Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Тӑрисем юрӑ шӑрантараҫҫӗ; пысӑк пӗсехеллӗ кӑвакарчӑнсем кӑрӑлтатаҫҫӗ; чӗкеҫсем пӗр сассӑр ярӑнса вӗҫеҫҫӗ; лашасем тулхӑра-тулхӑра курӑк ҫиеҫҫӗ; йытӑсем вӗрмеҫҫӗ, хӳрисене йӑвашшӑн пӑтраткаласа тӑраҫҫӗ.

Жаворонки звенят; воркуют зобастые голуби; молча реют ласточки; лошади фыркают и жуют; собаки не лают и стоят, смирно повиливая хвостами.

Ял // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 164–165 с.

Таҫта кӑвакарчӑнсем кӑрӑлтатаҫҫӗ, пыл хурчӗсем курӑк ҫийӗпех сӗрлесе вӗҫеҫҫӗ.

Где-то ворковали голуби — и пчелы жужжали, низко перелетывая по редкой траве.

IX // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Анчах пульӑсем, ун еннелле мар, шӑпах тепӗр еннелле вӗҫеҫҫӗ.

Однако пули летели не к ней, а совсем в обратную сторону.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Сывлӑшра юр пӗрчисем ҫаврӑнкаласа вӗҫеҫҫӗ.

В воздухе кружились редкие снежинки.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Кунсем халь сехетпе мар, ҫулталӑкпа вӗҫеҫҫӗ: ҫынсем вилсен те вӗсен сӳннӗ куҫӗсем, кӗл пек кӑвакарнӑ чӗреллӗ мӗлкисем ҫӗр ҫинче ҫӳреҫҫӗ.

Дни теперь измеряются не часами, а годами; и люди умирают при жизни, а по земле продолжают ходить их тени, с потухшими глазами и с сердцами, омертвевшими, как пепел.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Эрешмен картисем йӑлтӑртата пуҫларӗҫ; вӗсем ҫул тӑрӑх вӗҫеҫҫӗ, йывӑҫсем ҫинче ҫакӑна-ҫакӑна тӑраҫҫӗ, ҫӗр ҫине карӑнаҫҫӗ, амӑшӗн ҫӳҫӗ евӗр туйӑнать.

Засверкали паутинки; они плыли в воздухе, висели на деревьях, лежали на земле и были похожи на волосы матери.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Пульӑсем тӗтӗм витӗр хӗрлӗ йӗр хӑварса вӗҫеҫҫӗ.

Пули летели сквозь стену дыма красными пунктирами.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑрр! Вӑрр! вӗҫеҫҫӗ вӗсем пур еннелле.

Фррр! Фррр! — во все стороны.

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 86–95 с.

Вут сыпписем турпас пек ҫӑмӑллӑн чӑл-пар саланса вӗҫеҫҫӗ.

Вокруг легко, будто щепки, разлетаются поленья.

Шӑвӑҫ чуман // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 38–42 с.

Шупка кӑвак тӗслӗ сивӗ тӳпере хӑлатсемпе ӑмӑрткайӑксем ярӑнса вӗҫеҫҫӗ.

В холодном бледно-голубом небе не парили коршуны и орлы.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Е пӗр-пӗрин хушшинче пӑтрашӑнса, е бархат тӗслӗрех хуҫкаланчӑк хура йӗр пек тӑсӑлса, кӑвак тӳпе ытамӗнче картан-картан хура ҫунатлӑ тикӗшсем кикиклетсе вӗҫеҫҫӗ.

То клубясь, то растягиваясь в ломаную бархатисто-черную линию, с криком летели в густой синеве неба станицы темнокрылых казарок.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дон ҫийӗн ҫил вӑшӑлтатса вӗрет, чарлансем ҫунаттисене йӑлкӑштарса вӗҫеҫҫӗ.

Над Доном гулял ветер, сверкали крыльями чайки.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Таҫта лере, сенкер тӳпен вӗҫӗ-хӗррисӗр анлӑшӗнче, ҫил ачисем ахӑрашса ҫӳреҫҫӗ, хӗвелпе ҫуталакан сивӗ пӗлӗтсем шӑваҫҫӗ, лашана та ӗҫке-ҫике юратнӑ хаваслӑ Сашка мучие тин кӑна йышӑннӑ ҫӗр ҫинче вара пурнӑҫ ҫав-ҫавах-ха хӑватлӑн вӗресе тӑрать: сад ҫумӗнчен пуҫланса каякан ҫеҫенхирӗн симӗс ытамӗнче, кивӗ итем карти ҫывӑхӗнчи хир кантӑрӗ хушшинче, путенесем шавлӑн ҫатӑлтатса ҫапӑҫни илтӗнсе тӑрать; унта тыркассем шӑхӑраҫҫӗ, тӗкӗлтурасем нӑрласа вӗҫеҫҫӗ, ҫил ачашласа ҫупӑрлакан курӑк пӑшӑлтатать, вӗлтӗртетсе юхакан ӑрша хумӗсем хушшинче тӑрисем юрлаҫҫӗ тата, этӗмӗн ҫутҫанталӑкри вӑй-хӑватне палӑртса тӑнӑ пек, таҫта инҫетри-инҫетри тип ҫырма тӑрӑх пулемет сасси тимлӗн, ҫилӗллӗн те янӑравсӑррӑн шӑтӑртатать.

Где-то там, в вышних беспредельных просторах, гуляли ветры, плыли осиянные солнцем холодные облака, а на земле, только что принявшей веселого лошадника и пьяницу деда Сашку, все так же яростно кипела жизнь: в степи, зеленым разливом подступившей к самому саду, в зарослях дикой конопли возле прясел старого гумна неумолчно звучала гремучая дробь перепелиного боя, свистели суслики, жужжали шмели, шелестела обласканная ветром трава, пели в струистом мареве жаворонки, и, утверждая в природе человеческое величие, где-то далеко-далеко по суходолу настойчиво, злобно и глухо стучал пулемет.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хушӑран кӑна вӑл ҫӗрлехи вӑхӑтра та вӗҫекен шыв чӑххисем, пӗр-пӗриншӗн тӗмсӗлсе, тунсӑхлӑн сасӑ панипе тата аравасӑр нумай кайӑк кӑвакалӗсем ҫунаттисене пӑрӑлтаттарса авӑснипе хускалчӗ: кӑвакал кӗтӗвӗсем, ейӳ кайнӑ Донӑн ирӗклӗ улӑхӗсем патнелле ҫул тытнӑ май, ытла та хыпаланса вӗҫеҫҫӗ…

Лишь изредка нарушавшаяся тоскующей перекличкой летевших и ночью куликов да дребезжащим посвистом бесчисленных утиных крыльев: стаи уток летели, спешили, добираясь до привольной поймы разлившегося Дона…

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл тӗллесе пенӗ хур аҫи хыпӑнчӑклӑн ҫӳлелле улӑхса пырать, ыттисем ҫӑра ушкӑнпа пӗве ҫийӗн явӑнса вӗҫеҫҫӗ.

Тот гусь, в которого он стрелял, суетливо набирал высоту, остальные летели над прудом, клубясь густою кучей.

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӳпресем пуҫ тӳпинче тӗлли-паллисӗр вӗркӗшсе вӗҫеҫҫӗ, ҫынсемпе лашасен тути-ҫӑварӗсене, хӑлхасемпе куҫӗсене кӗреҫҫӗ.

Мириады ее слепо кружились, кишели, лезли в уши, глаза всадникам и лошадям.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пульӑсем вичкӗннӗн шӑхӑра-шӑхӑра вӗҫеҫҫӗ.

Посвист пуль.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӗсем, виле ҫинче вӗҫсе ҫӳренӗ пек, шурӑ тӑрӑллӑ чиркӳ тӗлӗнче явӑнса вӗҫеҫҫӗ.

Они кружились над белой колокольней, как над падалью.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Винтовка сассисем пӑтӑртатса илтӗнеҫҫӗ, тимӗр ҫатма тӑрӑх кустарса янӑ пек сиккелесе, етресем сирпӗнсе вӗҫеҫҫӗ.

Рокотали винтовочные выстрелы, будто по железной сковороде катилась дробь.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тральщиксем ҫинчен хура тинӗс матросӗсем персе яракан снарядсем ҫӳлтен вичкӗннӗн ӳлесе вӗҫеҫҫӗ, пӗтӗм чуна ҫӳҫентермелле ухлатса иртеҫҫӗ.

Давил скрежещущий, перемешанный с визгом вой пролетавших через головы снарядов, посылаемых черноморцами с тральщиков.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.