Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

телейне (тĕпĕ: телей) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Гарри Гранта вӑтӑр ҫиччӗмӗш параллель тӑршшӗпех типӗ ҫӗрпе шыраса каймалла пулнӑ пулсан, кун пек ҫӳревсене тума кирлӗ марччӗ, анчах вӗсен телейне пула пулӑшаканӗ тинӗс пур.

Если бы для поисков Гарри Гранта нужно было пройти вдоль всей тридцать седьмой параллели по суше, не стоило бы предпринимать это путешествие, но, к счастью-, море было к услугам отважных путешественников.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Йӗри-тавра, паллах, йывӑҫ таврашӗ ҫук, анчах, вӗсен телейне, тайлӑмсем типӗ мӑкпа витӗннӗ.

Деревьев, конечно, кругом не было, но, по счастью, склоны были покрыты сухим мхом.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Телейне халиччен курсах кайманнипе ҫеҫ ӑнланса илейместпӗр ӑна.

Просто мы не можем или не хотим понять и увидеть свое счастье.

Саккӑрмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Эсӗ, Лисук, хӑвӑн телейне курмастӑн, уйӑрса илейместӗн ҫеҫ.

Ты, Лиза, не видишь своего счастья, просто не можешь разглядеть.

Пиллӗкмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Лисук яла таврӑнсан, унӑн шӑпи еплерех ӑнӑҫсӑр ҫаврӑнса тухнине курсан эпӗ хама унӑн телейне туртса илнӗ пек, вӑрланӑ пек туйса пурӑнаттӑм.

Когда Лиза вернулась в деревню, я увидела, как неудачно сложилась ее судьба, и почувствовала, будто отняла у нее счастье, украла.

Тӑваттӑмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Эпӗ ҫын телейне вӑрламастӑп.

Чужое счастье я не ворую!

Тӑваттӑмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Эпӗ ҫын телейне аркатмастӑп.

Чужое счастье я не разрушаю!

Тӑваттӑмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Ҫапла вӑл пурнӑҫ чӑнлӑхӗ: телейлӗ чухне хӑвӑн телейне кӑна куратӑн, урӑх нимӗн те.

Такова правда жизни: счастливый человек своим счастьем и живет, больше ему ничего и не надо.

Тӑваттӑмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Телейне ҫухатмӑн-и?

Смотри, не прогадай!

Юрӑпи // Галина Матвеева. Суслин, Д. Ю. Юрӑпи: этнографи юмахӗ: [кӗҫӗн ҫулхи шкул ачисем валли] / Дмитрий Суслин. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2014. — 64 с.

Кашни ҫемье е уйрӑм ҫын хӑй телейне пӗччен тупма тӑрӑшать.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Хӑйӗн пурнӑҫне кирлӗ пек пурӑнса ирттереймен, хӑйӗн телейне лайӑх пӑхса илеймен, халь вӑт ҫӗнӗрен пурӑнма пуҫласшӑн», тесе калама пуҫлӗҫ, терӗм.

Не сумел он, видно, одну жизнь прожить так, как надо, не разглядел своего счастья и теперь хочет то же начинать сначала».

VII // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 141–146 с.

Травкӑн телейне пула, унӑн хырӑмӗ пит выҫнӑ, ҫавӑнпа вӑл хурлӑхлӑ макӑрма е, тен, хӑй патне ҫӗнӗ ҫынна килме чӗнсе сасӑ пама чарӑнчӗ.

К счастью для Травки, сильный голод заставил ее прекратить свой печальный плач или, может быть, призыв к себе нового человека.

VII // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Малтан Анна Сергеевна ҫамрӑксен телейне курса тӑни хӑйшӗн йывӑр пуласран хӑранӑччӗ, анчах пачах урӑхла килсе тухрӗ: ку ӗҫ ӑна йывӑр пулма мар, — йӑпатса, юлашкинчен кӑмӑлне те савӑнтарса ячӗ, Анна Сергеевна куншӑн хӗпӗртерӗ те, хурланчӗ те.

Сначала Анна Сергеевна боялась, как бы зрелище их счастия не показалось ей самой немного тягостным; но вышло совершенно напротив: это зрелище не только не отягощало ее, оно ее занимало, оно ее умилило наконец, Анна Сергеевна этому и обрадовалась и опечалилась.

XXVI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Ҫамрӑклӑхӑн «тен май килӗ» текен ӗмӗчӗ, хӑй телейне тутанса пӑхас вӑрттӑн кӑмӑл, хӑйӗн вӑйне никам хута кӗмесӗр пӗччен сӑнаса пӑхас шухӑш, — юлашкинчен, ҫӗнтерчӗҫ-ҫӗнтерчӗҫех, Марьинӑна тавӑрӑнни вунӑ кун та иртмерӗ, вӑл акӑ вырсарникун шкулӗсен механизмӗсене вӗренес сӑлтавпа тухса хулана, унтан Никольское ялне вӗҫтерчӗ.

«Авось» молодости, тайное желание изведать свое счастие, испытать свои силы в одиночку, без чьего бы то ни было покровительства — одолели наконец, десяти дней не прошло со времени его возвращения в Марьино, как уже он опять, под предлогом изучения механизма воскресных школ, скакал в город, а оттуда в Никольское.

XXII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Ҫут тӗнчепе искусство телейне, унӑн ҫакӑн пек асаплӑ пурнӑҫӗ нумая пыма пултараймарӗ: вӑл хӑйӗн хавшак вӑй-халне кура мар нумая хапсӑнчӗ.

К счастию мира и искусств, такая напряженная и насильственная жизнь не могла долго продолжаться: размер страстей был слишком неправилен и колоссален для слабых сил ее.

Пӗрремӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

Ковалев кӳме хыҫҫӑн чупрӗ, кӳме, ун телейне, инҫех каймарӗ, Казански собор умӗнче чарӑнчӗ.

Он побежал за каретою, которая, к счастию, проехала недалеко и остановилась перед Казанским собором.

II // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 51–74 с.

Ун телейне, унта никам та ҫук: ачасем анчах урай шӑлаҫҫӗ тата тенкелсене вырнаҫтарса лартаҫҫӗ; темле ыйхӑллӑ ҫынсем подноссемпе вӗри кукӑльсем йӑтса тухаҫҫӗ; сӗтелсемпе тенкелсем ҫинче кофепе йӗпеннӗ ӗнерхи хаҫатсем выртаҫҫӗ.

К счастию, в кондитерской никого не было: мальчишки мели комнаты и расставляли стулья; некоторые с сонными глазами выносили на подносах горячие пирожки; на столах и стульях валялись залитые кофием вчерашние газеты.

II // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 51–74 с.

Ун телейне тӑмана тутӑ пулнӑ: вӑл нумай пулмасть мулкач тытнӑ та тӑраничченех ҫинӗ.

К счастью, сова была очень сыта: она только что поймала зайчонка и съела, сколько могла.

Инкекрен инкеке // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Юрать-ха, унӑн телейне пула, хурӑн ханте ларакан чӑрӑш ҫинелле йӑванчӗ.

Да на счастье охотника, берёза, падая, навалилась на ель, где хантэ сидел.

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.

Анчах, ун телейне пула, пурте лайӑхах иртрӗ.

Но, к ее счастью, все обходилось благополучно.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех