Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чуна (тĕпĕ: чун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пуҫа пӗр ухмахла шухӑша ҫеҫ кӗртсе яр, ун хыҫҫӑн ҫавӑнтах ыттисем чупса ҫитеҫҫӗ те чуна илме тытӑнаҫҫӗ.

Только допусти одну какую-нибудь немудрящую мыслишку, за ней тотчас набегут другие и начнут выматывать душу.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫаксен мӗн пур сӑлтавӗ ҫуркунне пулман-ши, чуна хавхалантаракан, пуҫа ҫавӑракан каҫхи сывлӑш пулман-ши?

Не явилась ли причиной всему весна, пьянящий настой воздуха по вечерам, хмельно закруживший их головы?

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Халӗ ӗнтӗ чейпе чуна уҫӑлтарсан та ҫылӑх пулмӗччӗ.

— А теперь не грех бы и душу чайком отогреть.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Турӑ вӑл тӑранма пӗлмест пулмалла: ӑна кирек мӗн чухлӗ парсан та, ҫаплах сахал — чиркӳсем ларт, ҫамкуна ҫапса ҫӗмӗр, чуна тавӑрса кӑтарт, вӑл пур, ҫаплах чӗнмест…

— Бог, он, видно, ненасытный: ему сколь ни давай, все мало — церкви построй, лоб расшиби, душу наизнанку выверни, а он знай себе молчит…

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Эпӗ вара, ватӑ хӗр пек, темскер ҫинчен ӗмӗтленетӗп, темӗнле чуна ыраттаракан пули-пулми япаласем шухӑшласа кӑларатӑп.

А я, как старая дева, разжигаю свое воображение и выдумываю какую-то сентиментальную душещипательную чепуху.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пирӗн кунта чуна памасӑр, ячӗшӗн ҫеҫ туни нумай пулмалла, тетӗп эпӗ…

Я думаю, что у нас тут просто много казенщины какой-то, что ли…

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пушӑ стена ҫинче ҫакӑнса тӑракан сехет килти пек, чуна лӑплантармалла шакканӑ.

Успокаивающе-домовито постукивали на голой стене ходики.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Спаҫҫибӑ килнӗшӗн, чуна ҫӗклектернӗшӗн…

— Спасибо, что навестил, что так хорошо разбередил душу…

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Кун пек чуна ҫемҫешкелентернине эпӗ кирек камран та кӗтнӗ пулӑттӑм, анчах санран мар!

— От кого угодно я мог ждать безвольную чепуху, но только не от тебя!

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эпӗ сана чуна уҫса кӑтартатӑп, эсӗ вара унта сурма тӑрӑшатӑн!..

— Я к тебе с открытой душой, а ты плюнуть туда норовишь!..

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӗсене пурте ҫав тери хӑнӑхса ҫитнӗ, мӗн ҫинчен калассине пурте малтанах пӗлнӗ, вӗсенчен нимӗн те ҫӗннине илтме ӗмӗтленмен, анчах пуриншӗн те хаклӑ вӑхӑта ҫухатнипе те, чуна илекен пушӑ сӑмахпа та килӗшнӗ.

Все настолько свыклись с ними, что обычно заранее знали, о чем они будут говорить, не чаяли услышать ничего нового и, однако, с непонятным равнодушием мирились и с потерей дорогого для всех времени, и с этим выматывающим душу пустословием.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пуриншӗн те ҫунмалла, чуна памалла, эсӗ вара…

Болеть надо за все, душу свою отдавать, а ты…

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл йӑмӑкӗ ним усӑсӑр, чуна илекен тавлашӑва сӳнтернипе савӑннӑччӗ, халӗ каллех пӑшӑрханса ӳкрӗ.

Он обрадовался было, что сестра погасила никчемный, выматывающий душу спор, а теперь спова встревожился.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл та ыттисемпе кайни, чӑнах, чуна ыраттарать мана.

Жалко мне страшно, что она тоже в отступе.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Куна… хам кӑмӑлӑмпа мар… хамӑрӑн ырӑ турӑ ирӗкӗпе чуна паратӑп…

— Яко… не своею си благодатию… но волею бога нашего приидох…

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫулла Алешка катинчи нӳрӗ ҫӗре йӗплӗ хулӑллӑ кӑвак ҫырла тӗмӗсем иртсе ҫӳремелле мар сырса илеҫҫӗ, ватӑ караичсен тӑрринче элес-мелес капӑр ҫунатлӑ кӑвак кайӑксемпе чакаксем йӑва ҫавӑраҫҫӗ; кӗркунне, йӗкелсемпе ҫӗре тӑкӑннӑ юман ҫулҫисен чуна уҫӑлтаракан йӳҫӗрех шӑрши сарӑлнӑ вӑхӑтра, катара кӑнтӑр енне вӗҫсе каякан кӑрӑпчаксем кӑштах канса илеҫҫӗ, хӗлле вара вӗҫӗ-хӗррисӗр кӗҫҫеленсе выртакан юр ҫинче тилӗсен ҫаврака пичет евӗрлӗ йӗрӗсем кӑна ахах-мерчен ҫипсем пек кукӑр-макӑррӑн тӑсӑлаҫҫӗ.

Летом в Алешкином перелеске колючий ежевичник густо оплетает влажную землю, на вершинах старых караичей вьют гнезда нарядно оперенные сизоворонки и сороки, осенью, когда бодряще и горько пахнет желудями и дубовым листом-падалицей, в перелеске коротко гостят пролетные вальдшнепы, а зимою лишь круглый печатный след лисы протянется жемчужной нитью по раскинутой белой кошме снега.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чуна тӑвӑнтарса, ҫав тери вичкӗннӗн ӳлесе ҫитнӗ снаряд сасси ӑна ҫиҫӗм пек хӑвӑрт татӑлнӑн туйӑнчӗ; ҫав кӗске самант хушшинче вара тӳпенелле питӗ сасартӑк хура пӗлӗт катрамӗ ывтӑнса хӑпарчӗ, урӑм-сурӑм хӑватлӑ вӑй пырса ҫапнипе ҫӗр чӗтренсе илчӗ, лашан малти урисем таҫта тӗпсӗр авӑра анса кайнӑ пек пулчӗҫ…

Ему показалось, что гнетущий, достигший предельного напряжения скрежет на какую-то сотую долю секунды оборвался, и вот в эту-то сотую секунды перед глазами его дыбом встало взметнувшееся черное облако, от сокрушающего удара задрожала земля, передние ноги коня как будто провалились куда-то…

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Казаксем ӑна Пруссипе Буковинӑран тытӑнса Дон ҫеҫенхирӗсем таран хӑйсемпе пӗрле ҫӳретрӗҫ, вӑл вара, кавалери чаҫӗн сирӗле пӗлми шӑрши, ҫуралнӑ кил шӑршипе пӗрех чуна ҫывӑх та тӑван пулчӗ.

Казаки пронесли его по всем дорогам от Пруссии и Буковины до донских степей, и он, нерушимый душок кавалерийской части, был столь же близок и знаком, как и запах родного куреня.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чир енчен сав-ҫавах тупӑ сассисем кӗмсӗртетсе килеҫҫӗ, ӗнӗк-ҫунӑкӑн йӳҫек шӑрши пушшех чуна витерсе тӑвӑрлатать.

С Чира по-прежнему доносились раскаты орудийных выстрелов, и еще резче, ощутимей чувствовался терпкий, прогорклый запах гари.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӑван килӗн ачаранпа пӗлнӗ, чуна хумхантаракан шӑршине сывласа илсе, Григорий ыйтрӗ:

Вдохнув с детства знакомый, волнующий запах родного жилья, Григорий спросил:

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех