Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

турткаласа (тĕпĕ: турткала) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Мучи, эпӗ паян, сурӑхсем кӗтнӗ чух, эсир пушмакӑрсене ҫырма тӗпне ӳкернине куртӑм, — терӗ вӑл, сӑмсине нӑш-нӑш турткаласа.

Шмыгая носом, он сказал: — Дедуня, я нынче пас овец и видал, как вы уронили в яр чирики.

XIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Суккӑр: «Курӑпӑр!» тенӗ, — уҫҫӑн тавӑрчӗ Давыдов, тилхепине турткаласа.

— Слепой сказал: «Посмотрим!» — бодро ответил Давыдов, погоняя лошадей вожжами.

XIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Хӑй чарӑнса тӑнӑ тӗлти пӳртрен палланӑ казак тухнине куҫ хӳрипе курсан, вӑл: «Тррр, хӑямат! шавах вылясшӑн эсӗ!» — тесе хаяррӑн кӑшкӑрса ярать, нӑхтине кӑрт-карт турткаласа илет, чаплӑн кӑна тӳрленсе ларать.

«Тррр, проклятая! Все играла бы ты!» — свирепо вскричал Щукарь, краем глаза видя, что из хаты, против которой он остановился, выходит знакомый казак, и с этими словами он дернул недоуздок, приосанился.

31-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫӗрле пулнӑ ҫӗре ҫӑралса ларнӑ пылчӑк ӑшӗнчен урисене лӑчӑр-лачӑр турткаласа кӑларса, Андрей хуллен кӑна утса пырать, хӑйӗн шухӑшӗсене шухӑшлать.

С чавканьем вытаскивал ноги Андрей из закрутевшей к ночи грязи, шел тихо, думал о своем.

30-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Вара вӑл шӑрпӑкне чӑлтах ҫутса ячӗ те курах кайрӗ: кӗтесре, сӑсӑл тултарнӑ ещӗк хыҫӗнче, Лятьевскин хӑрах куҫӗ йӑлтӑртатса илчӗ, унпа юнашарах тата ним тума аптӑраса ӳкнӗрен юбкине турткаласа, ҫамки ҫине анса ларнӑ тутӑрне тӳрлеткелесе хӑмач пекех хӗп-хӗрлӗ хӗрелсе кайнӑ кинӗ тӑрать…

Чиркнув спичкой, увидел в углу за ящиком с отрубями одиноко блеснувший глаз Лятьевского, а рядом красную, как кумач, сноху, смущенно одергивавшую юбку и поправлявшую сбитый на затылок платок…

23-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Вӑл кӗтессе лӑпчӑнса тӑнӑ, хӑй ҫине нумай кӗпесем тӑхӑнса тултарнипе пӑшталанса ларнӑ, ниҫта ҫаврӑнкалайми пулнӑ, кӗпе аркисене аран-аран турткаласа тӳрлетет.

Она, забившись в угол, одергивала подол, странно неповоротливая, кургузая от множества стеснявших движения одежин.

7-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хӗпӗртенипе тата хытӑ хӑранипе макӑракан старик калинкке патне ҫитичченех ун хыҫҫӑн утса пычӗ, йӗнер пускӑчи ҫумне лӑпчӑнса ӑна чуптума тӑрӑшрӗ, анчах Андрей, питне-куҫне йӗрӗнчӗклӗн пӗркелентерсе, урине кӑрт-карт турткаласа илчӗ те, хӑйӑлтатакан сассипе ҫапла каласа хучӗ:

До самой калитки шел за ним плачущий от радости и пережитого страха старик и все норовил припасть, поцеловать стремя, но Андрей, брезгливо морщась, отдергивал ногу, хрипел:

5-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Крыльца умӗнче, чӗлӗм турткаласа, ҫич-сакӑр казак кӗпӗрленсе тӑраҫҫӗ.

Возле крыльца, покуривая, толпилось человек семь казаков.

2-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Вӗрене вара юлхавлӑн турткаласа илетчӗҫ.

Веревку лениво дергали.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Каясса вӑл тайкаланса, сулахай ывӑҫ тупанӗпе пуҫне тытса, сылтӑм аллипе хӑйӗн кӑвакарма пуҫланӑ хӑмӑр мӑйӑхне хуллен турткаласа утса кайрӗ.

Он пошел, пошатываясь и все поддерживая голову ладонью левой руки, а правой тихо дергая свой бурый ус.

III сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Лешӗ, типшӗм, вӑрӑм, малалла ӳпӗнсе ларнӑскер, таҫталла вӗҫсе кайма хатӗрленнӗ кайӑк пек туйӑннӑ, тискер кайӑкӑнни пек курпун сӑмсине пӑркаласа, вӑл кимӗ умӗнчи тӗттӗме хурчка куҫӗпе пӑхнӑ, пӗр аллипе руль авринчен ҫатӑрласа тытнӑ, тепринпе — йӑл кулнӑ майӑн чалӑшакан ҫӳхе тутисем ҫинчи сиккеленекен мӑйӑхӗсене турткаласа пынӑ.

А тот, сухой, длинный, нагнувшийся вперед и похожий на птицу, готовую лететь куда-то, смотрел во тьму вперед лодки ястребиными очами и, поводя хищным, горбатым носом, одной рукой цепко держал ручку руля, а другой теребил ус, вздрагивавший от улыбок, которые кривили его тонкие губы.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Лойко, хӑйне хӑй мӑйӑхӗнчен турткаласа, шӑлӗсемпе шӑтӑр-шатӑр тутарать; куҫӗсем тӗпсӗр кӳлӗрен те салхуллӑрах пӑхаҫҫӗ, кас-кас унӑн куҫӗсенче темскер йӑлтӑртатса илет те ытлах та хӑрушшӑн туйӑнса каять.

Зубами скрипит, дергая себя за ус, Лойко, очи темнее бездны смотрят, а порой в них такое сверкает, что за душу страшно становится.

Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.

Начальник килсе кӗрсенех пурте чакаланма, хӗвӗшме пуҫланӑ, унран вӑтаннӑ, пӗрне-пӗри кансӗрленӗ, хӑшпӗрисем вара, начальнике кӗтсе илме ҫителӗклех тирпейлӗ мар пулӗ тесе, тумтирӗсене турткаласа тӳрлетнӗ.

С приездом начальника начиналась беготня, суета, все смущались, все сбивали друг друга с ног, иные обдергивались, опасаясь, что они не довольно хороши как есть, чтоб показаться начальнику.

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ҫара хура урисене хутлатса, имшерленнӗ ӳчӗ ҫинчи кӗпине турткаласа старик пристав ҫине нимӗн пӗлмен куҫӗсемпе салтак пек пӑхса тӑчӗ.

Скрючив босые черные ноги и оправляя на тщедушном теле рубаху, старик уставился на пристава бессмысленными солдатскими глазами.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик йӗмне турткаласа хӑпартрӗ те картишӗнчен тухса утрӗ.

Гаврик подтянул штаны и побрел со двора.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Ах, турӑ, — терӗ ашшӗ ҫилленнипе, мӑйне турткаласа — Мӗншӗн те мӗншӗн!

— Ах, боже мой! — раздраженно сказал отец, дергая шеей — Отчего да почему!

IX. Ҫӗрлехи Одессӑра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Долгухин, тем тӑршшӗ тӑсӑлса кайнӑскер, сӑн-питне йӑлтах улӑштарса янӑ пӗчӗк мӑйӑхлӑ йӗкӗт, урок ответлеме пуҫлас ача пек гимнастеркине кӑрт-карт турткаласа, Полина Аркадьевна умне ярт кӑна сиксе тӑчӗ.

Долгухин, высокий, долговязый, с усами, которые очень меняли его лицо, вскочил по привычке, одернул гимнастерку и вытянулся перед Полиной Аркадьевной, словно собрался отвечать урок.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Офицер ҫаннисене кӑрт-карт турткаласа, тӳрлетсе илчӗ, вара хуллен алӑка уҫрӗ.

Офицер выпрямляется, обдернув рукава, потом тихонько приоткрывает дверь…

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Карттусӗпе перчеткине сӗтел ҫине хывса хучӗ те вӑл, хай, мундире турткаласа, тӗкӗр умӗнче юсанма пуҫларӗ; шӑртпа ҫӗклентерсе тӑракан ҫӳллӗ подгалстушникне вӑл тем пысӑкӑш хура тутӑрпа чӗркенӗ — ҫухави айӗнчен ҫавӑ ҫур вершук ытла тухса тӑратчӗ, сахалтарах пек туйӑнчӗ те ӑна, вӑл ҫавна хӑлхи патне ҫитиех туртса кӑларчӗ, мундирӗн ҫухави ытла тӑвӑр пулнӑ та ӑна пӑвса тӑратчӗ, хӑйне тирпейлӗхе кӗртсе пӗтернӗ хыҫҫӑн мӑйӗ пӑвӑнса тӑнипе унӑн пит-куҫӗ юнпа тулнӑ пек хӗрелсе кайрӗ.

Он бросил фуражку с перчатками на стол и начал обтягивать фалды и поправляться перед зеркалом; черный огромный платок, навернутый на высочайший подгалстушник, которого щетина поддерживала его подбородок, высовывался на полвершка из-за воротника; ему показалось мало: он вытащил его кверху до ушей; от этой трудной работы, ибо воротник мундира был очень узок и беспокоен, лицо его налилось кровью.

Июнӗн 5-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Унтан вӑл пӳлӗмрен тухса каялла кӗчӗ те, скатерте каллех сӗтел ҫине сарса, унӑн хӗррисене турткаласа тикӗслерӗ.

Она вышла, вернулась, постелила скатерть и аккуратно одернула края.

1 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех