Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

выртас (тĕпĕ: вырт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Манӑн, ыттисем пекех, командӑпа ҫывӑрма выртас, командӑпа тӑрас килет.

Я хочу вставать по «подъему» и ложиться с «отбоем».

1946-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Температура пур чух выртас пулать…

Пока температура — лежать…

1946-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Кам айӑплӗ боеца, вӑл вилес умӗн турткаланса выртас мар тет пулсан?

Кто осудит бойца, не желающего агонизировать?

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Акӑ вӑл ҫывӑрма выртас тесе ҫеҫ тӑратчӗ, лейтенант пӳлӗмне денщик кӗнине курах кайрӗ; денщик хӑйӗн аллинчи мундира пӑтана ҫакса хучӗ, сад енчи кантӑка уҫса пӑрахрӗ, пӳлӗме тирпейлерӗ, вара хӑй хыҫӗнчен алӑкне хупса хӑварса тулалла тухса кайрӗ.

Он уже собирался заснуть, когда увидел, что в комнату лейтенанта вошел денщик, повесил на вешалку мундир, открыл окно в сад и, убрав комнату, вышел, прикрыв за собой дверь.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

«Текех канса выртас мар.

«Не нужно больше лежать и отдыхать.

Тӗпсӗр ҫырмари чун // Валентина Элиме. Килти архив

— Ман атте ӑҫта кайнине эсӗ пӗлетӗн-и? — тесе ыйтрӗ Алька ҫывӑрма выртас умӗн.

— Ты знаешь, где мой папа? — спросил Алька, перед тем как лечь спать.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Ҫамки ҫине шултра тар тапса тухрӗ, анасласа илчӗ те выртас терӗ.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ӑна выртма кансӗр пулнипе, вӑл вара йӗре-йӗре: — Анне, ман урайӗнче выртас килмест, мана кӑмака ҫинче аванрах, — терӗ.

Но лежать ему было неудобно, и он сказал плаксиво: — Мам, я не хочу на полу, я на печку лучше.

2 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Выртас теместӗр-и?

Не хотите ли прилечь?

Бирюк // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 156–163 с.

— Ҫавӑн хыҫҫӑн вара, — малалла пӗлтерчӗ вӑл, — эпӗ типме, хӑрма пуҫларӑм; сӑнран хуралса кайрӑм, утма йывӑр пулса ҫитрӗ, кайран вара урасем пачах хускалми пулчӗҫ; ларма та, тӑма та пултараймастӑп, пӗрмай выртас килет.

— С самого того случая, — продолжала Лукерья, — стала я сохнуть, чахнуть; чернота на меня нашла; трудно мне стало ходить, а там уже — и полно ногами владеть; ни стоять, ни сидеть не могу; все бы лежала.

Чӗрӗ вилӗ // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 143–155 с.

Эпӗ ҫывӑрма выртас умӗн те, пӗр ыйӑхсӑр ҫӗр каҫнӑ чухне те сада хама сыхлакан ангела чӗннӗ пек чӗнӗттӗм, мӗнле те пулин чаплӑ япала ӳкернӗ чухне сана ҫеҫ кӗтӗттӗм.

Я бы призывал тебя, как ангела-хранителя, пред сном и бдением, и тебя бы ждал я, когда бы случилось изобразить божественное и святое.

Невски проспект // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

Ку мӑйӑхсем ҫапла илемлӗ пулччӑр тесе, вӗсен хуҫисем хӑйсен ӗмӗрӗн чи лайӑх пайне панӑ, — ҫӗрӗпе те кунӗпе мӑйӑхӗсем ҫинчен ҫеҫ шутланӑ; ку мӑйӑхсене ытарма ҫук духисемпе ароматсем сапнӑ, ҫав тери хаклӑ тӑракан тата питӗ сайра тӗл пулакан помадӑсемпе якатнӑ; ку мӑйӑхсене ҫывӑрма выртас умӗн веленевӑй текен ҫӳхе хутсемпе чӗркенӗ; ку мӑйӑхсене хуҫисем чунтан юратаҫҫӗ, хирӗҫ пулакансем вӗсем ҫине ӑмсанса пӑхаҫҫӗ.

Усы, которым посвящена лучшая половина жизни, — предмет долгих бдений во время дня и ночи, усы, на которые излились восхитительнейшие духи и ароматы и которых умастили все драгоценнейшие и редчайшие сорты помад, усы, которые заворачиваются на ночь тонкою веленевою бумагою, усы, к которым дышит самая трогательная привязанность их посессоров и которым завидуют проходящие.

Невски проспект // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

Хыр лӑссипе те сарӑ ҫулҫӑпа витӗннӗ ҫӗр ҫинче хӗвел ӑшшипе ӑшӑнса пӗр хускалмасӑр, пӗр шухӑшсӑр тенӗ пек выртас килчӗ унӑн.

Хотелось упасть на эту оттаявшую землю, покрытую прелым игольником и мокрыми желтыми листьями, упасть и лежать без движения, без мыслей.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫывӑрма выртас умӗн пӑхрӑм та — малти пӳлӗмре кӗтес йӗпеннӗ, хутса ятӑм вара, Малти пӳлӗмрен 4 ҫулхи шур ҫӳҫлӗ ача карӑнкаласа тухрӗ.

Стала спать ложиться, гляжу — в горнице угол подмок, ну и затопила, из горницы, сонно потягиваясь, вышел белокурый мальчуган лет четырех.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Куҫ илмесӗр ӑмсанса пӑхатпӑр, анчах хамӑр вилсе выртас йытӑ пек выҫӑ пулсан та, пуҫлама хӑрушӑ.

Покрасовались, а начинать страшно, хотя и ужасные мы голодные.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Тасалччӑр, эсреметсем, парӑнас умӗн, вилсех выртас ҫук-ха! —

— Нехай, черти, очищаются перед сдачей, небось не сдохнут! —

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл вилнӗ Дарья каҫсенче тӗлӗкре курӑнасран шикленчӗ, пӗр эрне эрнипех Ильиничнӑпа пӗр кравать ҫинче ҫывӑрса пурӑнчӗ, выртас умӗн кашнинчех турра тархасласа кӗлтурӗ: «Ту-рӑ-ҫӑм! Ан кӑтартах ӑна тӗлӗкре! Хӑтар, турӑҫӑм!» — йӑлӑна-йӑлӑна пӑшӑлтатрӗ вӑл.

Она боялась, что мертвая Дарья будет ей сниться по ночам, неделю спала на одной кровати с Ильиничной и, перед тем как лечь, молилась богу, мысленно просила: «Господи! Сделай так, чтобы она мне не снилась! Укрой, господи!»

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Выртас хӑть, эппин, атту тепри, тата ухмахраххи, килсе тӑрӑнӗ те витӗр шӑтарса тухса кайӗ тесе шутлатӑп.

Лучше уж лежать, а то другая прилетит, какая порезвей, и наскрозь пронижет.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тёткӑна хӑйне те темшӗн ҫакӑн пекех пулассӑн туйӑнчӗ, акӑ ӑна та ҫапла урисене тӑсса, куҫне хупса, шӑлне йӗрсе выртас вӑхӑт ҫитес пек туйӑнчӗ; ун ҫине те вара пурте хӑраса пӑхӗҫ.

Тетке казалось, что и с нею случится то же самое, то есть что и она тоже вот так, неизвестно отчего, закроет глаза, протянет лапы, оскалит рот, и все на нее будут смотреть с ужасом.

VI. Канӑҫсӑр каҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Унӑн хӑйӑр хытса ларнӑ тӗлӗ ҫийӗпе кӗтӗвӗ-кӗтӗвӗпе хура пулӑ ишсе ҫӳрет; ҫӗрлесенче ӑшӑх вырӑнсене ҫӗкӗ апат шыраса тухать, ҫыран хӗрринчи симӗс лӑймака хушшинче сазан мӗкӗлтетет; пӑртаспа шӑла пулӑ кӑртӑшсемпе ырашпӗтрисем хыҫӗнчен хӑвалаҫҫӗ; ҫуйӑн рак хуранӗсем хушшинче мӗшӗлтетет, хушӑран симӗс шыва шӑмпӑлтаттарса пӑлхатать те уйӑх ҫутинче ылтӑн тӗслӗ йӑлтӑркка хӳрине ҫатӑлтаттарса илет, унтан каллех вара, ир енне шыв ҫисе якатнӑ хура карӑш айӗнче ӗнтӗркесе выртас умӗн, мӑнттай ҫамкаллӑ, уссиллӗ пуҫӗпе рак хуранӗсене тӗрткелесе ухтарма каять.

Над песчаным твердым дном стаями пасутся чернопузы; ночью на россыпь выходит жировать стерлядь, ворочается в зеленых прибрежных теремах тины сазан; белесь и суда гоняют за белой рыбой, сом роется в ракушках; взвернет иногда он зеленый клуб воды, покажется под просторным месяцем, шевеля золотым, блестящим правилом, и вновь пойдет расковыривать лобастый усатой головой залежи ракушек, чтобы к утру застыть в полусне где-нибудь в черной обглоданной коряге.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех