Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Сӑрт хыҫӗнчен аслатиллӗ ҫумӑр умӗнхи мӑнаҫлӑ чӗмсӗрлӗхре шурӑ тӑрӑллӑ кӑтрашка пӗлӗтсем явӑнса хӑпараҫҫӗ.

Из-за горы в предгрозовом величавом безмолвии вставали вершины белых клубящихся туч.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аслатиллӗ ҫумӑр умӗнхи сывлӑш ҫав тери пӑчӑ пулнӑран ҫул хӗрринчи ҫӳллех мар хӗвелҫаврӑнӑшсен ҫамрӑк ҫулҫисем те пӗтӗрӗнсе шупкалма пуҫланӑ.

Так душен и сперт был предгрозовой воздух, что у дороги сворачивались и блекли молодые листки невысоких подсолнухов.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫав каҫ ҫеҫенхирте аслатиллӗ ҫумӑр лӳшкетсе иртрӗ.

В эту ночь над отводом прошлась гроза.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Асар-писер аслатиллӗ, тӑвӑллӑ кунсем Ростов ҫине тӳррӗн ҫывхарса килеҫҫӗ.

К Ростову в упор подходили обсемененные грозой дни.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Украина енчен вичкӗннӗн шӑхӑрса вӗрекен ҫилсем кӗҫех малтанхи ҫапӑҫусен аслатиллӗ кӗрлевне те илсе ҫитереҫҫӗ.

Орудийный гром первых боев уже несли ветры с Украины.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кайран акӑ аслатиллӗ ҫумӑр пуҫланать…

Из хмары писля грому дощ буде…

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Каҫалапа аслатиллӗ ҫумӑр капланса килчӗ.

К вечеру собралась гроза.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Тракторист тракторист майлахчӗ, анчах сасартӑк аслатиллӗ ҫумӑр пӗлӗтӗнчен те тӗксӗмрех пулса тӑчӗ.

— Был тракторист как тракторист — и вдруг стал мрачнее грозной тучи.

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑрманта аслатиллӗ ҫумӑр пуҫланнӑ.

В лесу начиналась гроза.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Май уйӑхӗнче кунта аслатиллӗ ҫумӑрсем час-часах ҫунипе симӗс ҫулҫӑллӑ ҫӗрулми тунисем чӗркуҫҫи таран ӳссе кайрӗҫ.

В мае здесь часто проходили дожди с грозами, и ботва, с шершавыми и сочными листьями, поднялась по колено.

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хӗвел мӗн иртенпех хытӑ хӗртет, вӗри сывлӑш пӗр вырӑнта хускалмасӑр тӑрать, кӑнтӑр тӗлнелле тусем ҫийӗнче аслатиллӗ ҫумӑр пӗлӗчӗсем пуҫтарӑнчӗҫ.

Солнце палило нещадно, воздух был недвижим и горяч, а к низкому полдню над горами собралась гроза.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Унтан вара, ту ҫинчи пӑрсене пулӑшма тенӗ пекех, аслатиллӗ ҫумӑрсем килсе ҫитеҫҫӗ, тӳпе кунсеренех тӗксӗмленет, тусем ҫинче кӑн-кӑвак пӗлӗтсем каплана-каплана тӑраҫҫӗ.

Тогда на помощь ледникам пришли грозы, — каждый день темнело небо, и над горами высоким заслоном вставали синие-синие тучи.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Аслатиллӗ ҫумӑр халӗ юнашарах.

Гроза была теперь совсем рядом.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Аслатиллӗ ҫумӑр чухне ҫул ҫинче пулнӑ пуль-ха?

Небось в грозу в дороге были?

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Вӑранса кайса пӑхрӑм та, аслатиллӗ ҫумӑр ҫума пуҫланӑ иккен тур пулӑшнипе…

Проснулась, гляжу, а это грозу бог послал…

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Турри кӗҫӗр мӗнле аслатиллӗ ҫумӑр ярса пачӗ пире! — терӗ вӑл.

— Грозу-то какую бог послал! — говорила она.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Тахҫантанпах кун пек аслатиллӗ ҫумӑр пулманччӗ-ха.

Давно такой грозы не было…

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Аслатиллӗ ҫумӑрӗ аван вӑл, пырать… — мӑкӑртатрӗ Пантелей.

— Гроза хорошая, ничего… — бормотал Пантелей.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Вӑл халӗ сӑхсӑхмарӗ, мучие те чӗнмерӗ, амӑшӗ ҫинчен те шухӑшламарӗ, аслатиллӗ ҫумӑр хӑҫан та пулин чарӑнассине шанма пӑрахса, сивӗпе шӑннӑҫемӗн шӑнса кӑна пычӗ.

И он уж не крестился, не звал деда, не думал о матери и только коченел от холода и уверенности, что гроза никогда не кончится.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Мучи, аслатиллӗ ҫумӑр пулать-и? — ыйтрӗ Егорушка.

— Дед, гроза будет? — спросил Егорушка.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.