Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Тӗттӗм сăмах пирĕн базăра пур.
Тӗттӗм (тĕпĕ: тӗттӗм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпир вара залра тӗттӗм пулнипе усӑ курса хамӑра мӗн кирлине шӑп-шӑпӑртӑккӑн тӑвӑпӑр.

и в то же время темнота, которая позволит нам все проделать шито-крыто.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Ҫурма тӗттӗм залра выҫ хырӑмпа кӗвӗ итлесе лар-ха унта.

Чего в зале полутемном сидеть и громкую музыку слушать?

Саккӑрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Приемнӑйӗ ыттисеннипе пӗрле — хӑма ҫапса пӳлнӗ ҫурма тӗттӗм залра.

Приёмная была общая — полутёмный зал, перегороженный деревянным барьером.

Ҫиччемӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫӗрлехи тӗттӗм карап палуби пек силленнӗ.

Качнулась ночь корабельной палубой.

XVI. «Башеннӑй, пер!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫӗрлехи тӗттӗм Родиона хура тинӗс пекех хупласа илнӗ.

Черным морем обступила Родиона ночь.

XVI. «Башеннӑй, пер!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл тӗттӗм кӗтесре пусма карса тунӑ шкаппа стена хушшине тӑчӗ, мана курсанах кӑшкӑрса ячӗ, унтан вара чышкисемпе питне ача пек хупларӗ.

Он стоял в тёмном углу, между платяным шкафом и стеною, и вскрикнул, увидев меня, а потом по-детски поднял и прижал к лицу кулаки.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Халӗ те мана тӗттӗм коридорта ӑна ҫавӑн чухнехи асран кайми каҫхинехи пек курассӑн туйӑнчӗ: «Саня, эсӗ-и ку?» тесе ыйтассӑн туйӑнчӗ.

И теперь в тёмном коридоре я видел его именно таким, как в тот прекрасный памятный вечер. Сейчас он выйдет и с первого взгляда узнает меня. «Ты ли это, Саня?»

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тӗттӗм, куҫран чиксен те курӑнмалла мар.

Темно — хоть выколи глаз!

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ытла тӗттӗм ҫӗр пулчӗ, «раменскри пек» тӗттӗм терӗ вара ҫавна Лури.

Ночь была тёмная, «раменская», как назвал её Лури.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑва хӳттинче катерсем тӑраҫҫӗ, тӗттӗм шывӑн хумӗпе кӑпӑкӗ витӗр эпир васкавлӑн иртетпӗр.

Катера стоят под ракитами, мы мчимся среди брызг, плеска и пены по тёмной воде.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ эпӗ хресченӗн пысӑк та тӗттӗм пӳртне куратӑп, чӗпкуҫӗпе тӗксӗмӗн ҫуталакан сӗтел куратӑп унта, плащ-палаткӑпа карса хунӑ чӳрече.

Я вижу большую тёмную комнату крестьянской избы, стол, тускло освещённый огарком, завешанные плащ-палаткой окна.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сарӑмсӑр тӗттӗм пулса ҫитрӗ, Иван Павловича ӗнтӗ хӑйне мар, ун мӑйӑхне ҫеҫ куратӑп, Вальӑнне те, ҫаврӑнкаласа тӑнӑ май, хӑйне мар, куҫлӑхӗ йӑлтӑртатнине ҫеҫ куратӑп.

Незаметно смеркалось, и уже не Ивана Павлыча я видела, а только его седые усы, и не Валю, а только его очки, поблёскивающие при каком-то повороте.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тӗттӗм ҫӗрте вӑл кӗреҫесемпе кӗмсӗртеттерет, пӗрне мана тыттарчӗ, тепӗрне Варьӑна.

Она гремела в темноте лопатами, одну сунула мне, другую Варе.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тӗттӗм алӑк патӗнче хӗрарӑмсем тӑратчӗҫ, вӗсем пӑшӑрханса та васкаса калаҫатчӗҫ.

Женщины стояли в тёмном подъезде и говорили быстро, тревожно.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Магазин чӳречисем умӗнчи йывӑҫ питлӗхсем кивелме ӗлкӗрнӗ ӗнтӗ, ҫуркаланнӑ; садсемпе парксенчи траншейсемпе шӑтӑк-хушӑксем ӳссе ларнӑ; хваттерсенче иртенпех тӗттӗм, мӗншӗн тесен яра кун хушшинче темиҫе тревога пулса иртет, пӗрмаях чӳречесене уҫса хупма та ӗлкӗрес ҫук.

Деревянные щиты перед окнами магазинов уже постарели, потрескались, облупились; в садах и парках давно заросли травой щели и траншеи; в квартирах с утра был полумрак, потому что тревога объявлялась по многу раз в день и не имело смысла всё время открывать и закрывать ставни.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах интеллигентлӑ илемлӗ хӗрсене, киркасемпе тӗттӗм хӗрлӗ тӑмлӑ чул пек хытӑ тӑпрана ватнӑ чух искусство тени асне те килместчӗ пулас, ун ҫинчен сӑмах-юмах кӗрсен те — театрти чи юлашки премьера ҫинчен калаҫсан та, Р. художникӑн «Сильва» сценине сӑнласа ӳкерме кирлех те пулманни ҫинчен калаҫсан та, ҫав пуҫран кайми асаплӑ вӑрҫӑ ҫинех сӑмах пырса тухатчӗ, ун ҫинчен манма та ҫукчӗ ҫав.

Но, очевидно, не до искусства было этим красивым, интеллигентным девушкам, дробившим кирками твёрдую, как камень, тёмно-красную глину, и даже когда заходил разговор о чём-нибудь в этом роде — о последней театральной премьере или о том, что художнику Р. не следовало браться за оформление «Сильвы», — за всем этим мучительно неотвратимо стояла война, о которой забыть было невозможно.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шӑп ҫак кун Мускав хӑйӗн тӗттӗм каррине илет, хура пӗркенчӗкне сирсе пӑрахать.

Сегодня как раз в Москве должны снять затемнение и убрать светомаскировку.

30 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Лаҫра, пӗртен-пӗр пӗчӗк чӳречене хаҫатпа карса хунӑран чылай тӗттӗм пулсан та, эпӗ хут тӗркисен хушшинчен кӑнттамрах почеркпа ҫырнӑ пӗр листана туртса кӑларсан, Игорь епле хӗрелсе кайнине чиперех асӑрхарӑм.

Несмотря на то что в пристроечке нашей, после того как я закрыла газетой окошко, стало почти совсем темно, я все же заметила, как покраснел Игорь, когда я вытащила из кипы бумажек листок, исписанный угловатым, неровным почерком.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тахҫан эпир, пӗчӗккӗ пулсан та хастарскерсем, ҫак хулан лӑпкӑ та тӗттӗм урамӗсемпе иртсе пыраттӑмӑр.

Когда-то маленькие, но храбрые, мы шли по тёмным и тихим улицам этого города.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫурма тӗттӗм купере ҫутӑ ҫутмасӑр эпир темӗнччен лартӑмӑр.

Мы долго сидим в полутёмном купе, не зажигая огня.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех