Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Анна сăмах пирĕн базăра пур.
Анна (тĕпĕ: Анна) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анна сӑхсӑхса илчӗ:

Анна перекрестилась:

10-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Пӗр ирхине Анна, унӑн арӑмӗ, пӳрте савӑнса пырса кӗчӗ: — Ватти ҫилтӗр янӑ.

Как-то Анна, жена его, утром вошла повеселевшая, даже торжественная: — Старая жилы уж отпустила.

10-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Урапа ҫинче, Евдокия Девяткина вырӑнне хулана сӗт леҫекен, Анна Спешнева ларса пырать.

На ней ехала Анка Спешнева, возившая молоко в город вместо Евдокии Девяткиной.

38-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Вӑл Анна Васильевнӑна та, Зинаида Михайловнӑна та юратать, анчах пӗрне те мана юратнӑ пек мар, — терӗ Ольга, — вӑл вӗсемпе икӗ сехет лармасть, култармасть, нимӗн те чунтан каламасть; вӑл вӗсемпе ӗҫсем ҫинчен, театр, ҫӗнӗ хыпарсем ҫинчен калаҫать, манпа вара йӑмӑкӗпе калаҫнӑ пек… ҫук, хӗрачипе калаҫнӑ пек, — васкавлӑн хушса хучӗ Ольга, — тепӗр чухне эпӗ мӗне те пулин сасартӑк ӑнланса илейместӗп пулсан е итлемесен, унпа килӗшмесен, ятлаҫать те.

— Он любит Анну Васильевну тоже, и Зинаиду Михайловну, да все не так, — продолжала она, — он с ними не станет сидеть два часа, не смешит их и не рассказывает ничего от души; он говорит о делах, о театре, о новостях, а со мной он говорит, как с сестрой… нет, как с дочерью, — поспешно прибавила она, — иногда даже бранит, если я не пойму чего-нибудь вдруг или не послушаюсь, не соглашусь с ним.

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Пӗр Анна Андреевна ҫеҫ-и ун пекки! — тет хуҫа арӑмӗ.

— Одна ли Анна Андреевна! — сказала хозяйка.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Теприсем вилеҫҫӗ, Хлоповсем акӑ тӗне кӗртсе ӗлкӗреймеҫҫӗ: Анна Андреевна татах ҫуратса панӑ, тет, — ку улттӑмӗш ӗнтӗ.

 — Кто умирает, а вот у Хлоповых так не поспевают крестить: говорят, Анна Андреевна опять родила — уж это шестой.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Унӑн хӗрӗ те, Анна Алексеевна, мӑшӑрӗпе, Петр Леонидович Капица академикпа, тата хӑйсен Андрейпа Сергей ывӑлӗсемпе пӗрле унта пурӑннӑ.

Тут жила его дочь Анна Алексеевна с мужем, академиком Петром Леонидовичем Капицей, и сыновьями Андреем и Сергеем.

Вӑтӑр иккӗмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Ку вӑхӑтра Алексей Николаевичӑн хӗрӗ, Анна Алексеевна, хӑй ҫемьеллӗ пулнӑ ӗнтӗ, вӗсенчен уйрӑм пурӑннӑ.

Дочь Алексея Николаевича, Анна Алексеевна, была в это время уже замужем и жила отдельно.

Вӑтӑрмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Туслӑ та тӑванлӑскерсем, вӗсем пӗр-пӗрне манман, е Иван Михайлович, е Рафаил Михайлович патӗнче, е Анна Михайловна патӗнче, тепӗр чух Крыловсем патӗнче тӗл пулнӑ.

Они не забывали друг друга, собирались вместе, родственники, близкие друзья, то у Ивана Михайловича, то у его брата Рафаила Михайловича, то у сестры Анны Михайловны или у Крыловых.

Тӑххӑрмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Пӗтӗмпех ҫӗнтерӳччӗ ҫав, тем пек ҫиес килни те пулин ҫӗнтерӳччӗ, эпӗ тата машинӑран бутерброд илмешкӗн те ҫӗкленейми пултӑм, вӗсене мана хам тухса кайнӑ чух Анна Степановна ҫул ҫинче ҫиме тесе чикнӗччӗ…

Всё было победой, даже то, что страшно хотелось есть, а я не мог заставить себя подняться, чтобы достать из машины бутерброды, которые Анна Степановна сунула мне на дорогу…

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анна Степановна тухса кайрӗ.

Анна Степановна ушла.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анна Степановнӑна туссем патне ярса хам вӗҫсе килни ҫинчен пӗлтермелле туни ман енчен, чӑнах та, ҫӑмӑлттайла шухӑшчӗ ӗнтӗ.

Да, это было легкомысленно с моей стороны позволить Анне Степановне сообщить друзьям, что я прилетел.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ватӑлса ҫитрӗ вӗт ӗҫлеме те, — терӗ Анна Степановна тарӑн шухӑшлӑн.

— Стар уж стал служить, — задумчиво сказала Анна Степановна.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫырчӗ, — терӗ те Анна Степановна, вара вӑл Катя ҫинчен пӗлнине тавҫӑрса илтӗм.

— Писал, — сказала Анна Степановна. И я понял, что она знает о Кате.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анна Степановна сӑмах чӗнмесӗр тӑчӗ.

Анна Степановна помолчала.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Нумайлӑха мар, Анна Степановна.

— Ненадолго, Анна Степановна.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Тӑхӑр ҫул кӑна-ха, Анна Степановна.

— Только девять, Анна Степановна.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ман пӳлӗме — Анна Степановна кӗретчӗ — вӑл ҫӳлӗскер кӑна, кӑмӑллӑ ырӑ ҫын, ӑна пурин ҫинчен те калама юрать, пурне те шанма пулать ӑна каласан, — вара вӑл сӑмах хушмасӑрах ман умма темӗн пысӑкӑш кукӑль хунӑ турилкке лартатчӗ.

Анна Степановна входила ко мне — большая, решительная, справедливая, которой можно было всё сказать, всё доверить, — и молча ставила передо мной тарелку с огромным куском пирога.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл транспорт карапӗсем ҫинче службӑра тӑракан Анна Степановна тӑванӗсем ҫинчен каласа кӑтартрӗ, вӗсем халь хӑйсем ҫамрӑкранах ҫарти чӑн моряксем пек тӑшмана хирӗҫ тинӗсре паттӑррӑн ҫапӑҫаҫҫӗ иккен.

Он рассказал о братьях Анны Степановны, которые служили на транспортных судах, а теперь на морских охотниках сражаются так, словно всю жизнь были военными моряками.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анна Семёновнӑна салам.

Привет Анне Семеновне.

22 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех