Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫичӗ сăмах пирĕн базăра пур.
ҫичӗ (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ку ирхине ҫичӗ сехет ҫитнине пӗлтернӗ.

Значит, было уже семь часов утра.

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пӗррехинче ҫапла ҫичӗ сехете ҫити вӗҫрӗмӗр, кӗскерех ҫул пулнӑ пулсан лайӑхрах пулнӑ пулӗччӗ, мӗншӗн тесен Карск тинӗсӗ ҫийӗн икӗ енне кайса Ҫӗнӗ Ҫӗр ҫине таврӑнсан та тупаймарӑмӑр ӑна, ҫав тем пысӑкӑш утравсем халиччен йӑнӑшпа ҫеҫ географи карттине кӗнӗ тейӗн ҫав.

Один из полётов продолжался семь часов — лучше, если бы он был покороче, потому что, пройдя над Карским морем в двух направлениях и вернувшись к Новой Земле, мы не нашли её, как будто эти огромные острова до сих пор просто по ошибке значились на географической карте.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унти ҫынсем пароходсем ҫинче пӗрремӗш класра ҫӳреҫҫӗ, кашни кун Театра кайма пултараҫҫӗ, кухарка вырӑнне повар усраҫҫӗ, кӑнтӑрлахи апата темшӗн ҫичӗ сехетре ҫиеҫҫӗ, нумайӑшӗ хӑйсем лаша усраҫҫӗ, — кӑна ӗнтӗ шухӑшласа илме те хӗн.

Люди оттуда ездили в первом классе, каждый день могли ходить в театр, обедали почему-то в семь часов вечера, держали вместо кухарки повара, а вместо няньки — бонну и зачастую имели даже «собственный выезд», что уже превышало человеческое воображение.

IX. Ҫӗрлехи Одессӑра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Иртнӗ каҫах мана кӑштах шӑнтатчӗ, масар ҫине ҫичӗ километра ҫитиех каймасан та юранӑ пулӗччӗ-и тен.

Меня с ночи немного знобило, и лучше было бы, пожалуй, не ходить на кладбище, до которого считалось добрых семь километров.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Кунне ҫичӗ шухӑш, — терӗ няня, ҫиленнӗ май анасласа.

— Семь пятниц на неделе! — сердито зевая, сказала няня.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сима Крупицына 1938 ҫулхи апрелӗн 30-мӗшӗнче пуҫласа ҫичӗ ҫул хушши ҫырса пынисем ҫак кунпа пӗтеҫҫӗ.

Записки Симы Крупицыной, начатые ею ровно семь лет назад, 30 апреля 1938 года, этим днем кончаются.

30 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Аякра, башньӑсем ҫинче, Кремль ҫӑлтӑрӗсем ялкӑшса ҫунаҫҫӗ, вӗсем Мускав ҫине пин те тӑватҫӗр ҫичӗ каҫ тухманччӗ.

А вдали, над башнями Кремля, все полнее, все ярче наливаются алым огнем звезды, не всходившие над Москвой тысячу четыреста семь ночей…

30 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Метро станцисен умӗнче вӗҫӗ-хӗррисӗр карчӑксем, вӗсем ҫичӗ сехетрен тытӑнсах, тӗрлӗрен ӑпӑр-тапӑр йӑтса, пӗчӗк ачасене ҫавӑтса, черете утаҫҫӗ.

Длинные очереди старушек, с узелками, баульчиками, прихватив внучат, часов уже с семи занимали очередь у станции метро.

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫук, ӳт шикленнишӗн мар, тӳсме ҫук чун ыратнишӗн — хамӑр хула ҫуннишӗн, тӑшман килсе хур тунӑшӑн, ҫичӗ ют ҫӗр хута ашкӑннишӗн…

И было не столько страшно, сколько нестерпимо обидно, что горят дома нашего города, что это сделал в нашем городе враг, что чужая злая воля вмешалась в наши ночи.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Шухӑшлама та хӑрушӑ, такам, тӑшман, ҫичӗ ют, пиртен ҫаксене туртса илесшӗн, ҫакӑ пирӗн ҫӗре, хӑйӗн урисемпе лапӑртаса, анлӑ урамсем тӑрӑх утса ҫӳресшӗн, чӗнмен-туман ҫӗртен пирӗн ҫуртсене кӗресшӗн…

Страшно было подумать, что кто-то хочет отнять у нас все это и шагать по нашим улицам, пятная вот эту землю своим грязным следом, и непрошено войти в наши дома…

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вара Ромка Каштан, уҫӑ та хӑлӑхсӑр Ромка, ялан пире култарма пӑхаканскер, виртлешме, йӗкӗлтешме юратаканскер, шухӑша кайса, лӑпкӑ сасӑпа паян кӑнтӑрларан пуҫласа мӗнпур этемлӗх пӗлекен, тӗнчере эпир анчах — ҫичӗ ача — пӗлмен хыпара каларӗ.

И Ромка Каштан, веселый, неугомонный Ромка, от которого мы всегда слышали только смешные шутки, насмешки, дразнилки, серьезным и тихим голосом сказал нам то, что знал уже сегодня в полдень весь мир — весь мир, кроме нас семерых.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ахаль каламан ҫав: пӗр кун каяс тесен — ҫичӗ кунлӑх ҫӑкӑр ил, тенӗ.

Не зря говорили: идешь на один день — хлеба бери на семь дней.

4 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫутӑлса ҫичӗ сехет ҫитиччен Валя ӑна епле савса тӑни ҫинчен кала-кала кӑтартрӑм юратмасан ун пек хута кӗмеҫҫӗ, терӗм.

До семи утра я доказывала, что Валя её любит и что так не волнуются, когда не любят.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Каймаллаччӗ-ши манӑн е тата кӑштах тӑмаллаччӗ-ши, пӗлеймерӗм; вӑхӑт ҫичӗ сехет еннелле сулӑнчӗ, кашни самантрах Катя шӑнкӑртаттарма пултарать.

Я не знал, оставаться мне или уйти, — было уже семь часов, и каждую минуту могла позвонить Катя.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ыран ҫичӗ сехетре сана Иван Павлыч кӗрсе тухма сӗнчӗ.

 — Завтра в семь часов тебя просил зайти Иван Павлыч.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан — ку вӑл ирпе пӗр ҫичӗ сехетсенче пулчӗ курнать — телефон шӑнкӑртатрӗ.

Потом — должно быть, это было часов семь утра — зазвонил телефон.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Володя ман пата ирпе ҫичӗ сехетре килсе ҫитрӗ.

Володя заехал за мной в семь утра.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл яланхи пекех пуҫланчӗ; ирпе ҫичӗ сехетре эпир хамӑр «утиль» патне ҫитсе те лартӑмӑр, тахӑшӗ ӗнтӗ Миша Голомба «тӗлӗнтерме» те пуҫларӗ, анчах та вӑл нихҫан та, нимрен те тӗлӗнмест, Ваня Грибков ӗнтӗ такамран горизонт мӗн иккенне те ыйтса пӗлме ӗлкӗрчӗ.

Он начался как обычно: в семь часов утра мы уже сидели за нашим «утилем»; кто-то уже пробовал «удивить» Мишу Голомба, который никогда ничему не удивлялся; Ваня Грибков уже спрашивал у кого-то, что такое горизонт.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ халӗ ӗнтӗ, ҫичӗ ҫул иртсен, хамӑн сӑмах ҫине тӑма вӑхӑт тупрӑм.

И вот теперь, через семь лет, собрался наконец исполнить обещание.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл Мускавран тухса кайнӑранпа ҫичӗ ҫул иртрӗ ӗнтӗ.

Прошло около семи лет с тех пор, как он уехал из Москвы.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех