Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

калаҫа (тĕпĕ: калаҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ӑна Даша Лобова аллинчен тытрӗ те пӑлханса калаҫа пуҫларӗ.

Его тронула за руку Даша Лобова и взволнованно проговорила:

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Маруся нимӗн те чӗнмерӗ, калиткерен тухсан Женьӑна аллинчен ярса тытрӗ те хӗрӳллӗн калаҫа пуҫларӗ.

Маруся не ответила, а когда вышли за калитку, взяла Женю за руки и с жаром проговорила:

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Кайран пуҫне сулса илчӗ те, кулянса калаҫа пуҫларӗ:

Покачав головой, тоскливо сказала:

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Василиса инке, эсӗ ун пек — кун пек ан шутла, — вӑтанарах калаҫа пуҫларӗ вӑл: — эпӗ пӗр пучаха та ура айне тумарӑм.

— Ты не подумай чего зря, тетка Василиса, — проговорил он смущенно: — я чистенько прошел, ни одного колоса не примял.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Хӗр пушмакӗсене алӑк патне лартрӗ, ҫийӗнчи кепине васкамасӑр турткаласа тӳрлетнӗ хыҫҫӑн хӑй Зимина нумай ҫул хушши палланӑ пекех, унпа калаҫа пуҫларӗ.

Она поставила башмаки возле двери, неторопливо одернула платье и обратилась к Зимину так просто, будто знала его много лет:

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Халӑх пирӗн ҫинчен ырӑ мар калаҫа пуҫлать.

Народ об нас начинает плохо говорить!

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Леш ҫав йӗксӗкӗ… сирӗн… — хӑркӑлтатакан сасӑпа калаҫа пуҫларӗ вӑл юнне ҫӑтса, — ӳпкесӗр турӗ мана…

— Эта сволочь… ваша… — глотая кровь, заговорил он булькающим голосом, — легкие мне отбил…

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Санра, ав, пӗтӗм Мелеховсен юнӗ калаҫа пуҫларӗ…

А вот у тебя вся ваша мелеховская порода наружу выкинулась…

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тин вара вӑл кӑштах лӑпланчӗ, калаҫа пуҫларӗ… —

Отошло у нее сердце, заговорила… —

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем йӗпеннӗ тумтирӗсене хыврӗҫ те, нарсем ҫинче ларса, чарӑна пӗлмесӗр калаҫа пуҫларӗҫ.

Они сняли с себя промокшую верхнюю одежду и теперь сидели на нарах и болтали без умолку.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Вӑл ыйтса пӗлессине кӗтмесӗрех хӗрсе калаҫа пуҫларӗ:

Он заговорил оживлённее, уже не дожидаясь расспросов:

Хура ҫӗлен // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 109–118 с.

Вӑл ҫапах та мана итлемесӗр, малтанхинчен те хытӑрах калаҫа пуҫларӗ:

Однако он не послушался и заговорил громче прежнего:

Хӑйӑр // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 47–57 с.

Тӗттӗмре «карбидсем» йывӑра илнӗ пек калаҫа пуҫларӗҫ.

«Карбиды» возмущенно заворчали в темноте:

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Ватӑ енне сулӑннӑ арҫын юнашарах тӑрать иккен те, калаҫа пӗлмен пек, алӑсемпе кӑтартса, шӑрпӑк ыйтать.

Пожилой мужчина стоял рядом с ним и жестами как у глухонемого, просил спички.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Антон Андреевич пуҫне ҫӗклерӗ, хыпаланса калаҫа пуҫларӗ:

Антон-Андреевич поднял голову и торопливо заговорил:

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Майлашса выртнӑ хыҫҫӑн сасартӑк ҫемҫелнӗ сасӑпа ӑшшӑн калаҫа пуҫларӗ:

Улегся и враз потеплевшим голосом заговорил:

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Унтан, кулма чарӑнса, шухӑшлӑн калаҫа пуҫларӗ:

Потом, посерьезнев, сказал:

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Мӗн эсӗ вилӗм ҫинчен калаҫа пуҫларӑн!

Чего ты об смерти заговорила!

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Лукерья пӑшӑлтатса калаҫа пуҫларӗ:

— Лукерья перешла на шепот:

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эсӗ темӗнле усалланса кайнӑ, атте, — калаҫа пуҫларӗ Ксени, ашшӗ ҫаплах ют ҫын пек чӗнмесӗр пынине тӳсеймесӗр.

— Ты какой-то злой стал, отец, — не вынеся наконец тягостно-отчужденного молчания, заговорила Ксения.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех