свалка.

XXVI. Йӗрлеҫҫӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл хуллен пӳртрен тула тӗттӗм ҫӗре тухрӗ.

Он тихонько выбрался из хибарки в темноту.

XXVI. Йӗрлеҫҫӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Тӗттӗм ҫӗртех вӑл халӗ килнӗ ҫынна лайӑхрах пӑхса палласшӑн.

Он силился в темноте рассмотреть вошедшего.

XXVI. Йӗрлеҫҫӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Тумтирсӗр ӑҫта кайӑн эсӗ? — тет ӑна хӗрхенсе старик: — Тӗттӗм пуличчен пӳртрех ларас пулать.

— Куда ж ты пойдешь без штанов? — сокрушенно заметил дедушка: — Пока не смеркнет, надо в хате сидеть.

XXV «Мана вӑрларӗҫ» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл питӗ пысӑк, ҫурма тӗттӗм пӳлӗм тата тепӗр енчи тӑватӑ кӗтеслӗ чӳречесен тӗксӗм пӗчӗк мӗлкисене курчӗ.

Он увидел громадный сумрачный воздух и мутные крошечные квадратики противоположных окон.

XXII. Ҫывӑхри армансем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Матроса ӑшӑ, тӗттӗм, шӑршлӑ пӳрте илсе кӗрсенех вӑл хӑма сарнӑ койка ҫине персе анчӗ.

Едва матроса ввели в пахучую, жаркую тьму хибарки, как он тотчас рухнул на дощатую койку.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн тӗреклӗ, йӗке пек тӳрӗ те яка пӗвӗ тӗрлӗ енчен пӑхсан, тӗрлӗ тӗслӗ курӑнать — ҫутӑ кӑвакран пуҫласа тӗттӗм тӗс таранах.

Ее тугое тело, прямое и гладкое, как веретено, окрашено нежнейшими муаровыми тонами, от светло-голубого до темно-синего.

XIII. Мадам Стороженко // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пӗр аллипе вӑл тӗттӗм вырӑнтан бутылка илет, тепӗр аллипе ахаль те тап-таса сӗтеле сӑтӑрать, хулӑн тӗплӗ пысӑк кружкӑна витрери шыва чиксе чӳхет, вара, кружкӑна илемлӗн ҫавӑрса, кӑвас ыйтакан умне лартать.

И тут же мигом одна рука проворно лезет в глубокий ледяной сумрак за бутылкой, в то время как другая вытирает тряпкой и без того сухой белый прилавок, полощет в ведре громадную литую кружку с толстым дном, щегольски переворачивает эту кружку и ставит перед покупателем.

XII. «Лаша тейӗн тата!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Юр варкӑшса вӗркенӗ тӗттӗм ҫӗрте вӗҫнӗ чух, ҫапӑҫу иртсен пӗтӗм шӑмшак сӑрӑлтатса тӑнӑ вӑхӑтра ала пек шӑтӑннӑ самолетпа тинӗс ҫийӗн вӗҫсе иртнӗ хыҫҫӑн икӗ сехетренех офицерсен клубӗнчи ҫутӑ та капӑр пӳлӗмсене ҫитсе кӗрсен, пули-пулми калаҫса эрех ӗҫнӗ чух — епле пӑхӑн-ха вилӗм ҫине, епле ҫавӑн пек вырнаҫусӑр хирӗҫӗве асӑрхамӑн е ҫавӑн ҫинчен кӑштах та пулин шухӑшламасӑр тӑрӑн?

Лететь в темноте под крутящимся снегом, лететь над морем на пробитом, как решето, самолёте, после боя, который ещё звенит в остывающем теле, и через два часа явиться в светлые, нарядные комнаты офицерского клуба, пить вино и болтать о пустяках — как же нужно было относиться к смерти, чтобы не замечать этого контраста или, по меньшей мере, не думать о нём?

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех