Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тытнӑччӗ (тĕпĕ: тыт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Аттен пӑшал пур, пӗррехинче эпӗ чӳречерен персе ула курак та тытнӑччӗ.

У тяти ружье есть, так я один раз из окна ворону убил.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Чӗлпӗре йӗнер пӗкечи ҫине хурса, вӑл ӑна сулахай хул хушшине хӗстерсе тытнӑччӗ.

Повесив на луку поводья, он держал ее под мышкой левой руки.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лерех-ха, фронтра чухнех, вӑл Аксинья ун ачисене пӑхса ӳстертӗр, яланах хӑйпе пӗрле пултӑр тесе, ӑна килне илсе пырас пирки татӑклӑ шухӑш тытнӑччӗ.

Еще там, на фронте, он твердо решил взять Аксинью в дом, чтобы она воспитывала его детей и постоянно была возле него.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ковчегов пассажир чугун ҫул станцине кайма шут тытнӑччӗ, анчах унта ҫитме кунтан вӑтӑр пӗр километр иккен.

Пассажир Ковчегов решил было итти на железнодорожную станцию, но оказалось, что до нее отсюда тридцать один километр.

Ҫул ҫинче ҫырса пынӑ журнал // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Коридорта вӗсем Райӑна курчӗҫ, вӑл пысӑк кӗнеке тытнӑччӗ.

В коридоре они встретили Раю, которая несла под мышкой большую книгу.

Райка «тыткӑна» илнисем // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 101–108 с.

Коля, нивушлӗ хӗрхенме шут тытнӑччӗ вара эсӗ?

Коля, неужели ты пожалел меня?

Петровсен ҫемье дневникӗнчен // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӑл, ҫӑкӑра пӗр пек уйӑрса, Прохорпа иккӗшӗн лашисене хурса пачӗ те шыв патне кайма витре ҫеҫ тытнӑччӗ — сарай алӑкӗнче Рябчиков курӑнчӗ.

Хлеб разделил поровну, всыпал своему коню и Прохорову — и только что взял ведра и хотел идти, чтобы принести воды, как в дверях стал Рябчиков.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл алӑк хӑлӑпӗнчен те тытнӑччӗ ӗнтӗ — кил хуҫи чарса тӑратрӗ:

Он уже взялся за дверную скобу, хозяин остановил его:

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Казак, ура ҫине сиксе тӑрса, пӗшкӗне-пӗшкӗне хӗвелҫаврӑнӑш тӑрӑх чупса кайсан, Прохор карланкине ҫурас пек ахӑлтатса кулса ячӗ, хыҫран хӑвалама тесе, лашине те ун хыҫӗнчен тытнӑччӗ, — Григорий чарчӗ:

Когда казак вскочил и, пригибаясь, побежал по подсолнухам, Прохор захохотал во все горло, тронул было коня, чтобы скакать вдогонку, но Григорий остановил его:

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мажаров тӗксӗммӗн ҫуталса тӑракан хӑлӑпа ярса тытнӑччӗ кӑна, вӑл шалта хаҫат кӑпӑртатнине тата мӗн ачаран пӗлекен сасса — хуллен ӳсӗрнине илтрӗ.

Мажаров взялся уже было за тускло блестевшую металлическую ручку, когда услышал за дверью сухой шелест газеты и негромкое, знакомое с детских лет покашливание.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Иван Алексеевича винтовка кӳпчекӗпе чышасшӑн пулса, вӑл малтанах ӑна кӗпҫинчен ярса тытнӑччӗ, анчах мушка вӗҫӗ ал тупанне касса кайрӗ те, пӳрнисемпе кӗпҫе тӗлӗнчи йывӑҫ виткӗҫе ҫатӑрласа илчӗ, унтан винтовкӑна меллӗн ҫавӑрса тытса, ҫӳлелле ҫӗклерӗ, Иван Алексеевича лӑпах сулахай кӑкӑрӗнчен тӗллерӗ.

Она схватила ее сначала за ствол, чтобы ударить Ивана Алексеевича прикладом, но в ладонь ее больно вонзилась мушка, и она перехватила пальцами накладку, а потом повернула, вскинула винтовку и даже взяла на мушку левую сторону груди Ивана Алексеевича.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лавҫӑ Петрона уринчен пырса тытнӑччӗ ҫеҫ, ҫынсем, шӑппӑн чакса, картлашка ҫинчен аннӑ Ильиничнӑна хисеплӗн ҫул пачӗҫ.

Подводчик взялся было за ноги Петра, но толпа молча расступилась, почтительно дала дорогу сходившей с порожков Ильиничне.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫӑвӑнса тасалнипе кӑмӑлӗ ҫӗкленнӗ Листницкий алла хаҫат тытнӑччӗ ҫеҫ — ӑна полк командирӗ патне чӗнтерчӗҫ.

Повеселевший после умывания Листницкий взялся было за газету, но его пригласили к командиру полка.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анчах ҫакӑнта пулса иртрӗ те пӗр ырӑ мар тамаша: Листницкий тулалла тухма алӑк хӑлӑпне тытнӑччӗ кӑна, — стена ҫумӗнче темӗнле шӗвӗр япалапа питех те ӑста чӗртерсе тунӑ ӳкерчӗк — шӑлне йӗрсе пӑрахнӑ йытӑ пуҫӗпе шӑпӑр курӑнса кайрӗ.

Но тут произошел неприятный казус: держась за дверную скобку, он увидел на стене мастерски выцарапанный каким-то острым предметом рисунок, — оскаленную собачью голову и метлу.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ку вара телейлӗ вӗҫленекен савӑнӑҫлӑ повесть пулса тухӗччӗ, автор ӗнтӗ Федор Лукич харсӑрлансах ҫак ӗҫе тытӑннине, станица совечӗсенчи ятран ҫырнӑ списоксенче Катеринӑна шыранине, шырасан-шырасан, пӗтӗм ҫӗр савӑнмалӑх, герой юратӑвне туртса кӑларнине ҫырма перо та тытнӑччӗ

Это была бы веселая повесть с благополучным концом, и автор хотел было уже взяться за перо и показать незаурядные способности Федора Лукича, а также то, с каким старанием секретари станичных советов станут рыться в поименных списках и как в конце концов, к общему удовлетворению, будет найдена любовь Сергея…

VI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тимӗрленӗ ҫуна пуҫӗнчен пӳрнисемпе ярсах тытнӑччӗ вӑл, — анчах ҫак самантра юхӑма парӑнасшӑн мар пулса тапкаланакан тур лаша кайри урипе мӗнпур вӑйпа тапса ячӗ.

Он уже схватил было пальцами окованный конец барка, — в этот миг Гнедой, сопротивлявшийся течению, с силой ударил его задней ногой.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Левко тӗлӗкре аллине хытӑ чӑмӑртаса тытнӑччӗ, халь вӑл ӑна уҫрӗ те, тӗлӗннипе кӑшкӑрсах ячӗ: ун аллинче чӑн та хут татки пур-мӗн.

Тут он разогнул свою руку, которая судорожно была сжата во все время сна, и вскрикнул от изумления, почувствовавши в ней записку.

VI. Вӑранни // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Малтан вӑл лавкка тытнӑччӗ, унтан лавккине пӑрахса выльӑх-чӗрлӗхпе суту-илӳ тума тапратрӗ.

Сначала он завел лавку, потом оставил лавку и стал торговать скотиной.

I // Феодосия Ишетер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 93–110 стр.

Марийка калитке хӑлӑпӗнчен тытнӑччӗ ӗнтӗ, анчах ҫийӗнчех вӗҫертрӗ те, сассине аран-аран чарса, пӑяхамне ҫапла каларӗ:

Марийка взялась было за скобу калитки, но тут же оторвалась, сказала свекру, с трудом сдерживая голос:

XIX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Эпӗ прокурор патне кайма шухӑш тытнӑччӗ, анчах кайран ку шухӑша пӑрахрӑм, малтан сана шыраса тупас терӗм…

Я уже хотел смотаться к прокурору, но раздумал и решил сперва тебя отыскать…

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех