Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тытнӑччӗ (тĕпĕ: тыт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫамрӑк разведчиксен командирне ҫӗклесе урра йӑтма шут тытнӑччӗ те, анчах ҫӗр айӗн лутра чул маччине ҫапӑнтарасран хӑрарӗҫ.

Хотели было даже качать командира юных разведчиков, да, примерившись глазами, увидели, что можно его сразу зашибить о низкий каменный свод подземелья.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Назаркӑна ҫеҫ тутар арӑмӗсем тытнӑччӗ ӗнтӗ, чӑн!

Назарку было поймали ногайки-бабы, пра!

XXXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Пӗркун пирӗн казак пӗрне персе тытнӑччӗ.

Намеднись наш казак одного стрелил.

VI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӑл калпакне хывнӑччӗ те аллине тытнӑччӗ, куҫӗсем, нимӗне курмасӑр-туймасӑр, малалла вилӗллӗн тӗлленӗччӗ.

Он шел с обнаженной головой, держа шапку в руке, со взглядом, безжизненно устремленным вперед.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Икӗ тиншӗк йӗнерлӗ лашасене чӗлпӗрсенчен тытнӑччӗ: кавалеристсем пӑрахӑҫланӑ хыҫҫӑн Олизар нумаях пулмасть туяннӑ ватӑ хӑмӑр кастаркӑҫпа Бек-Агамаловӑн йӑрӑс, чӑтӑмсӑр, вутла ялкӑшакан ҫиллес куҫлӑ ылттӑн кӗсрине.

Двое денщиков держали в поводу оседланных лошадей: бурого старого мерина, купленного недавно Олизаром из кавалерийского брака, и стройную, нетерпеливую, с сердитым огненным глазом, золотую кобылу Бек-Агамалова.

XIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Унта Осадчипе Веткин, Ромашовӑн ротӑри юлташӗ, пуҫне йӑвашшӑн та халсӑррӑн ҫеҫ сулкалакан, хӑйне архиерей тесе ӗнентерекен сӗм-ӳсӗр Леха хулӗнчен тытнӑччӗ те алӑк патнелле ӑсататчӗҫ.

Там Осадчий и товарищ Ромашова по роте, Веткин, провожали под руки к выходным дверям совершенно опьяневшего Леха, который слабо и беспомощно мотал головой и уверял, что он архиерей.

IX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ромашов хӑлӑпа ярса тытнӑччӗ ӗнтӗ, анчах асне илех кайрӗ: чӳречене вӗсем кӑларман-ха.

Ромашов взялся было за скобку, но вспомнил, что окно еще не выставлено.

VI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫав вуникӗ кун хушшинче, ҫумӑртан пытанса ҫӗрпӳртре ларнӑ вӑхӑтра, эпӗ кашни кунах ик-виҫ сехет хушши чаврӑм, мӗншӗн тесен тахҫанах ҫӗрпӳрте аслӑлатма шут тытнӑччӗ.

Все эти двенадцать дней, пока я прятался в пещере от дождя, я ежедневно по два, по три часа занимался земляными работами, так как давно уже решил увеличить мой погреб.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Эпир вӗсен карапӗ патне кайма шут тытнӑччӗ, анчах хумсене хирӗҫ ишеймерӗмӗр, хумсем пире тинӗс хӗрринелле илсе кайрӗҫ.

Мы хотели было добраться до их корабля, но не могли сопротивляться волнам, а волны несли нас к берегу.

Иккӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Егорушкӑна каллех зала чӗнсе илнӗ тӗле Иван Иваныч шӗлепкине аллине тытнӑччӗ ӗнтӗ, сывпуллашатчӗ.

Когда Егорушку опять позвали в зал, Иван Иваныч уже стоял со шляпой в руках и прощался.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Пур ҫӗрте те пӑлхав ҫӗкленсен, вӑл Клисурӑна та ҫӗклетме шухӑш тытнӑччӗ.

которую собирался поднять, как только пробьет час всеобщего восстания.

XXX. Стрем айлӑмӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Колчо васкамасӑр, хӑрах туйипе сыхлана-сыхлана утатчӗ, тепӗр аллипе сунчӑк тытнӑччӗ.

Медленно, ощупью брел он куда-то с палкой в одной руке и с еще не закрытым зонтом в другой.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ун пек пулӑшаканни, — кам иккенне пӗлтермешкӗн те вӑхӑт ӗнтӗ, — тухтӑра чи малтанхи хут хупсассӑнах Марко бая вӑрттӑн пулӑшма пултарнӑскер, ватӑ бей арӑмӗ пулчӗ (вӑлах пулма кирлӗ иккенне Ровоама хаджи пӗррехинче каҫхи кӗлӗ тунӑ вӑхӑтра тӗшмӗртсе илес пек шухӑш тытнӑччӗ).

Этим союзником, — пора уже нам назвать его, — тайно помогавшим Марко освободить доктора и после первого ареста, была (как правильно догадалась однажды Хаджи Ровоама посреди вечерней молитвы) жена старого бея.

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Тӑрат ӑна, пире хӑна тутӑр, — терӗ хӑрах куҫли, вут патӗнче вӑл хӑйӗн тӑлисене типӗтме тытнӑччӗ, тӑлисенчен пӑс та шӑршӑ тухать.

— Подними ее, пусть угостит нас, — сказал одноглазый, сушивший у огня свои обмотки, от которых поднимался пар и шел тяжелый запах.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шериф-ага хапха патӗнче ик ҫын хӑварчӗ, хӗҫӗсене кӑларса тытнӑччӗ вӗсем, револьверӗсене авӑрланӑччӗ.

Шериф-ага оставил здесь двух стражей с обнаженными саблями и заряженными револьверами.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ҫапла, — пуҫларӗ вӑл ачашшӑн, — тахҫан, хамӑр пӗрлешичченех-ха вӑл, ҫак чӑпаркка барса Анӑҫри тусем ҫинче персе тытнӑччӗ эп.

— Этого барса, — сказал он с нежностью, — я подстрелил на Западной горе еще до нашей женитьбы.

I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

— Анчах та, — хирӗҫленӗ патша, — эпӗ сана хам тӑванӑм Адоние вӗлерме хушсан, вӑл та ҫаплах чӳк вырӑнӗн таса мӑйракине тытнӑччӗ, итлемесӗр тӑтӑн-им вара эс мана, Ванея?

Но царь возразил: — Однако, когда я поручил тебе умертвить моего брата Адонию, также схватившегося за священные рога жертвенника, разве ты ослушался меня, Ванея?

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Вӑл ӗнтӗ, калама хатӗрленсе, сарӑ пӗчӗк сухалне ывӑҫласа тытнӑччӗ, анчах Давыдов ӑна айккинелле сирчӗ:

Он уже было забрал в горсть русую бородку, собираясь говорить, но Давыдов отстранил его:

4-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Эпӗ иртнӗ ҫӗрлех хам шухӑшсене ҫак каҫ тем пулсан та каласа кӑтартма шут тытнӑччӗ.

Я еще прошлой ночью решил во что бы то ни стало высказаться в этот вечер.

XI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Вӑл сасартӑк Ольга аллинчен ярса тытнӑччӗ, анчах ҫийӗнчех вӗҫертрӗ те — калама ҫук именчӗ.

Он вдруг схватил было Ольгу за руку и тотчас же оставил и сильно смутился.

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех