Шырав

Шырав ĕçĕ:

аслатиллӗ сăмах пирĕн базăра пур.

аслатиллӗ (тĕпĕ: аслатиллӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Майорпа моряксене Гленарван урнӑ аслатиллӗ каҫа хатӗрленме каларӗ.
Гленарван посоветовал морякам и майору приготовиться к бурной ночи.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Мана аслатиллӗ пулни ҫав териех шиклентермест-ха, — тесе хучӗ Гленарван, — вӑл татах витререн янӑ пек тӑкасран хӑратӑп эпӗ.
— Меня беспокоит не столько гроза, — заметил Гленарван, — сколько новые потоки ливня, которыми она будет сопровождаться.

— Ҫапла кирлӗ, мӗншӗн тесен аслатиллӗ ҫумӑр часах пуҫланмалла.
— Тем лучше, потому что скоро начнётся гроза.

— Аслатиллӗ ҫумӑр пулать, — терӗ Паганель.
— Будет гроза, — сказал Паганель.

Лашасем пая-брава текен ҫӳллӗ курӑксем хушшинче маттурлансах чупаҫҫӗ; вӑл курӑк пуринчен ытла пампассенче ӳсет, аслатиллӗ ҫумӑрсем вӑхӑтӗнче индеецсем ҫавӑнта пытанса юлаҫҫӗ.
Лошади бодро бежали среди зарослей пая-брава — высокой травы, растущей преимущественно в пампасах, в которой индейцы находят убежище во время гроз.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Гленарван тӗттӗмлӗхе темӗн чул пӑхса тӑрсан та аслатиллӗ ҫумӑр паллисем ниҫта та курӑнмарӗҫ.
Сколько Гленарван ни всматривался в темноту, нигде не было никаких признаков грозы.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫапла аслатиллӗ ҫумӑр сасси ҫеҫ кӗрӗлтетсе тӑма пултарнӑ, ӑҫта та пулсан сӑртсен ҫывӑхӗнче, вӗсенчен темиҫе пин фут аяларах ҫумӑр асса кайнӑ пулӗ те, аслати кӗрӗлтетсе тӑрать пуль, анчах Гленарван пур пӗрех, ӑна лайӑхрах пӗлес тесе, хӳшӗ алӑкӗнчен тухрӗ.
Этот шум мог быть только отголоском грозы, разразившейся где-нибудь у подножья гор, в нескольких тысячах футов под ними, но тем не менее Гленарван пожелал удостовериться в этом и вышел из хижины.

Аслатиллӗ ҫумӑр шурӑмпуҫ килеспе тин чарӑнчӗ.
Гроза стихла только к рассвету.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

— Аслатиллӗ ҫумӑр пулмин тем пекехчӗ, — терӗ Евдокия, тӳпенелле тинкерсе, — ав, пӗлӗтсем мӗнлерех явӑнаҫҫӗ.
— Кабы грозы не было, — сказала Евдокия, поглядывая на небо, — ишь, как тучи воротит.

Аслатиллӗ ҫумӑр ҫитсен, ача-пӑчасене ӑҫта хурӑпӑр?
А то ударит гроза, куда ребятишек денем!

Анчах аслатиллӗ ҫумӑр нумая пымарӗ.
Но гроза была недолгая.

Юпа ҫинче ларакан чӑхӑ // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 21–22 с.

— Ҫапла, аслатиллӗ ҫумӑр, — терӗ сасӑ.
— Да, гроза, — отвечал голос.

Бирюк // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 156–163 с.

— Килеччӗ те — куратӑн, мӗнле аслатиллӗ ҫумӑр…
— Домой, да видишь, какая гроза…

Аслатиллӗ ҫумӑр ҫывхарса килет.
Гроза надвигалась.

Аслатиллӗ ҫумӑр час иртрӗ.
Гроза быстро прошла.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

— «Сӑнамалли пункт тӗлӗнче аслатиллӗ ҫумӑр хускалчӗ.
— «В районе наблюдательного пункта бушует гроза.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Пачах-ха, вӑл кӗтмен ҫӗртенех ҫакна туйса илчӗ: аслатиллӗ ҫумӑр вӑхӑтӗнче ӑна пӳртре ларма питӗ йывӑр, ун тем пекех урама тухса ҫӳрес килет.
Более того — он неожиданно почувствовал, что во время грозы ему трудно сидеть на месте, его неудержимо тянет на улицу.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Кайран та, унпа сывпуллашса аудиторисен кичемрех шӑплӑхне таврӑнсан, учебниксем вуланӑ май чылайччен хӗвелтухӑҫ енчи пиллӗкмӗш лавари хастар ачасене, забойӑн аслатиллӗ кӗмсӗртетӗвне тунсӑхласа пурӑнчӗ.
И после, когда пришлось расстаться с ней и сесть за учебники, он долго тосковал в скучной тишине аудиторий по славным ребятам из пятой восточной лазы, по громовому реву забоя,

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫур тӳпене хупласа илнӗ аслатиллӗ ҫумӑр пӗлӗчӗн хура ытамӗнче вӑл ӑна юттӑн та хӑрушшӑн туйӑнса кайрӗ.
На фоне вставшей вполнеба черной грозовой тучи она казалась ей незнакомой и страшной.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл хӗрсе кайнӑ хура тӑпран вӗри варкӑшӗпе, хӗвелте выртса пӗтнӗ тем тӗрлӗ курӑкӑн ӳсӗртсе яракан шӑршисемпе сывларӗ, анчах та ҫумӑр ҫывхарни те сисӗнчӗ: Дон енчен тӑварсӑр нӳрӗ сывлӑш юхса килчӗ, чӗкеҫсем шӗвӗр юплӗ ҫуначӗсене ҫӗре перӗнтернӗпе пӗрех сывлӑша ҫурса ярӑнса ҫӳрерӗҫ тата инҫетре-инҫетре, сенкер тӳпе ытамӗнче, ҫеҫенхир ӑмӑрткайӑкӗ ҫывхарса ҫитнӗ аслатиллӗ ҫумӑртан аяккалларах вӗҫсе кайрӗ.
Он дышал жаром раскаленного чернозема, пьянящими запахами всех полегших под солнцем трав, но уже чувствовалось приближение дождя: тянуло пресной влагой от Дона, почти касаясь земли раздвоенными остриями крыльев, чертили воздух ласточки, и далеко-далеко в синем поднебесье парил, уходя от подступавшей грозы, степной подорлик.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика