Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

мӑнкӑмӑллӑн сăмах пирĕн базăра пур.
мӑнкӑмӑллӑн (тĕпĕ: мӑнкӑмӑллӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ача пулӑҫӑ пек мӑнкӑмӑллӑн пуҫне ҫӗклерӗ.

В мальчике вдруг заговорила рыбацкая гордость.

XIII. Мадам Стороженко // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӑйне пысӑк та шанчӑклӑ ӗҫ хушнине астуса, Гаврик хӗвелпе хӗрнӗ сукмак тӑрӑх, шӑршлӑ ҫумкурӑк хушшипе, тусан ҫинче пӗчӗк урин мӗнпур пилӗк пӳрнин йӗрӗсене хӑварса, ӗҫлӗ ҫын пек мӑнкӑмӑллӑн шаплаттарса утса пырать.

С полным сознанием важности и ответственности поручения Гаврик деловито и даже несколько сумрачно шлепал по горячей тропинке среди пахучего бурьяна, оставляя в пыли отчетливые оттиски маленьких ножек со всеми пятью пальцами.

XII. «Лаша тейӗн тата!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ирех вӑраннӑ акӑшсем ҫырансене хупласа тӑракан йывӑҫ тӗмӗсем хушшинчен мӑнкӑмӑллӑн ярӑнса тухнӑ.

Проснувшиеся лебеди важно выплывали из-под кустов, осеняющих берег.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

— Господа генералсем! — терӗ Пугачев мӑнкӑмӑллӑн.

— Господа енаралы! — провозгласил важно Пугачев.

Вунпӗрмӗш сыпӑк. Пӑлхавлӑ слобода // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Пугачев, хӗрлӗ сӑхман тата пысӑк ҫӗлӗк тӑхӑннӑскер, кӗтесре, турӑшсем айӗнче, аллисене пилӗкне мӑнкӑмӑллӑн тытса ларать.

Пугачев сидел под образами, в красном кафтане, в высокой шапке и важно подбочась.

Вунпӗрмӗш сыпӑк. Пӑлхавлӑ слобода // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Шура Кочнев ҫӗнӗрен килнӗ математик пек туса кӑтартать: вӑл доска патнелле ыткӑннӑ пек тӑвать, ерипен кӑна та мӑнкӑмӑллӑн ларанҫи пулать.

Шура Кочнев изображал нового математика: подняв руки, он бросался к воображаемой доске и медленно, с достоинством садился.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫирӗм ҫичӗ тенкӗ, — мӑнкӑмӑллӑн хуравларӗ Валька.

— Двадцать семь рублей, — с гордостью отвечал Валька.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Шухӑшласа пӑхӑп, — мӑнкӑмӑллӑн каларӗ вӑл.

— Я подумаю, — важно сказала она.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Гришка мӑнкӑмӑллӑн сиксе тӑчӗ…

Гришка гордо вскочил…

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗрре вӑл турине кӑларса хӑйӗн ҫӳҫне турарӗ, тепре суд членӗсем ҫине темле айӑплакансем ҫине пӑхнӑ пек пӑхса илчӗ, хӑш чухне тата пуҫне мӑнкӑмӑллӑн каҫӑртса лешсене мӑшкӑлланӑ пек кулса ячӗ.

То он вынимал гребешок и расчесывал баки, то в упор смотрел на членов суда каким-то укоряющим взором, то гордо закидывал голову и презрительно улыбался.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗр-пӗринпе темле кӑмӑлсӑррӑн тата канӑҫсӑррӑн пӑшӑлтатакан чиновниксем ҫине эпӗ мӑнкӑмӑллӑн пӑхса илтӗм.

Я гордо посмотрел на чиновников, которые между собою перешептывались с видом неудовольствия и беспокойства.

Вуннӑмӗш сыпӑк. Хулана хупӑрлани // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

— Мӗн ку? — тесе ыйтрӗ Пугачев мӑнкӑмӑллӑн.

— Это что? — спросил важно Пугачев.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк. Уйӑрӑлни // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

— Василиса Егоровна питӗ паттӑр хӗрарӑм вӑл, Иван Кузмич та акӑ ун ҫинчен каласа пама пултарать, — тесе хучӗ Швабрин, мӑнкӑмӑллӑн.

— Василиса Егоровна прехрабрая дама, — заметил важно Швабрин, — Иван Кузмич может это засвидетельствовать.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк. Крепость // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Хамӑр килкартинче мӑнкӑмӑллӑн уткаласа ҫӳресси, сасартӑк яланах калаҫма пӗлнӗ пек, пӗр-пӗр сӑмаха тӗрес мар каласа ярасси манӑн куҫ умне тухса тӑчӗ.

мне представлялось, с какой важностью и буду разгуливать по двору и вдруг небрежно скажу что—нибудь, как будто всегда умел говорить.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку тӳрккес старике ҫак ӗҫе татса памалла самантра ҫӗнтереймесессӗн, кайрантарах ун ирӗкӗнчен тухма мана пит те йывӑр пуласси ҫинчен шухӑшласа илтӗм те эпӗ, ун ҫине мӑнкӑмӑллӑн пӑхса, каларӑм:

Я подумал, что если в сию решительную минуту не переспорю упрямого старика, то уж в последствии времени трудно мне будет освободиться от его опеки, и, взглянув на него гордо, сказал.

Пӗрремӗш сыпӑк. Гварди сержанчӗ // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

— Лиговская княгиня ҫуртӗнчен, — терӗ вӑл питех те мӑнкӑмӑллӑн.

— От княгини Лиговской, — сказал он очень важно.

Майӑн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Туссем иккӗшӗ те пӗр харӑсах одеялсене сирсе пӑрахрӗҫ, анчах Мересьев протезсене чӗнсемпе ҫыхнӑ вӑхӑтра Петров почтаре хуса ҫитме ӗлкӗрчӗ те, Алексей валли ҫыру йӑтса, мӑнкӑмӑллӑн таврӑнчӗ.

Оба разом сбросили одеяла, но, пока Мересьев пристегивал протезы, Петров успел догнать почтаря и вернулся, торжественно неся письмо для Алексея.

4 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Зиночка ӑна хулне мӑнкӑмӑллӑн крендель пек авса панӑ, вара вӗрем ҫуллахи вӑхӑтра пушӑ пулнӑ зала кайнӑ.

Зиночка важно подавала ему руку, и они шли в пустовавший летом зал.

4 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Алӑк уҫӑлса кайнӑ; Алексей нимӗн пӑлханусӑр, мӑнкӑмӑллӑн алӑк енне пуҫне пӑрнӑ; капла пӑхнипе тем тӗрлӗ кокеткӑн та чӗри кӑртах сикме пултарнӑ.

Дверь отворилась, он повернул голову с таким равнодушием, с такою гордою небрежностию, что сердце самой закоренелой кокетки непременно должно было бы содрогнуться.

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Коридорта пӗччен чух, вӑл хаваслӑн та мӑнкӑмӑллӑн утать, хӑйне чаплӑ ҫын пекех тыткалать.

Когда он один в коридоре, то выступает торжественно и важно и мнит себя весьма представительной особой.

«Вӑл» // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех