Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

таранччен сăмах пирĕн базăра пур.
таранччен (тĕпĕ: таранччен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Начар ӗнтӗ, анчах ку таранччен пулнипе танлаштарсан, ҫапах лайӑхрах.

Плохо, но все-таки хорошо сравнительно с тем, что было.

IX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Павел Константиныч, ку таранччен эпӗ сирӗнпе питӗ кӑмӑллӑччӗ; анчах та халӗ пӗр вӑрттӑн ӗҫ — тен, эсир вӑл ӗҫе хутшӑнман та пулӗ — мана сирӗнпе вӑрҫтарма пултарать.

— Я была до сих пор очень довольна вами, Павел Константиныч; но теперь интриги, в которых вы, может быть, и не участвовали, могут заставить меня поссориться с вами.

VIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ку вара пире хисеплекен хӗр пулӗ, эпир сирӗнпе ку таранччен пурӑннӑ пекех пурӑнма пултарӑттӑмӑр.

А она будет почтительною дочерью, и мы могли бы жить с вами, как до сих пор.

VIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Марья Алексевна, Жюли, Верочка ӑслӑ та ҫирӗп кӑмӑллӑ хӗрарӑмсем пулнӑ, Михаил Иваныч вӗсенчен хӑранӑ; кунта вара ӑс тӗлӗшпе ҫапӑҫу пӗр танах пулнӑ, кӑмӑл ҫирӗплӗхӗ енчен илсен, амӑшӗ кӑшт кӑна вӑйлӑрах ӗнтӗ, анчах ывӑлӗн ури айӗнче ҫӗр шанчӑклӑ, Михаил Иваныч ку таранччен амӑшӗнчен хӑраса пурӑннӑ, хӑраса пурӑнма хӑнӑхнӑ, анчах вӗсем иккӗшӗ те акӑ ҫакна питӗ лайӑх астунӑ: чӑннипе илсен, хозяйка вӑл хозяйка мар, хуҫа амӑшӗ ҫеҫ, хозяйка ывӑлӗ вӑл хозяйка ывӑлӗ мар, хуҫа пулса тӑрать.

Перед Марьею Алексевной, Жюли, Верочкою Михаил Иваныч пасовал, но ведь они были женщины с умом и характером; а тут по части ума бой был ровный, и если по характеру был небольшой перевес на стороне матери, то у сына была под ногами надежная почва; он до сих пор боялся матери по привычке, но они оба твердо помнили, что ведь по-настоящему-то хозяйка-то не хозяйка, а хозяинова мать, не больше, что хозяйкин сын не хозяйкин сын, а хозяин.

VIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вӑл Верочкӑна ашшӗпе амӑшӗ патне чӗннӗ хыҫҫӑн ҫавӑнтах хозяйка поварӗн арӑмӗ патне чупса кайрӗ те: «Сирӗн барин пирӗн барышньӑна ҫураҫнӑ», — терӗ; хозяйкӑн кӗҫӗн горничнӑйне чӗнсе илчӗҫ, эсӗ хӑвна туслӑ ҫын пек тыткаламастӑн, пире ку таранччен те нимӗн те каламан, тесе ӳпкелеме пуҫларӗҫ: кӗҫӗн горничнӑй хӑйне мӗншӗн ятланине ниепле те ӑнланаймарӗ — вӑл нихҫан та нимӗн те пытарса курман; ӑна каласа пачӗҫ — «эпӗ хам та нимӗн те илтмен», — пытарнӑ тесе ахалех ятланӑшӑн унтан каҫару ыйтрӗҫ; кӗҫӗн горничнӑй ҫӗнӗ хыпара пӗлтерме аслӑ горничнӑй патне чупрӗ, аслӑ горничнӑй «Апла эппин, эпӗ нимӗн те илтмен пулсан, вӑл ӑна амӑшӗнчен вӑрттӑн тунӑ ӗнтӗ, Анна Петровна мӗн пӗлнине эпӗ пурне те пӗлекенччӗ-ҫке», — терӗ те барыня патне пӗлтерме кайрӗ.

Как только она позвала Верочку к папеньке и маменьке, тотчас же побежала сказать жене хозяйкина повара, что «ваш барин сосватал нашу барышню»; призвали младшую горничную хозяйки, стали упрекать, что она не по-приятельски себя ведет, ничего им до сих пор не сказала; младшая горничная не могла взять в толк, за какую скрытность порицают ее, — она никогда ничего не скрывала; ей сказали — «я сама ничего не слышала», — перед нею извинились, что напрасно ее поклепали в скрытности; она побежала сообщить новость старшей горничной, старшая горничная сказала: «значит, это он сделал потихоньку от матери, коли я ничего не слыхала, уж я все то должна знать, что Анна Петровна знает», и пошла сообщить барыне.

VIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ун чухне лайӑхрах калаҫӑпӑр, ку таранччен эпир ун пек пӗртте калаҫман-ха».

Поговорим тогда хорошенько, как прежде не говорили.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ку таранччен эпӗ сирӗнпе калаҫманччӗ, халӗ ман сирӗнпе калаҫас килет, анчах эсир ҫилленме пӑрахсан ҫеҫ.

Я прежде не говорила с вами, а теперь хочу говорить, только когда вы не будете сердиться.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

«Аннеҫӗм, ку таранччен эпӗ сана юратмастӑмччӗ кӑна; ӗнерхи каҫран пуҫласа ман сире хӗрхенес те килчӗ.

— Маменька, прежде я только не любила вас; а со вчерашнего вечера мне стало вас и жалко.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Бюсчӗ питӗ лайӑх, — терӗ Сторешников, хӑй кӑмӑлланӑ хӗре лайӑх хак панипе хавхаланса; халӗ вӑл, ку таранччен хӑяйманскер, Жюлине комплиментсем калама пултаратӑп тесе шухӑшларӗ: — унӑн бюсчӗ ытарма ҫук лайӑх, анчах, паллах, кунта урӑх хӗрарӑмӑн бюстне мухтани — Жюлирен мӑшкӑлласа кулни пулӗччӗ.

— Бюст очень хорош, — сказал Сторешников, ободрявшийся выгодными отзывами о предмете его вкуса и уже замысливший, что может говорить комплименты Жюли, чего до сих пор не смел, — ее бюст очарователен, хотя, конечно, хвалить бюст другой женщины здесь — святотатство.

II // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ку таранччен куҫарса пытӑм… урӑх куҫармастӑп.

Спущала до сих пор… не спущу.

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ку таранччен ун пеккисене хушма дворецкине яраканччӗ.

А прежде подобные приказания отдавались через дворецкого.

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ку таранччен амӑшӗ ӑна ҫӗтӗк-ҫурӑкпах ҫӳретнӗ темелле, халӗ вара тумлантарма пуҫланӑ.

Прежде мать водила ее чуть ли не в лохмотьях, а теперь стала наряжать.

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Сирӗнпе, ытларахӑшӗпе, эпӗ хама сӗмсӗррӗн тыткалатӑп, — анчах ку таранччен эпӗ пӗр сирӗнпе ҫеҫ, пӗр сирӗнпе ҫеҫ калаҫнӑ.

С тобою, с огромным большинством, я нагл, — но только с ним, и только с ним я говорил до сих пор.

III. Умсӑмаx // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ятлӑ ҫынсем унпа туслашасшӑн пулӗҫ, пурте хисеплӗҫ ӑна, ку таранччен ун ҫине йӗрӗнсе пӑхнӑшӑн пӑшӑрханӗҫ.

Влиятельные лица всячески стараются залучить его к себе в зятья, окружающие преклоняются перед ним, как перед гением, и глубоко раскаиваются в том, что прежде,

Йӑлтӑр ҫутӑ // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67–76 стр.

Вӑл мана тахҫанах хӑнана чӗнетчӗ, анчах ҫак таранччен вӑхӑт тупаймарӑм, ӗнер кайса килес терӗм — шутлатӑп: ун патне пӗр кунлӑха каятӑп, юлташпа тӗл пулатӑп, ҫула май тракторсем мӗнле ӗҫленине куратӑп.

Он давно меня приглашал на-гости, да все как-то неуправно было, а вчера решился — думаю: смотаюсь к нему на денек, проведаю приятеля, а кстати и погляжу, как трактора работают.

XXV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Манӑн Макарушка Нагульнов ҫулталӑкри праҫниксенче, урӑхла каласан, Майӑн пӗрремӗшӗпе ноябрӗн ҫиччӗмӗшӗнче тӗнчери революци ҫинчен тем таранччен сӳпӗлтетнине тата тӗрлӗ ӑнланмалла мар сӑмахсем каланине тӳсме пултараймастӑп эпӗ, анчах ҫав вӑхӑтра ӑна та, садри шӑпчӑка е автан ҫурҫӗр ҫитсен авӑтнине итленӗ пек, талӑкӗпех итленӗ пулӑттӑм.

Уж на что я терпеть ненавижу, когда мой Макарушка Нагульнов на годовые праздники, то есть на Первое мая и на Седьмое ноября, начнет длинные речи про мировую революцию запузыривать и всякие непонятные слова из себя выкидывать, а и того бы я в тот момент сутки напролет слушал бы, как соловья в саду или кочетиное пение в полуночный час.

XIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Эсӗ, Макарушка, лериги ҫыннисене ан тӗкӗн: ҫылӑх! — хӑюсӑр хушса хучӗ Ҫӑрттан мучи, ку таранччен ним чӗнмесӗр шӑпӑрт ларнӑскер.

— Ты, Макарушка, леригиозных особов не касайся: грех! — несмело попросил дед Щукарь, хранивший до этого полное молчание.

IV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ҫав таранччен ҫаплах чӗнмесӗр ларнӑ Хопров ыйту пачӗ:

До этого все время молчавший Никита Хопров спросил:

12-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ку таранччен савӑнӑҫлӑ пек калаҫни, хӑйне виҫеллӗ тыткалани, — ҫак самантра пӗтӗмпех таҫта кайса кӗчӗ.

Вся наигранная веселость, самообладание, сдержанность — все покинуло его в этот момент.

8-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ку таранччен статуя пек хускалмасӑр тӑнӑ спецназовецсем ҫакна илтсен тӳрех алӑк патне икшерӗн тӑрса тухрӗҫ, унтан пӗрин хыҫҫӑн тепри аялалла сикрӗҫ.

Сразу же после этого все спецназовцы, которые до этого были неподвижны, встали с мест и выстроились в две цепочки от выхода до двери в кабину. Затем они один за другим попрыгали вниз.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех