Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

телейне (тĕпĕ: телей) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Этемӗн пурнӑҫне хӑвараҫҫӗ те телейне туртса илеҫҫӗ?

Оставлять человеку жизнь и отнимать счастье?

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Хаваслану хӗрсе пынӑ чух сасартӑк пӳртре тӑвӑр пулнӑ пек туйӑнчӗ, вӗсен ҫавӑнтах хӑйсен телейне пӗтӗм тӗнчене пайлас килсе кайрӗ.

В разгар веселья им вдруг стало тесно под крышей дома, захотелось поделиться своим счастьем со всем миром.

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Казаксем хӑйсен пурнӑҫӗпе укҫалла вылянӑ пек вылярӗҫ, сахалӑшӗн телейне мар вара пуҫ ҫине «тупӑк» тухрӗ.

Казаки играли в жизнь, как в орлянку, и немалому числу выпадала «решка».

XLIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Андрюшка телейне, хулпуҫҫийӗ хыҫӗнче винтовка ҫапкаланса пычӗ.

На счастье Андрюшки, за плечами его болталась винтовка.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Матвей Юргин ҫурҫӗр иртсен чылай ҫӗрле кӑна, хӑйӗн роти ҫапӑҫӑва питӗ лайӑх хатӗрленсе ҫитнине, ыран вӑл пурнӑҫне хӗрхенмесӗр ҫапӑҫассине ӗненсе илсен ҫеҫ кӑштах лӑпланчӗ, вара нумаях пулмасть тупнӑ телейне ҫӗнӗрен туйса илчӗ.

Только далеко за полночь, твердо убедившись, что рота отлично подготовлена к бою и завтра будет сражаться беззаветно, Матвей Юргин немного успокоился и вновь ощутил тепло того счастья, какое он познал совсем недавно.

XVII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Лена лӑпланчӗ, хавасланнине тата телейне пытармасӑр, Юргин каланине итлерӗ, вӑл пулса пурнӑҫа лайӑх курнинчен, хӑйӗннипе унӑн пурнӑҫӗ ҫинчен хӑюллӑн шухӑшланинчен тӗлӗнчӗ…

Присмирев, не скрывая восхищения и счастья, Лена слушала Юргина и втайне поражалась тому, как он хорошо видит будущее, как смело, красиво мечтает о своей и ее жизни.

XV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Анчах, юри тенӗ пекех, хӑйсен кӗтмен-туман телейне пула, Юргин яланах калаҫӑва хӑйне кура мар шӳтлӗ пуҫларӗ, кайран вара, вырӑнлӑ калаҫу пуҫласа яма тесе юрӑхлӑ самант кӗтсе илме епле тӑрӑшсан та, нимӗн те тухмарӗ…

Но, как назло, находясь во власти своего нежданно-негаданного счастья, Юргин всегда начинал разговор в необычной для себя шутливой форме, а потом, как ни старался, не мог уловить момент, чтобы заговорить серьезно…

XV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Анчах Андрей ҫынсен ӑмсанулӑхне пӗр шухӑшсӑр пӑхса, Юргин ҫине пӑхса кӑштах хуйхӑркаларӗ, вӑл Марийкӑна тата хӑйӗн телейне аса илчӗ.

Но Андрей, бессознательно подчиняясь простой человеческой зависти, немного и взгрустнул, глядя на Юргина, — вспомнилась Марийка и свое счастье.

XIX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫакӑн сӑлтавӗ шурӑ тата сенкер клеткӑсемлӗ, юриех умӗпе пилӗкне шалпарлатса ҫӗлетнӗ платьере мар, хырӑм пысӑкланнинче: вӑл йӗркеллӗ ӳссе пынӑ; ун пек чухне ҫамрӑк хӗрарӑм хӑйӗн ӑшри телейне пула хитреленсе чечекленет, шӑпах ача амӑшӗ пулма хатӗрленнипе хитреленет.

Он хорошо понимал, что причиной тут является не платье в крупную белую и синюю клетку, нарочно сшитое с напуском спереди и с широкими боками, а беременность; она была в такой поре, когда молодая женщина расцветает от своего внутреннего счастья и бывает красива именно потому, что готовится стать матерью.

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл смена килессе кӗтнӗ пулмалла, тусӗн телейне ӑмсанса, аллинче вахта журналне тытса тӑрать Ҫаннисене тӳмелемелле ҫӗленӗ сарӑрах халата тӑхӑнсан Ирина хулпуҫҫисенче кӑштах хӗсекен ҫак халата тӑхӑнассишӗн те, турбина пӗр тикӗс янранине, шыв ӳкекен вырӑнта пӗрмаях пӗр тӗрлӗ шав тӑнине илтессишӗн те, ҫавӑрӑнса тӑракан кустӑрмана хирӗҫ тӑнӑ чухне яланах хӑйӗн ҫӳҫне сапалантармалла вӗрекен ҫиле татах та ачашшӑн лӑпкаттарассишӗн те тунсӑхласа ҫитнине халӗ чӗрепе ҫеҫ мар, пӗтӗм ӳт-пӗвпе туйса илчӗ.

Которая держала в руках вахтенный журнал, видимо уже поджидая себе смену и завидуя счастью подруги, надевая свой серенький халат с застежками на рукавах, Ирина теперь не только сердцем, а всем телом чувствовала, как же она соскучилась и по этому халату, немножко жавшему в плечах, и по ритмичному голосу турбины, и по монотонному шуму где-то за стеной падающей воды, и по той резвой струйке ветра, которая ворошила ее волосы всякий раз, когда она останавливалась против махового колеса.

XVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Разведчиксен телейне пула, ку нимӗҫсем хӑйсен эсэсла хура мундирӗсене ҫӑнӑх тусанӗпе вараласшӑн пулман пулас.

На счастье разведчиков, немцы, видимо, были не склонны пачкать черные эсэсовские мундиры в мучной пыли.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Малти пӳлӗме ҫитиччен эпӗ ӑна питӗ хисеплӗн сума суса ӑсатрӑм (пӗтӗм ҫемье лӑпкӑлӑхӗпе телейне аркатма килнӗ ҫынна епле ӑсатса ямӑн-ха).

Я с особенной учтивостью проводил его до передней (как не провожать человека, который приехал с тем, чтобы нарушить спокойствие и погубить счастье целой семьи!).

XXI // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Пӑхӑр та тӗлӗнӗр, унӑн телейне ӑмсанӑр!

Смотрите, удивляйтесь и завидуйте его счастью!

XII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Андрей телейне пула, бомбисем пурте хыҫалалла, чылай инҫете, суя позицисем ҫинелле ӳке-ӳке ҫурӑлчӗҫ, вӗсен тискер вӑйӗ мӗн тума пултарнине хӑй куҫӗпе кураймарӗ-ха вӑл, ҫавӑнпа та ун хӑрасси-тӑвасси пулмарӗ, кӑштах хусканни ҫеҫ пулчӗ.

На счастье Андрея, все бомбы падали довольно далеко позади, на ложные позиции, он не видел своими глазами, что делает их адская сила, и поэтому не испытал никакого страха, а только возбуждение.

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Марийка хӑйӗн телейне пытарман, килӗнче вӑл савӑнӑҫлӑн хыпаланса ӗҫленӗ.

Не скрывая своего счастья, Марийка суматошно и весело хлопотала в доме.

V // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Андрей хӑй те хӑйӗн телейне тӳрех ӗненмен.

Да и сам Андрей не сразу поверил в свое счастье.

IV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Лотос ӗрчетмелли бассейн вӗсемшӗн тахҫанах тӑвӑр ӗнтӗ, анчах вӗсен телейне, Чжун Ми пурӑнакан ҫурт айлӑмра ларать, ҫуллахи ҫумӑр ҫуса иртет ҫеҫ, картиш тулли шыв тулать.

Им стало тесно в бассейне для лотосов, но, к счастью, дом Чжун Ми стоял в низине и после летнего дождя там набиралось много воды.

Кӑвакал мыскари // Степан Апаш. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 71–75 стр.

Хӑй телейне пула, вӑл иероглифсене илемлӗ ҫавӑрттарса хунӑ тата пӗрре апат ҫиессишӗнех пӗрер кӗнеке ҫырса илсе панӑ.

Счастье еще, что у него был красивый почерк и он мог заработать на чашку риса перепиской книг.

Кун И-цзи // Хӗветӗр Уяр, Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 3–12 стр.

Анчах ҫак ырӑ шухӑшлӑ туратсем хушшинче ҫунакан ҫуртасен ӑшшипе чӑрӑш лӑсси шӑрши ҫапнӑ сывлӑша хӑй пурнӑҫӗнче пӗрре ҫеҫ сывласа илнӗ, тӗрлӗ тӗслӗ черчен шарсемпе ялтӑртатакан кӗленчесем, шӑрҫасем пӗр-пӗрин ҫумне ҫапӑнса чӑнкӑртатнине илтнӗ ҫав ҫын яланах, пӗрре пӑхсах, юмахри пек ҫутӑ пайӑрка сапаласа тӑракан ачасен савӑнӑҫлӑ телейне аса илет.

Но кто хотя бы раз в жизни вдыхал воздух, наполненный запахом хвои и теплым дыханием свечей, ютящихся в душистых ветвях, кто слышал легкое хрустальное теньканье хрупких цветных шаров, сияющих стекляшек, перезвон бусинок, — тот всегда узнает с первого же взгляда этот сказочный лучистый знак ребячьего счастья!

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ун телейне шурф урайӗ те яка пулнӑ, чул муклашкисем пулман.

Пол в шурфе был, на счастье, гладким, без камней.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех