Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

типме (тĕпĕ: тип) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сана, кунта ура айӗнче чӑлханса ҫӳриччен, строительствӑна ямалла, Токарев патне, кӑшт типме! — кӑшкӑрчӗ Дмитрий, пӗтӗм губкома янӑратса.

А тебя, чтобы ты тут под ногами не путался, на стройку надо отослать, Токареву на пересушку! — гремел Дмитрий на весь губком.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Алшӑлли те нӳрӗччӗ — типме те ӗлкӗреймен.

Полотенце было сырое — не просохло.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

— Ак тамаша, епле пӗлӗт хупласа килет! — тесе кӑшкӑрса ячӗҫ те хӗрарӑмсем, типме ҫакса хунӑ кӗпе-йӗмӗсене пуҫтарма тытӑнчӗҫ.

— Батюшки, туча-то какая находит! — закричали хозяйки и бросились спасать развешанное белье.

Юпа ҫинче ларакан чӑхӑ // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 21–22 с.

— Вут куҫҫульрен те лайӑхрах ҫунтарса ярать! — хастарлӑн кӑшкӑрчӗ вӑл — вара унӑн типме ӗлкӗреймен чипер куҫӗсем чӑрсӑр та телейлӗ кулӑпа ялкӑшрӗҫ.

— Огонь сожжет еще лучше слез, — воскликнула она не без удали, — и перекрестные глаза, еще блестевшие от слез, засмеялись дерзостно и счастливо.

Роза // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 169–170 с.

— Ҫавӑн хыҫҫӑн вара, — малалла пӗлтерчӗ вӑл, — эпӗ типме, хӑрма пуҫларӑм; сӑнран хуралса кайрӑм, утма йывӑр пулса ҫитрӗ, кайран вара урасем пачах хускалми пулчӗҫ; ларма та, тӑма та пултараймастӑп, пӗрмай выртас килет.

— С самого того случая, — продолжала Лукерья, — стала я сохнуть, чахнуть; чернота на меня нашла; трудно мне стало ходить, а там уже — и полно ногами владеть; ни стоять, ни сидеть не могу; все бы лежала.

Чӗрӗ вилӗ // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 143–155 с.

Вӑл ӑшшӑн ҫутатнипе сывлӑм типме те пуҫларӗ.

От его горячего света быстро стали высыхать капельки росы.

Ҫул ҫӳресси пӗтни // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Аксинья ухса чӳхенӗ кӗпе-йӗме тӗмсем ҫине типме ҫакрӗ, ҫӗрпӳрте таврӑнчӗ.

Выстирав белье, Аксинья развешала его на кустах, пришла в землянку.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Халӑх ушкӑнӗ варринче, типме ӗлкӗреймен ҫемҫе ҫӗр ӑшне тӑватӑ урипе те путса кӗнӗ тайкаланчӑк сӗтел хушшинче, хутор ревкомӗн председателӗ Назар ларать; унпа юнашар, аллисемпе сӗтел хӑминчен тытса, кокардӑллӑ симӗс карттус, пакунлӑ куртка, тӑвӑр пӗҫӗллӗ тӗссӗр симӗс галифе тӑхӑннӑ сотник — Григорий палламанскер — тӑрать.

В середине круга, у шаткого столика, всеми четырьмя ножками врезавшегося в податливую, непросохшую землю, сидел председатель хуторского ревкома Назар и рядом с ним, опираясь рукою о крышку стола, стоял незнакомый Григорию сотник в защитной фуражке с кокардой, в куртке с погонами и узеньких галифе цвета хаки.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ниҫтан типме пӗлми йӗпе кӗпи унӑн ҫан-ҫурӑмне ӑшалать.

Мокрая, непросыхающая рубаха жгла тело.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫак вӑхӑт хушшинче уй-хирсем типме, ҫулсем якалма ӗлкӗрчӗҫ, анчах Иринӑпа Прохор ҫаплах Усть-Невинскинче-ха — нимӗнпе тухса кайма та ҫук.

Успели подсохнуть поля и укататься дороги, а Ирина и Прохор все еще находились в Усть-Невинской — не на чем было выехать.

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӑшпӗр кун ҫумӑрсӑрах иртет, анчах каҫа хирӗҫ, хӗвел анӑҫӗ сӳнсен, шыв сиккисенче кӑпӑкланса юхакан шыв ҫӗрлехи шиклӗхпе шӑпӑлтатма тытӑнсан, шыв кӳлленчӗкӗсем типме ӗлкӗреймен тӗттӗм урамсенче ҫутӑ ялкӑшма пуҫласан, — таҫта инҫетре, ту леш енче, пӗлӗт кӑвакарать, курӑк шӑршипе тата нӳрлӗ ҫилпе пӗрле станицӑна аслати хытӑ мар, анчах ҫывӑхра кӗмсӗртетни килсе ҫитет.

Иной день обойдется и без дождя, но к вечеру, когда потухнет заря и по-ночному тревожно заговорят на перекатах вспененные реки, по темным, еще в лужах, улицам зажгутся огни, — где-то над перевалом засинеет небо и вместе с запахом трав и влажным ветром долетит в станицу глухой, но уже близкий отзвук грозы.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Тӳрех типме тытӑнать.

Сразу же и начнет сохнуть.

V // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӗсем иккӗшӗ улттӑмӗш класра ларчӗҫ, класнӑй доска ҫинче геометри урокӗ хыҫҫӑн шӑлса яман параллелограмсем курӑнаҫҫӗ, типме ӗлкӗреймен ҫӗтӗк татӑкӗ ҫакӑнса тӑрать, тӗнӗ ҫинче хутран тунӑ шуйттан кӗлетки сулланса тӑрать.

Они сидели вдвоем в шестом классе, где с черной доски еще не были стерты параллелограммы, оставшиеся после урока геометрии, и свисала влажная тряпка, еще не успевшая высохнуть, а на отдушнике болтался бумажный чертик.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ман чӳлмексенчен хӑшӗ-пӗрисем ҫурӑлса пӗтрӗҫ, мӗншӗн тесен эпӗ вӗсене хӗвел хытӑ хӗртнӗ вӑхӑтра типме кӑларса лартнӑччӗ, теприсем хӗвелпе типӗтичченех, кӑшт тӗкӗннипех саланса пӗтрӗҫ.

Одни горшки у меня потрескались, так как я поторопился выставить их на солнце, когда оно жгло слишком сильно; другие рассыпались на мелкие части еще до просушки, при первом прикосновении к ним.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Сӑвакан сӗт сирпӗнчӗкӗ пек ӑшӑ тумламсем тӗтреллӗ шӑплӑхра пытанса выртакан ҫӗр ҫине тӳп-тӳрӗ анаҫҫӗ, типме ӗлкӗреймен кӑпӑклӑ кӳлленчӗксенче шурӑ хӑмпӑсем пулса хӑпараҫҫӗ; питӗ лӑпкӑ та йӑваш ҫуллахи вӗтӗ ҫумӑр: чечексем те пуҫне усмаҫҫӗ, кил картисенче чӑхсем те унтан хӳтлӗх шырамаҫҫӗ.

Теплые, словно брызги парного молока, капли отвесно падали на затаившуюся в туманной тишине землю, белыми пузырями вспухали на непросохших, пенистых лужах; и так тих и мирен был этот летний негустой дождь, что даже цветы не склоняли головок, даже куры по дворам не искали от него укрытия.

IV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Унтан вара типме пуҫларӗ, йӑлт шурса кайрӗ.

Потом чахнуть начал.

Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.

Санька хурта пӳрни ҫине лартрӗ, ӑна хӗвел ҫинче типме пулӑшрӗ, лешӗ вара ҫуначӗсене тӳрлетрӗ те вӗҫсе кайрӗ.

Санька посадил букашку на палец, дал ей обсушиться на солнце — и она, расправив крылышки, улетела.

27-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑрман биржине, ӗлӗкхи пекех, Енисейпе Ангара таврашӗнчен, Анат Тунгускӑран сулӑсем килсех тӑраҫҫӗ, вӗсен ҫинчи мӑрйисенчен тӗтӗм кӑларса пыракан пӳртсем хӑйсен умне типме кӑларса ҫакнӑ кӗпе-йӗмсемпе ӗлӗкхи вӑрҫӑччен ҫакӑнта курӑнакан сӑнарах кӗртет.

Как прежде, на лесную биржу с верховьев Енисея, Ангары, Нижней Тунгуски прибывали плоты, и домики на плотах с дымящимися трубами, с развешанным на верёвках бельём, как прежде, создавали на Протоке мирное впечатление пловучей деревни.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫеҫке имшер, ҫулҫӑсем шурӑрах тӗслӗ, ҫӗртме уйӑхӗнчех сарӑхма, типме пуҫлаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Нематодaран хaтaлмаллах // Кил-ҫурт, хушма хуҫалӑх. «Кил-ҫурт, хушма хуҫалӑх», 2016.07.28, 29№

«Канаш» хаҫатӑн журналисчӗ Ульяновска ҫул тытса тарӑн шухӑша путрӗ: «Чӑнах та, Тӑхӑрьял тӑрӑхӗ — поэтсемпе ҫыравҫӑсене ҫут тӗнчене парнелекен литература ҫӑлкуҫӗ. Тен, манӑн хайлавӑмсем те ҫав ҫӑлкуҫа типме памӗҫ. Эпӗ ахальтен-им Раккассинче, чӑваш прозипе поэзийӗн легенди — Валентин Урташ — ҫут тӗнчене килнӗ Ҫӗр-анне ҫинче ҫуралнӑ...» Кӗмӗл кӳлӗ патӗнче, Тӑхӑр ялӑн садӗнче, Тӑхӑр тӗслӗ ташӑ пур, Ҫитмӗл тӗслӗ юрӑ пур.

Куҫарса пулӑш

Вутра ҫунман уртӑш // Анатоли Ырьят. «Канаш», 11-21№

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех