Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Вилнисем (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫӗр ҫине вилнисем ҫеҫ выртса юлнӑ.

На земле остались убитые.

Тоцкра // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Вилнисем нумай-и?

— Потери большие?

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Нимӗҫ салтакӗсем чӗррисене тивӗҫлӗ туйӑмӗпе кунта, халӑх вилнисем валли уйӑрнӑ вырӑнта, ҫав тери нумаййӑн пурӑннӑ; ҫӗр ҫинче ырӑ пурнӑҫпа пурӑнса канӑҫа тивӗҫлӗ пулнисен канӑҫлӑхне ҫакӑн пек пӑсни ҫинчен шухӑшлама та йывӑр.

Немецкие солдаты жили в огромном количестве в месте, которые по сообржениям живых предназначалось для мертвых; даже страшно подумать о том, что таким образом лишились покоя заслужившие покоя достойной жизнью на земле.

VII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вилнисем валли-и?

— Для убитых?

XX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вилнисем пирки никам та шухӑша илес ҫук.

О мертвецах никто и думать не станет.

XIII. Малалли истори // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫапла пулин те вилнисем каялла таврӑнмасса, Бао-эра текех курайрас ҫука ӑнланать.

И все же эта простая, темная женщина понимала, что мертвые не возвращаются, что сынка ей больше не увидеть.

Ыран // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 37–45 стр.

Ӑна унта ҫырсассӑн, чӗррисем патне пулать, кунта ҫырсассӑн, вилнисем патне пулать…

Ежели ее туда, то будет о здравии, ежели же сюда, то за упокой…

Кӑткӑс ӗҫ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 95–99 стр.

— Утаттие вилнисем патне? — тӗлӗнет карчӑк.

— Авдотью-то за упокой? — удивляется старуха.

Кӑткӑс ӗҫ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 95–99 стр.

Вилнисем патне ҫырнӑ.

За упокой записана!

Кӑткӑс ӗҫ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 95–99 стр.

Халиччен вилеймен пулсан, ҫаплах кала, вилмен-ха, те, вилнисем хушшине сӗртӗнсе кӗрсе ан кай.

Не померла еще, так и говори, что не померла, а нечего в за упокой лезть!

Кӑткӑс ӗҫ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 95–99 стр.

— Мана та вилнисем патне тетӗн?

— Это меня-то за упокой?

Кӑткӑс ӗҫ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 95–99 стр.

— Чирлӗ Феодосие вилнисем патне тетӗн?

— Болящую-то Федосью за упокой?

Кӑткӑс ӗҫ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 95–99 стр.

Халӗ вилнисем патне Марка, Левонтие, Уринене…

Таперя за упокой Марка, Левонтия, Арину…

Кӑткӑс ӗҫ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 95–99 стр.

Ежели, калӑпӑр, вилнӗ пулсан, вилнисем патне, чӗрӗ пулсан, чӗррисем патне, ӑнлан вара сирӗн пеккисем каланине.

Ежели, скажем, помер, то за упокой, коли жив, то о здравии… пойми вот вашего брата!

Кӑткӑс ӗҫ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 95–99 стр.

Вилнисем патне-и?

— За упокой?

Кӑткӑс ӗҫ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 95–99 стр.

Вилнисем патне тата кама ҫырмалла?

Кого еще за упокой?

Кӑткӑс ӗҫ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 95–99 стр.

Вӗсем ун умӗнче хапхине уҫнӑ та ӑна хуларан кӑларса янӑ, вара вӑл хӑй ывӑлӗ пирки юхтарнӑ юнпа шӑвӑннӑ тӑван ҫӗр тӑрӑх утса кайнине стена ҫинчен вӑрахчен пӑхса тӑнӑ: вӑл ҫав ҫӗр ҫинчен урине аран-аран илсе, ерипен утса пынӑ, хулана сыхласа вилнисем умӗнчен пуҫ тайса иртнӗ, хуҫӑк хӗҫпӑшалсене, тӗренсе, урипе тапса хӑварнӑ — пӗр пӗрин ҫине тапӑнма кирлӗ хӗҫпӑшала аннесем кураймаҫҫӗ, вӗсем пурнӑҫа сыхлама кирлине кӑна сума сӑваҫҫӗ.

Они открыли ворота пред нею, выпустили ее из города и долго смотрели со стены, как она шла по родной земле, густо насыщенной кровью, пролитой ее сыном: шла она медленно, с великим трудом отрывая ноги от этой земли, кланяясь трупам защитников города, брезгливо отталкивая ногою поломанное оружие, — матери ненавидят оружие нападения, признавая только то, которым защищается жизнь.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Вилнисем нимӗнех илтме пултарайманнине пӗлетӗп пулин те, ҫапах та кайрӑм: пирӗншӗн ӗҫленисенӗн, пиртен сахалах мар тӳснисенӗн кӑмӑлне кӳрес пулать — ҫапла мар-и?

Конечно, — хотя я знаю, что мертвые не могут ничего слышать, но я пошел: надо уважать желания тех, кто трудился для нас и не менее нас страдал, — не так ли?

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Лашасен йывӑр ури сассисем хӑваласа ҫите пуҫланӑ, салтаксем уланӑ, вӗсен лашисем аманнисем, ӳкнисем, вилнисем урлӑ каҫа-каҫа кайнӑ, хӗҫӗсем йӑлтӑртатнӑ, вӑхӑчӗпе хурҫӑ шӑхӑрса илсе, шӑмӑ ҫумне ҫапӑнни илтӗннӗ…

Тяжёлый топот лошадей настигал, солдаты выли, их лошади скакали через раненых, упавших, мёртвых, сверкали сабли, сверкали крики ужаса и боли, порою был слышен свист стали и удар её о кость.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Ку пӗтӗмпех юрӑра тата сцена ҫинче лайӑх, унта актерсем плащсем тӑхӑнса, ҫӗҫӗсем тытса уткаласа ҫӳреҫҫӗ, унтан вара вилнисем те вӗлерекеннисем те пӗрле каҫхи апата каяҫҫӗ…

Все это хорошо в стихах да на сцене, где, в плащах, с ножами, расхаживают актеры, а потом идут, и убитые и убийцы, вместе ужинать…

VI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех