Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тусне (тĕпĕ: тус) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл, Фабий, хӑй килӗнче хӑй тӑванне, хӑйӗн чи лайӑх тусне вӗлерчӗ!

Он, Фабий, убил, у себя в доме, своего родственника, своего лучшего друга!

X // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 64–83 с.

Унӑн садӗнче уйрӑм ларакан пысӑк павильон пур, тусне ҫавӑнта вырнаҫма сӗнчӗ вӑл.

Там у него в саду находился отдельный, поместительный павильон; он предложил своему другу поселиться в этом павильоне.

III // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 64–83 с.

Фабий хӑйӗн тусне Феррарӑри пӗр урамра тӗл пулсан, малтан хӑраса ӳкнипе, унтан савӑннипе кӑшт ҫеҫ кӑшкӑрса ямарӗ — вара ҫавӑнтах ӑна хӑй патне хӑнана чӗнчӗ.

Когда Фабий встретил своего друга на одной из улиц Феррары, он чуть не закричал, сперва от испуга, потом от радости — и тотчас пригласил его в свою виллу.

III // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 64–83 с.

Федя хӑйӗн «сенкер куҫлӑ тусне» аллипе ҫӗклесе унӑн тутине, куҫне чуптуса ҫапла пӑшӑлтатрӗ:

Держа на руках свою «голубоглазую сказку» и целуя ее в губы, в глаза, Федя шептал:

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ханте упа тирне ҫӗҫӗпе касса унӑн ӑшӗнчен хӑйӗн тусне кӑларчӗ те калать:

Хантэ разрезал медвежью шкуру, выпустил из неё друга и говорит:

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.

Ханте хӑйӗн тусне кармашса тытрӗ те, хӑй ларакан турат ҫине каҫма пулӑшрӗ.

Хантэ подхватил друга и помог ему взобраться на ту ветку, где сам сидел.

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.

Пӗрре кӗркунне ханте хӑйӗн тусне вӑрманти уҫланкӑна илсе кайнӑ та, калать: — Итле, — тет.

Раз осенью хантэ привёл друга в лес на поляну и говорит: — Слушай…

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.

Анчах ача хӑйӗн ҫӑмламас тусне тӗртсе ячӗ, парома хупӑрласа хунӑ каҫхи тӗтре ҫине пӗр куҫ сиктермесӗр пӑхса тӑчӗ.

Но мальчик, машинально отстраняя от себя морду лохматого друга, не отрывал глаз от темноты, поглотившей паром.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Урама тухакан алӑк патӗнче Федьӑна тӗл пулсан, ҫывӑх тусне каланӑ пек: — Сывлӑх сунатӑп, юлташӑм! — тесе хучӗ.

У входных дверей столкнулась с Федей и, как близкому другу, сказала: — Здравствуйте, товарищ!

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Григорий тусне калинккерен кӑларса ячӗ.

Григорий проводил друга за калитку.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Курӑн акӑ, — пӑшӑлтатса каларӗ Борис хӑйӗн тусне: — тӳмме лартса кӑна пӗтертӗр, пӗтӗм хӑлхине пӑрса тататӑп! —

— Увидишь, — шепнул Борис товарищу, — только пришьёт пуговицы, все уши оторву! —

Райка «тыткӑна» илнисем // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 101–108 с.

Тӑван ҫӗршыва, тус-хурӑнташне, тӑванӗсене, савнӑ тусне хӳтӗлеме пӗлӗҫ вӗсем.

Они будут готовы защищать родину, друзей, родных, близких.

Туслӑх ҫирӗпленсе пырать // Владимир ИЛЬИН. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 8 стр.

Егорыч темиҫе хутчен те тусне ҫывӑрма ыйтрӗ, шӑплана-шӑплана выртрӗ, анчах минут иртейрӗ, иртеймерӗ те-и, вӗсен калаҫӑвӗ каллех хускалнӑ.

Несколько раз Егорыч просил Сергея уснуть, умолкал сам, минуту лежали молча, а потом разговор вновь начинался.

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Вӑхӑчӗ ҫитмен-ха, кунпа ӗлкӗретпӗр, — кулкаларӗ Богатырев, картинчен иртсе кайнӑ тусне аллипе сирсе.

— Ишо не время, с этим успеется, — посмеивался Богатырев, отстраняя расходившегося друга.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Егор Дымшаков тусне!

Егора Дымшакова напарника!

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аксинья Прохортан ним вӑтанмасӑр Григорий патне ыткӑнчӗ, ӑна йывӑҫ тӑрӑх явӑнса ӳсекен вӑрман хӑмли пек мӑйран ыталаса илчӗ те, савнӑ тусне шӑртлӑ питӗнчен, сӑмсинчен, ҫамкинчен, тутинчен йӗре-йӗре чуптуса, уҫӑмсӑррӑн пӑшӑлтатрӗ, пыр тӗпӗпе ӗсӗклесе калаҫрӗ:

Не совестясь Прохора, Аксинья бросилась к Григорию, обвилась диким хмелем и, плача, целуя лоб, глаза, губы, невнятно шептала, всхлипывая:

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сывӑ юлсан — татах пухӑпӑр! — ӳкӗтлеме пӑхрӗ тусне сӑмсипе нӗрлесе калаҫакан старик.

Живы будем — ишо наживем, — уговаривал гундосый старик приятеля.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Кошевойпа ун тусне — пӑяв ҫине!

— На шворку Кошевого с его дружком!

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Листницкий хӑй тусне чӑрмантарса пурӑннине ӑнланчӗ, анчах темшӗн паллакан ҫынсем патне куҫас шут тумарӗ.

Листницкий сознавал, что стесняет друга, но перейти к знакомым почему-то не хотел.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Подтелков пиллӗкӗмӗшне лайӑхрах курса илесшӗн: Казански станица казакне Матвей Сакматова — Каменскинчен пуҫласах мӗн пур хуйхӑ-суйхӑпа савӑнӑҫа пӗрле тӳссе ирттернӗ тусне аран палласа илет вӑл.

Подтелков пытается разглядеть пятого: с трудом узнает казака станицы Казанской Матвея Сакматова, делившего с ним все невзгоды и радости с самой Каменской.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех