Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Унӑн пӗтӗм ӑшчикки пӑлханса тӑчӗ: вӑл юрланҫи пулчӗ, шӑхӑрма пикенчӗ, хӑйпе хӑй сасӑпах калаҫрӗ.

он был в состоянии нервного возбуждения, напевал, пробовал свистеть, вслух рассуждал сам с собой.

8 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Тен, бром ӗҫӗпӗр? — хӗр ачапа калаҫнӑ пек калаҫрӗ унпа Комиссар.

Может, бромчику примем? — как девочке, сказал ей Комиссар.

8 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Степан Ивановичпа вӑл тӑраничченех лашасемпе ухута ҫинчен калаҫрӗ, — ухута ӗҫне вӗсем иккӗшӗ те пит лайӑх пӗлсе, питӗ хытӑ юратнӑ.

Со Степаном Ивановичем он потолковал всласть о конях и об охоте, которую они оба очень любили, будучи большими знатоками.

4 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Каҫхине вара Михайла мучи аллине сӑтӑркаласах калаҫрӗ:

А вечером дед Михаила потирал руки:

16 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Вӑл почта уйрӑмӗн коллективӗ пирки ырласа калаҫрӗ.

Куҫарса пулӑш

Туслӑ йыш – лайӑх ӗҫӗн кӑтартӑвӗ // Светлана ЧИКМЯКОВА. Ҫӗнтерӳ ҫулӗ, 2019.07.24

Тен, ҫавӑнпах хирӗҫ пулсан та калаҫма кӑмӑл ҫук унпа», — хӑйпе хӑй калаҫрӗ хӗрарӑм.

Может быть, поэтому мне не хочется с ним говорить, даже если он мне встретиться», — говорила про себя женщина.

Ҫураҫнӑ хӗр // Мария Петрова. «Ял ӗҫченӗ», 2019.07.19

Е хӗрле ҫуратрӑн-и? — шӑл витӗр калаҫрӗ Коля.

Или родила девушкой? — сквозь зубы говорил Коля.

Ҫураҫнӑ хӗр // Мария Петрова. «Ял ӗҫченӗ», 2019.07.19

Пулмарӗ, шӑпи урӑхларах килсе тухрӗ авӑ, — хурланса калаҫрӗ педагог.

Куҫарса пулӑш

Нимрен нимӗр турӑмӑр... // Элиза ВАЛАНС. Тантӑш, 2015.07.23, 30 (4444)№

Мӗнле ҫепӗҫ калаҫрӗ те, куҫран пӑхса тата…

А как ласково она разговаривала, как в глаза смотрела…

Виҫҫӗмӗш курӑну // Владислав Николаев. Килти архив

Димка хӑй мӗн ӗмӗтленни пирки калаҫрӗ.

Куҫарса пулӑш

Ҫурла уйӑхӗ, ҫӗрле // Николай Андреев. Килти архив

Ҫурчӗ вӑл чиперех-ха, кӑштах юсамалла та, кӑшкарӗ вара тӑн-тӑннипех, — калаҫрӗ те калаҫрӗ Зоя.

А дом он ещё добротный, фундамент и стены крепкие, кое-что нужно подремонтировать – и всё, жить можно, – продолжила свой рассказ Зоя.

Кӑсӑя // Владислав Николаев. Килти архив

«Ара, хӑратӑн пулӗ-ҫке эс манран, — хӑй тӗллӗнех калаҫрӗ хӗрарӑм. — Хӑналан эс, ман ырӑ управҫӑм…

«Ах да, ты, наверное, боишься меня, – подумала женщина. – Угощайся, мой ангелочек…

Кӑсӑя // Владислав Николаев. Килти архив

— Старик тӳлеккӗн калаҫрӗ.

— Старик говорил спокойно.

Пур енчен те тӗсесе // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 19–28 стр.

— Глеб сассине хӑпартмасӑр, хӑй хыҫҫӑн аран-аран ӗлкӗрсе ҫав хушӑра вӗрентсе калаҫрӗ — хӗрнӗҫем хӗрсе пычӗ вӑл.

– Глеб говорил негромко, но напористо и без передышки – его несло.

Касса татрӗ // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 11–18 стр.

Хулара лайӑх, — малалла калаҫрӗ Наум.

В городе лучше, – продолжал Наум.

Кашкӑрсем // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 3–10 стр.

Переменӑра Том, хӑй Беккине тарӑхтарнӑшӑн шутсӑр савӑнса, каллех Эмми Лоренспа калаҫрӗ.

На перемене Том продолжал ухаживать за Эми, веселый и очень довольный собой.

18-мӗш сыпӑк. Том хӑй курнӑ тӗлӗкӗ ҫинчен каласа кӑтартать // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Вӑл ӗмӗрех ҫунакан вут ҫинчен тата вӗресе тӑракан кӳкӗрт ҫинчен калаҫрӗ пулсан та, нумайӑшӗ часах сӗнксе тӗлӗрсе ларма тытӑнчӗҫ.

Он рассуждал о чем-то таком неинтересном, что многие прихожане начали клевать носом, хотя, в сущности, речь шла о преисподней и вечных муках.

5-мӗш сыпӑк. Ҫыртакан нӑрӑпа йытӑ ҫури // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

«Ял халӑхӗпе пая кӗрсе хӑш-пӗр тирпей-илем ӗҫӗсене пурнӑҫланине пӗлсен Мускавра пурӑнакан Е. Михайлова, В. Волкова ҫийӗнчех пиншер тенкӗ укҫа куҫарса пачӗҫ. Хӗрӗме каланине кинӗм илттӗр тенӗ евӗр, вӗсен ырӑ тӗслӗхӗпе ыттисем те усӑ курсан, Треньел тата ытларах юратнӑ ен пулмалла. Пӗрле тунӑ ӗҫ пурпӗрех сумлӑ та, хисеплӗ те»,- пӗр савӑнса, пӗр пӑшӑрхаса калаҫрӗ вӑл.

Куҫарса пулӑш

Пӗрле тунӑ ӗҫ сумне ҫухатмасть // А. ЕГОРОВА. «Авангард», 2019.06.07

«Ай, шӑнса вилеттӗмӗр. Мӗншӗн час уҫмарӑн?» — калаҫрӗ пӗр хӗрарӑмӗ.

Куҫарса пулӑш

Лаох // Василий Алентей. Василий Алентей. Лаох. Хырсем ӗмӗрех ем-ешӗл. Повестьсем. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970

Э-э, сигнал сассине илтрӗм терӗм-ҫке, — малалла калаҫрӗ Лорх Иване.

Куҫарса пулӑш

Лаох // Василий Алентей. Василий Алентей. Лаох. Хырсем ӗмӗрех ем-ешӗл. Повестьсем. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970