Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

телейне (тĕпĕ: телей) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Обломовӑн пурнӑҫне, телейне илсе кайнӑ каретӑн кустӑрмисем юр ҫинче чӗриклетни илтӗнми пулсанах, унӑн пӑшӑрханӑвӗ иртрӗ, пуҫӗпе ҫурӑмӗ тӳрленчӗҫ, сӑнӗ малтанхи пекех хавхаланса йӑлкӑшма пуҫларӗ, савӑннипе, кӑмӑлӗ ҫемҫелсе килнипе куҫӗсем шывланчӗҫ.

Лишь только замолк скрип колес кареты по снегу, увезшей его жизнь, счастье, — беспокойство его прошло, голова и спина у него выпрямились, вдохновенное сияние воротилось на лицо, и глаза были влажны от счастья, от умиления.

VII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ҫав вӑхӑтра Ольга, пӗчӗк ача пекех, хӑй шӑпине, телейне, савнине шанса тӑни унан сӑнӗнче палӑрчӗ…

В эти минуты лицо ее дышало такою детскою доверчивостью к судьбе, к счастью, к нему…

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Обломов, кулленхи йӑлипе, каҫхине каҫах хӑйӗн чӗри мӗнле тапнине итлерӗ, унтан ӑна аллипе хыпашласа пӑхрӗ, унта ҫирӗплӗх ӳсрӗ-и, тесе тӗрӗслерӗ, юлашкинчен хӑйӗн телейне тишкерсе сӑнама тытӑнчӗ те сасартӑк тумлам йӳҫӗк тӗлне лексе, кӑмӑлне пӑсрӗ.

Обломов с вечера, по обыкновению, прислушивался к биению своего сердца, потом ощупал его руками, поверил, увеличилась ли отверделость там, наконец углубился в анализ своего счастья и вдруг попал в каплю горечи и отравился.

X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

«Ҫисе ярам хӑвӑртрах», — шухӑшларӗ те Обломов, бисквитсене васкавлӑн тӗп тума тытӑнчӗ; ун телейне пула, вӗсем хӑйсемех ҫӑварта ирӗлсе кайрӗҫ.

«Съем поскорей», — подумал он и начал проворно убирать бисквиты; к счастью, они так и таяли во рту.

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ҫапла, сӑмахран, пӗррехинче галерейӑн пӗр пайӗ ҫуртӑн хӑрах енчен сасартӑк ишӗлсе аннӑ та чӗпӗ амӑшӗпе чӗпписене ишӗлчӗк айне тунӑ; унччен маларах кӑна галерея айӗнче лутра пукан ҫинче ларнӑ Аксиньйӑна, Антип арӑмне, лекнӗ пулӗччӗ, анчах вӑл, хӑй телейне пула, галерея ишӗлес умӗн сӳс илме кайнӑ.

Так, например, однажды часть галереи с одной стороны дома вдруг обрушилась и погребла под развалинами своими наседку с цыплятами; досталось бы и Аксинье, жене Антипа, которая уселась было под галереей с донцом, да на ту пору, к счастью своему, пошла за мочками.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Алеша телейне ниҫта чикеймест.

Алеша был счастлив.

Тӑххӑрмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Женьӑн телейне, овчаркӑран Маргаритӑпа Федор та хӑраса кайрӗҫ.

К счастью для Жени Маргарита и Федор тоже испугались овчарки.

Иккӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Хӑй хӑвӑртрах буфет патне чупрӗ, унта, унӑн телейне, ачасем валли кучченеҫсем юлнӑ иккен-ха.

А сама бросилась к буфету, где, к счастью, оставалось еще много лакомств.

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Кӑмрӑ-ӑ-ӑк! — юрлать таҫта инҫетре вырӑс тенорӗ, унӑн юрлани вӑл хӑйӗн иртнӗ йӗкӗтлӗхне, иртнӗ телейне аса илсе юрланӑ пек туйӑнать: — Кӑмрӑ-ӑ-ӑк!

Угле-е-ей! — откуда-то издалека пел русский тенор, как бы оплакивая свою былую удаль, свое улетевшее счастье: — Угле-е-ей!

XX. Ирхине // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӗсен телейне, ҫыран хӗрринче никам та пулман.

К счастью, на берегу никого не было.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хам ӑшӑмра эпӗ ӑна тупма хушнӑ пек пултӑм — акӑ вӑл, кӑвак ҫӳҫлӗскер, ман умра тӑрать те пек ӗнтӗ, унӑн халех выртса ҫывӑрмалла, унсӑрӑн хӑй телейне кура вӑл халех ӑнран та кайма пултарӗ.

Я как бы приказала в душе, чтобы мы нашли его — и вот он стоит, седой, прямой, и нужно, чтобы он уснул, а то он сойдёт с ума от волнения и счастья.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Эпир санӑн телейне пӳлесшӗн мар. Турӑ сана, хӑй ятне вараланӑ сутӑнчӑка мар, ырӑ упӑшка тупма телей патӑр», тенӗ.

«Мы твоему счастию помехи сделать не хотим. Дай бог тебе в женихи доброго человека, не ошельмованного изменника».

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Таса сӑмахсем пӗрре те ахаль ҫухалман, вӗсене такам илтнӗ, вара пӗтӗм халӑх хушшине хӑйсен телейне хӑварса хулана ҫӑлнӑ ҫынсем ҫинчен хыпар кайнӑ.

Кто-то слышал эти слова, и скоро все узнали, кто, отказавшись от своего счастья, спас город.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пурнӑҫӗ вара ун, телейне кура, питӗ те хӗн хурлӑ пулнӑ.

А жизнь ему выпала на долю трудная.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Пӗлетӗп эп, чылайӑшӗ сиртен: Крупицына хӑй телейне вӗҫертрӗ тесе шутласшӑн.

— Я знаю, что многие из вас думают, будто Крупицына упустила свое счастье.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Малтан — хӑйсене хӑйсем таҫта ҫити кайса хураҫҫӗ, кайран пӑхан, ӗмӗр-ӗмӗр ҫын телейне ӑмсанса ирттереҫҫӗ…

Сначала возомнили себя бог весть чем, а потом всю жизнь мыкаются, завидуют чужой удаче…

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пирӗн пеккисем хушшинче телейне ҫухатнӑ ҫын сахал мар.

Думаете, мало у нас несчастных.

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пурте: ҫирӗп чул хӳме хыҫӗнчи тупӑсен хӳтлӗхӗнче пуласси хӗҫпӑшал телейне уҫӑ уй хирте сӑнассинчен аванрах, тесе шутлаҫҫӗ.

Все полагали, что благоразумнее оставаться под прикрытием пушек, за крепкой каменной стеною, нежели на открытом поле испытывать счастие оружия.

Вуннӑмӗш сыпӑк. Хулана хупӑрлани // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Вӑл, нимӗн курнӑҫланкаласа тӑмасӑрах, хӑй мана чӗререн кӑмӑллани ҫинчен тата ашшӗ-амӑшӗ те унӑн телейне хӗпӗртесех йышӑнма кирли ҫинчен тӳрех каласа пачӗ.

Она безо всякого жеманства призналась мне в сердечной склонности и сказала, что ее родители, конечно, рады будут ее счастию.

Пиллӗкмӗш сыпӑк. Юрату // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ҫапӑҫса вилме кӑна мар, хӑйсен совӗҫне пӗтерме тата урӑххисен пулас телейне пӗтерсе хума та хатӗр…

И жертвовать не только жизнию, но и совестию и благополучием тех, которые…

Тӑваттӑмӗш сыпӑк. Пӗрне-пӗри // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех