Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Анна сăмах пирĕн базăра пур.
Анна (тĕпĕ: Анна) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ, хӑюллӑхӑма пухса, пӗрер самант чӗнмесӗр тӑтӑм, унтан — мӗн килет те, мӗн каять тесе: — Анна Семёновна, ярӑр мана, тархасшӑн! — терӗм.

Я секунду молчала, набираясь духу, потом — эх, была не была: — Анна Семеновна, отпустите меня!

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анна Семёновна, — шӑппӑн пуҫларӑм эп.

— Анна Семеновна… — тихо начала я.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анна Семёновна та, ҫак инкеклӗ куна пула, пушшех те ӗшеннӗ, выртма хатӗрленсе, ирхине чӗркесе хунӑ вырӑнне майлаштарса сарать.

Она тоже совсем измучилась за этот несчастный день и уже укладывалась, раскатывая на нижней полке свою постель, свернутую на день.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Каҫ пулни чылай вӑхӑт иртсен, мӗнпур пек ӗҫсене пуҫтарсан, эпӗ Анна Семёновна сакки ҫине пырса лартӑм, Игорь тарнипе кунӗпех хуйхӑрса пурӑннӑ ачасем лӑпланчӗҫ.

Поздно вечером, когда все дела кончились и ребята, взбудораженные бегством Игоря, наконец угомонились, я подсела к Анне Семеновне.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Манӑн та, ӗлӗкхи пекех, хама мӗн тивӗҫлине туса пырас пулать: станцисене ҫитсен, Анна Семёновнӑпа пӗрле апат-ҫимӗҫшӗн чупмалла, дежурство тытмалла, чей хатӗрлемелле.

И надо было по-прежнему заниматься тем, что мне было пока положено делать: ходить на станциях вместе с Анной Семеновной за продуктами, дежурить по вагону, заваривать чай…

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ йӑлтах аптӑраса ӳкрӗм, Анна Семёновнӑна пӗлтерме те ҫийӗнчех хал ҫитереймерӗм.

Я совсем растерялась, не сразу я решилась сообщить обо всем Анне Семеновне.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пионерсем ҫӑкӑр илме чупрӗҫ, пӗр чӗлрен ытла илсе килместпӗр терӗҫ, мӗншӗн тесен, юлашки кунсенче пирӗн ҫӑкӑр тӗлӗшпе хӗсӗкрех пула пуҫларӗ, шеремет Анна Семёновна, апат-ҫимӗҫ тупас тесе, станцисене ҫитсен йӑлт чупса хӑшкӑлать, каяс ҫул тӑрӑх таҫта ҫитиех телеграмма хыҫҫӑн телеграмма ярса, малтанах пӗлтерсе пырать.

Пионеры побежали за хлебом, обещав мне взять не более кусочка, потому что с хлебом у нас в последние дни было туго и бедная Анна Семеновна с ног сбивалась на станциях, добывая нам продукты, засылая во все концы следования нашего эшелона предупредительные телеграммы.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ ачасене хускалмасӑр ларма хушрӑм та, Игорь ҫине кӑшкӑрса илсе тата ӑна юлташӗсем хушшинче йӗрке тытма каласа, Анна Семёновнӑпа пӗрле тулта мӗн пулнине пӗлме тухса чупрӑм.

Я велела ребятам сидеть на месте и прикрикнула на Игоря, чтобы он последил за этим, а мы с Анной Семеновной побежали узнать, в чем дело.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вагонта асли Анна Семёновна, пирӗн шкул завучӗ.

Старшей по вагону была Анна Семеновна, наша завуч из школы.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫук, ан калӑрах мана, — терӗ Анна Степановна чӗри патӗнчен тухакан туйӑмпа, — эпӗ ӑна хам куҫӑмпа курнӑ.

Нет, вы мне не говорите, — с силой сказала Анна Степановна, — я это видела своими глазами!

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Татаринов капитан историйӗ пирки Анна Степановна эпир кӗтмен-туман сӑмахсене каларӗ.

К истории капитана Татаринова Анна Степановна подошла с неожиданной стороны.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑш-хӑш ҫул Карск вӑхӑтӗнче вара (Заполярьӗнче августпа сентябрь уйӑхӗнче хамӑр пӑрҫӗмренсем Карск тинӗсӗнчен Совет пӑрахучӗсемпе ют ҫӗршывӑннисене ӑсатса ҫӳренӗ самантсене ҫапла калаҫҫӗ) ҫав куккӑшсемпе тӑванӗсем, Анна Степановна пекех, пысӑк сӑмсаллӑ, сухаллӑскерсем, ҫӳлӗ те ҫирӗпскерсем, килсе каяҫҫӗ.

Иногда во время Карской — так называют в Заполярье месяцы август и сентябрь, когда наши ледоколы проводят через Карское море советские и иностранные пароходы, — эти братья и дядя появлялись в доме, такие же высокие и крепкие, как Анна Степановна, с большими усатыми лицами, с большими носами.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӳртре, паллах ӗнтӗ, тӗп хуҫа Анна Степановна пулнӑ.

Главным человеком в доме была, разумеется, Анна Степановна.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анна Степановна Володя пӳлӗмӗнче пуҫтарӑнакан кравать ҫине ман валли вырӑн сарса пачӗ.

Анна Степановна приготовила мне постель в Володиной комнате, на складной кровати.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анна Степановна та кула-кула ун хыҫӗнчен утрӗ.

Анна Степановна тоже засмеялась и пошла за ним.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Володя театра юратать, — терӗ Анна Степановна, — ҫав тери юратать…

— Володя любит театр, — сказала Анна Степановна, — и ещё очень любит…

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Халӗ ӗнтӗ пӗр ҫурт ларать, — терӗ Анна Степановна, — урам тӑвасшӑнччӗ те, ҫаплах тӑваймаҫҫӗ-ха.

— А теперь стоит один дом, — сказала Анна Степановна, — а улицу собирались построить, да так и не собрались.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫумӑр ҫуса иртсен те хваттерте утса ҫӳренӗ пек туйӑнать, — терӗ Анна Степановна.

— Как дождь пройдёт, кажется, что идёшь по квартире, — сказала Анна Степановна.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анна Степановнӑра темле авалхи вырӑссенни пекреххи темскер пурах.

В Анне Степановне было что-то старорусское.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анна Степановна — ҫап-ҫамрӑк сӑн-питлӗ.

У Анны Степановны было совсем молодое лицо.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех