Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

аслатиллӗ сăмах пирĕн базăра пур.
аслатиллӗ (тĕпĕ: аслатиллӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Каҫалапа ҫанталӑк ӑмӑрланчӗ: ҫумӑр ҫӑвасшӑн пулас; пӗлӗт хӗрринче ҫутӑсем вӗлт-вӗлт йӑлкӑшаҫҫӗ, ҫулҫӑсем ҫатӑлтатаҫҫӗ — тӳрех паллӑ: аслатиллӗ ҫумӑр пулмалла.

К вечеру нахмурилось: похоже было, что собирается дождь; зарницы то и дело вспыхивали на краю неба и листья затрепетали — сразу было видно, что идет гроза.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Енчен аслатиллӗ ҫумӑр пӗлӗчӗ пек ӑмӑрлансан та, аслатийӗ ҫур минута ҫеҫ пырать — анчах ҫакӑн хыҫҫӑн вара пӗр эрне пурте чӗрне вӗҫҫӗн ҫӳреҫҫӗ.

Когда он хмурился, как грозовая туча, то гроза продолжалась какие-нибудь полминуты — и этим все кончалось, и потом целую неделю все было спокойно.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Анчах нимӗн тума та ӗлкӗреймерӗмӗр, каллех аслатиллӗ ҫумӑр ҫума тытӑнчӗ, малтанхинчен те хӑрушӑрах.

Но это была неудачная мысль, скоро опять началась гроза, на этот раз пуще прежнего.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Пиллӗкмӗш каҫхине пире Сен-Луирен анатарах аслатиллӗ вӑйлӑ ҫумӑр килсе ҫапрӗ, ҫӳпҫерен янӑ пек чашлаттарать вӑл.

На пятую ночь ниже Сент-Луиса нас захватила сильная гроза с громом, молнией и ливнем как из ведра.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ҫуллахи чӑн-чӑн аслатиллӗ ҫумӑр.

Это была самая настоящая летняя гроза.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Аслатиллӗ ҫумӑр иртнӗ, вӗҫмесӗрех ывӑннӑ ҫуначӗсем аялалла усӑннӑ; анчах ҫак хавхалану уншӑн ахаль иртсе кайман: вӑл хӑй ӑшӗнче мӗн пулса иртнине палӑртасшӑн мар пулса, епле тӑрӑшсан та, пӑлханакан чӗре тунсӑхӗ унӑн пит-куҫӗнче палӑрнӑ, ашшӗ-амӑшӗсем вара унӑн «тӗлӗнмелле кӑмӑлне» ӑнланса илеймесӗр аптраса, хулпуҫҫисене сиктеркелесе илме те, тӗлӗнме те пултарнӑ.

Гроза проходила, опускались усталые, не взлетевшие крылья; но эти порывы не обходились ей даром: как она ни старалась не выдать того, что в ней происходило, тоска взволнованной души сказывалась в самом ее наружном спокойствие и родные ее часто были вправе пожимать плечами, удивляться и не понимать ее «странностей».

VI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Эпир тасалӑхран мӑшкӑласа кулнӑшӑн пӗтнине, пире аслатиллӗ ҫиҫӗм ҫапса пӑрахнине, — пӗр сӑмахпа каласан, пирӗн ҫине хӑрушӑ вилӗм аннине, — Каи-Кумуна ӗнентерме май килсен, мӗнле шутлатӑр эсир, вӑл ҫак сӑрта хупӑрласа тӑма пӑрахӗ-и?

Если бы, нам удалось убедить Каи-Куму, что мы стали жертвами собственного кощунства, что громы небесные поразили нас, одним словом, что мы погибли ужасной смертью, — как вы думаете, снимет ли он осаду с горы?

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Мюльредирен ҫемҫерех чӗреллӗ ҫын пулсан, вӑл вара хӑраса ӳкнӗ пулӗччӗ, мӗншӗн тесен ҫак аслатиллӗ ҫӗр ниме пӑхмасӑр ҫула тухса каясси ҫинчен, ҫав ҫынна кашни йывӑҫ хыҫӗнчех, кашни сукмак патӗнчех вилӗм кӗтсе тӑни ҫинчен аса илсен, такам та хӑраса ӳкмелле.

У человека, менее мужественного, чем Мюльреди, сердце дрогнуло бы при мысли о необходимости пуститься в путь в эту грозовую ночь, при мысли, что смерть караулит за каждым деревом, за каждой извилиной тропы.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Уяр ҫиҫӗмсем, инҫетри аслатиллӗ ҫумӑрсенче шевлеленсе пӗлӗте ярӑнтарса илеҫҫӗ.

Зарницы — сверкающие отблески далёкой грозы — полосовали небо.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑл лагертен сахалтан та ҫур милӗн ҫуррине чупса кайрӗ, унӑн кулленхи аслатиллӗ сасси кӑна илтӗнет.

Он убежал на добрую четверть мили от лагеря, и оттуда доносились громовые раскаты его хохота.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫав шӑрӑхра вӗсем январӗн 7-мӗшӗнче тропик урлӑ каҫса кайнӑ; час-часах вӗсене миражсем улталанӑ, кунтан та ытларах вӗсем шывсӑр типсе ҫитнӗ, аслатиллӗ ҫумӑр пулнӑ кунсенче анчах ӑна тӑраниччен ӗҫме май килнӗ.

7 января они пересекли тропик при нестерпимо палящем зное; часто их обманывали миражи, ещё чаще мучила жестокая жажда, утолить которую удавалось только в дни больших гроз.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Тӑтӑш ҫумӑрсем пуҫланса кайсан, лӳппер выльӑхсем малалла утасшӑн мар, кунсӑр пуҫне аслатиллӗ ҫумӑрсенче мӗнпур кӗтӳ сехӗрленсе ӳкет, выльӑхсем хӑранипе ухмаха тухса каяҫҫӗ.

Когда начинались частые дожди, ленивые животные отказывались продолжать путь, а в сильные грозы паника охватывала стадо, животные от страха вели себя, как безумные.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑл пӗр океантан тепӗр океана ҫитиччен мӗн-мӗн курнисем ҫинчен йӑлтах каласа пачӗ: Кордильерсен урлӑ каҫни ҫинчен, ҫӗр чӗтрени, Роберт ҫухални ҫинчен, кандор вӗҫсе хӑпарни ҫинчен, Талькав персе яни ҫинчен, хӗрлӗ кашкӑрсемпе пулнӑ ӗҫ ҫинчен, ачан паттӑр ӗҫӗ ҫинчен, шыв тулни ҫинчен, аслатиллӗ ҫумӑрпа пушар ҫинчен, каймансемпе ҫавраҫил ҫинчен, Атланти океанӗн хӗрринче ирттернӗ каҫ ҫинчен тӗпӗ-йӗрӗпе каласа пачӗ.

Он рассказал о всех перипетиях путешествия от одного океана к другому: о переходе через Кордильеры, о землетрясении, исчезновении Роберта, взлёте кондора, выстреле Талькава, приключении с красными волками, о геройском поступке мальчика, наводнении, о грозе, пожаре, кайманах, смерче, о ночи на берегу Атлантического океана.

Пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Аслатиллӗ ҫумӑр вӗсене пӗрре те хӑратман, вӗсем Аргентинӑн тӳрем ҫӗрӗсенче ҫӳрекен тусӗсемшӗн кӑна пӑлханнӑ.

Гроза нисколько не испугала их, и если они и волновались, то только за своих друзей, путешествующих по равнинам Аргентины.

Пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Унта, Корриентес сӑмсахӗн вӗҫӗнче, вӑл меслетсӗр вӑйлӑ ҫилӗн хаяр вӑйӗсемпе кӗрешнӗ, ҫав ҫил шӑп кӑна пампассенче аслатиллӗ ҫумӑр пынӑ чухне пирӗн ҫулҫӳревҫӗсене темӗн тери урнӑ аскӑнлӑхӗпе асаплантарса пӗтернӗ.

Там, на высоте мыса Корриентес, он испытал сокрушительную силу ветра, того самого, что с такой яростью напал на наших путешественников во время грозы в пампасах.

Пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Аслатиллӗ ҫумӑр чарӑнчӗ, ун вырӑнне вӑйлӑ мар ҫумӑр анчах пӗрӗхтерет.

Гроза миновала, ливень сменился мелким дождиком.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Аслатиллӗ ҫумӑр лӑпланса пырать; вӑл шывӑн чылай пайне пӑса кӑларса ячӗ, сывлӑша ҫӗкленнӗ шыв пӑсӗн пӗлӗчӗсем электричествӑпа тулса ларчӗҫ.

Гроза уже шла на убыль; она вызвала значительное испарение воды, и поднявшиеся облака пара были сильно насыщены электричеством.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫак витререн тӑкнӑ пек вӗҫрен шыв анни аслатиллӗ ҫумӑр чарӑнасса пӗлтермен-ши?

Означал ли этот ливень конец грозы?

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Аслатиллӗ ҫумӑр чӑнах та ытармалла мар пулать.

Гроза действительно будет великолепной.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вунпӗр сехет ҫитерехпе аслатиллӗ ҫумӑр аякран кӗрӗслетсе пуҫланчӗ.

Около одиннадцати часов ночи гроза началась отдалённым рокотом.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех