Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тарӑхса (тĕпĕ: тарӑх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗр-пӗр тирпейсӗр работник хирӗҫ каланине илтсенех, вӑл ҫав тери тарӑхса кайнӑ.

Стоило ему услышать возражения нерадивого работника, как он давал полную волю своему раздражению.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӑнасем! — мӑкӑртатрӗ Серафимӑ тарӑхса.

Гости! — заворчала, одеваясь, Серафима.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӗрарӑмсем Пробатова стена ҫумнелле хупӑрласа лартнӑ, хаярланса, шӑртланса кӑшкӑрнӑ, тарӑхса пушӑ витресене сулланӑ.

Женщины как-то ловко оттеснили Пробатова к стене, кричали зло, все более ожесточаясь, размахивая пустыми подойниками.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корней хӑйне кӗрӳшӗ тарӑхса ӳпкелешнине, вӑл варне виттермелле каланӑ сивӗ сӑмахсене пӗрин хыҫҫӑн тепӗрне темиҫе хут та аса илчӗ, халӗ ӑна кӗрӳшӗ умӗнче те, янташӗсем умӗнче те хӑй мӗнпе те пулин чӑнахах айӑпа кӗнӗ пек туйӑнчӗ, нумай ҫулсем хушши ҫирӗп шухӑш тытса пыракан Егора вара, хисеплес ҫеҫ мар, ун пурнӑҫӗнче ӑмсанмалли, тӗрӗссипе, нимӗн те ҫук пулсан та, ӑмсанас та килчӗ.

Корней снова перебрал злые упреки и наветы зятя, разбередившие его до самого нутра, и сейчас ему казалось, что он и в самом деле как будто в чем-то был виноват и перед ним, и перед земляками, а Егор, незыблемо стоящий на своем многие годы, вызывал чувство уважения и даже зависти, хотя завидовать в его жизни было, собственно, нечему.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ик ҫӗр тенкӗ патӑм, — терӗ Аниҫҫе, пиччӗшӗ умӗнче мухтаннӑ пек, анчах ҫийӗнчех тарӑхса хушса хучӗ: — тире сӗвеҫҫӗ мурсем!

— Двести целковых отдала! — будто хвастаясь перед братом, сказала Анисья, но тут же добавила с возмущением: — Шкуру дерут, черти!

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Ну талай та! — шухӑшласа илчӗ Ксени, чунтан тарӑхса. — Е ватӑлсан пурте ҫакӑн пек кутӑн та чӑркӑш пулаҫҫӗ-ши?»

«Ну и характер! — вся кипя от возмущения, думала Ксения. — Или под старость все становятся такими вот упрямыми и невыносимыми?»

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Килӗнчисем пӑрахса кайнӑскер, хытӑ начарланнӑскер, ытлашши ватӑ майӗпе хӑйне хӑй пуҫтарайманскер, вӑл Мишка умне пырса тӑчӗ, ун ҫине тӗлӗнсе те тарӑхса пӑхрӗ.

Оставленный родными, истощенный, по-стариковски неопрятный, стал он против Мишки и с удивлением и гневом смотрел на него.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ма вӗсене кунта каҫарса килмерӗн? — тарӑхса ыйтрӗ Григорий.

— Чего же ты их не перевез сюда?! — возмущенно крикнул Григорий.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ӑсран супнӑ, ҫавӑ кӑна пӗр! — терӗ те тарӑхса картлашка ҫинчен анса ҫитсен калинкке алӑкне хыттӑн шалтлаттарса хупса хӑварчӗ.

— Заморока, и все! — ожесточенно сказал он, сходя со ступенек, и демонстративно громко хлопнул калиткой.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ансӑр шурӑ ҫамки ун тарпа йӗпеннӗ, шуранка пичӗ ҫинче тарӑхса чарӑлнӑ куҫӗсем ниҫта кайса кӗрейми вӗри юратӑвӑн асапӗпе ҫуталса ҫунаҫҫӗ.

Узкий белый лоб ее был влажен от пота, а на бледном лице с такой исступленной страстью горели расширившиеся злые глаза.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах Григорий урам кукринелле пӑрӑнса ҫухалчӗ те, ун хыҫӗнче ут чӗрнисем ҫӗкленӗ тусан пӗлӗчӗ кӑна, майӗпен йӑсӑрланса, ҫул ҫине ларчӗ; Аксинья пӗр хушӑ крыльца ҫинче тӑчӗ, тарӑхса макӑрса ячӗ.

Но Григорий уже скрылся за поворотом, только пыль, вскинутая копытами его коня, медленно оседала на дороге; Аксинья постояла на крыльце, заплакала злыми слезами.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Чӗнсе янӑ Вешкине, пӗрле пулатпӑр тесе шантарнӑ, хӑй ҫӳрет ав таҫта мурӗнче!» — тарӑхса шухӑшларӗ вӑл курницӑри арча ҫинче выртнӑ чух, шупкалма пуҫланӑ хӗрлӗ тута хӗррисене ҫырткаласа.

«Вызвал в Вешки, сулил — вместе будем, а сам лытает черт те где!» — озлобленно думала она, лежа в горнице на сундуке, покусывая яркие, но уже блекнущие губы.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Иртсе кай малалла! — тарӑхса кайрӗ те старик, хӑшӑл-хашӑл сывласа, хӑяккӑн ҫаврӑнса ларчӗ, — Тупӑнчӗ пуҫлӑх, ҫын пурлӑхне Дона тӳнтерсе ярасшӑн-ха…

Проезжай мимо! — обозлился старик, сопя, отворачиваясь, — Начальство какое нашлось, чужое добро он поспихал бы в Дон…

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Кудинов чӗн пиҫиххине тарӑхса лутӑркарӗ, хӗрелсе кайрӗ.

— Кудинов раздраженно скомкал ремешок, покраснел.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорие курсан, вӑл шӑнана йӗрӗнчӗклӗн тарӑхса сӗтел айне печӗ, аллипе йӗмӗ ҫумне сӑтӑрчӗ те креслӑн кивелсе якалнӑ хыҫӗ ҫумне ӗшенчӗклӗн сӗвенсе ларчӗ.

Увидев Григория, с отвращением и досадой кинул муху под стол, вытер о штанину ладонь, устало привалился к обтертой до глянца спинке кресла.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тихон ун урлӑ салам каласа янӑ пире! — унтан, карчӑкӗ урӑх тум тӑхӑннине курса, чӑтма ҫук тарӑхса кайрӗ.

От Тихона низкий поклон привез! — и несказанно возмутился, увидев, что старуха его переодевается.

LIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тарӑхса кӑшкӑрма тапратрӗҫ:

Взметнулся возмущенный крик:

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тарӑхса кайнипе Богатырев пичӗ хуран шатрашкаланса хӗремесленчӗ.

Лицо Богатырева черной лапой испятнил гнев.

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах Стремянников, темшӗн тарӑхса кайса, хыттӑн кӑшкӑрса тӑкрӗ:

Но Стремянников неизвестно отчего вскипел, крикнул:

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сӗтӗрсе тухатӑп та анкартине, юбкине пуҫӗ ҫинчен ҫыхса, кӗрт амине ислетнӗ пек ислететӗп!» — тарӑхса шухӑшларӗ Григорий, юлашки вӑхӑтра инкӗшӗ хӑй тавра явкаланнине ҫиллессӗн чӑтса пурӑннӑскер.

Поведу ее на гумно, завяжу над головою юбку и выпорю, как суку!» — озлобленно подумал Григорий, все это время хмуро принимавший ухаживания невестки.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех