Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑшкӑрать (тĕпĕ: кӑшкӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Манӑн ывӑл темӗн кӑшкӑрать.

И что-то кричит сынишка.

Йӑвари ӑсансем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

Кама та пулин курсанах: «Ҫывхарать!» тесе кӑшкӑрать.

Увидит кого и кричит: «Приближается!»

VII сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Хӑвӑртрах! — кӑшкӑрать Вовка таҫтан аялтан.

Поскорей! — кричал Вовка из глубины.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Ак хайхискер пирӗн «герой»: «Ку кондор! Ку темле тӗлӗнмелле кайӑк! Наукӑшӑн хама хӗрхенес ҫук та, ӑна персе тытатӑпах» тесе кӑшкӑрать.

И тут вот этот «герой» начинает кричать: «Это кондор! Это какая-то загадочная птица! Собою пожертвую для науки, а её подстрелю!»

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

«Ан юхтар сӗлекӳне!» — ҫаплах кӑшкӑрать малтанхи сасӑ.

«Не распускай нюни!» — кричал все тот же голос.

16 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Шавлать те кӗрлет, тӗрлӗ саспа янраттарса кӑшкӑрать ҫак тӗнче.

Звенела, гудела, шуршала и кричала на разные голоса.

8 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

«Текех ниҫта та каймастӑп! — тесе кӑшкӑрать.

«Не пойду, кричит, — дальше, и все!

7 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— …каната туртса тӑсаҫҫӗ!.. — кӑшкӑрать трубкӑна вагонщик.

— …канат растягивают!.. — кричал в телефонную трубку вагонщик.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Прохор тутине чаплаттаркаласа, хушшӑн-хушшӑн шӑнса пӑсӑлнӑ сасӑпа хӑркӑлтатса: «Ну-у-у, хӑлинсем!» — тесе кӑшкӑрать те чӑпӑрккипе хӑмсарса илет, Григорий пушӑ чӑвӑшлатса шӑхӑрнине илтет, лашасем, хушмачсене нӑчӑрт-начӑрт! тутарса, пичев пӑявне туртӑнтарнине, умра пыракан урапан хыҫалти ӳречине хушӑран турта вӗҫӗпе тӑк-так ҫапӑнса, лав хӑвӑртрах шунине туять.

Прохор почмокивал губами, изредка простуженным голосом хрипел: «Но-о-о, дружки!» — и взмахивал кнутом. Григорий слышал тонкий посвист ременного кнута, чувствовал, как, брякнув вальками, лошади сильнее влегали в постромки, повозка двигалась быстрее, иногда постукивая концом дышла в задок передней брички.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӑкӑрлӑксенче речӗ-речӗпе ҫунасем лараҫҫӗ, ҫынсем вӗркӗшеҫҫӗ, тул ҫутӑлас умӗнхи тӗттӗмре тахӑшӗ хӑйӑлтатса кӑшкӑрать:

В проулках рядами стояли сани, суетились люди, в предрассветной тьме кто-то хрипло кричал:

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сиктерсе ҫитрӗмӗр ӗнтӗ ҫакӑн патне, ку кӑшкӑрать:

Подскакиваем к нему, а он кричит:

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӑхатӑп — Мӗтри ӑна пӑяв вӗҫне ывӑтса пачӗ те кӑшкӑрать: «Йӑлмакласа ил те туртса хытар!» — тет.

Гляжу — Митрий конец оборки ему кинул и шумит: «Подтяни и завязывай узлом!»

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл пӗтӗм вӑйпа кӑшкӑрать, анчах сасси ытла та хуллен, аран илтӗнмелле тухать.

Он кричит изо всей силы, но голос его поразительно слаб, еле слышен.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий чӗри хӑрушла кӑртлатса тапнине илтет: «Перӗр! Эсреметсем! Ӑҫта?» Стой, ан тарӑр!» — тесе кӑшкӑрать.

Григорий слышит страшное биение своего сердца, кричит: «Стреляйте! Сволочи! Куда?! Стой, не бегай!»

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Илтетӗп — леш енчен Аникушка кӑшкӑрать: «Сывӑ-и, кинеми! Старикӗнтен салам!» — тет.

Слышу — из-за Дона Аникушка шумит: «Здорово, бабушка! Поклон от старика!»

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ха, кӑшкӑрать кулак чӗппи!

Ишь разорался кулацкий ублюдок!

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тата акӑ амӑшӗ пӳрте хӗллехи сивӗпе шӑнса хытнӑ кӗптӗртетекен кӗпесем йӑтса кӗрет, ӑна алӑк патӗнченех: хӑвӑртрах кӑмака ҫине хӑпар, атту шӑнса пӑсӑлатӑн, тесе кӑшкӑрать.

Вот мать вваливается в избу с гремящими, застывшими на зимней стуже рубахами, раскоряченными подштанниками и кричит еще с порога, чтобы он живее лез на печку, а то застудится.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лузгин вара ӗлӗкхи пекех вӗсем ҫине кӑшкӑрать.

А Лузгин знай себе по-прежнему кричит на них.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лӑпкӑ ҫын мар вӑл, усал тесен те юрать, анчах вӑл хӑй пирки мар кӑшкӑрать, пуриншӗн те ҫунать…

Мужик он неровный и даже злой, по в нем есть что-то настоящее…

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пур пухура та никамран ытларах кӑшкӑрать!

Первый крикун на всех собраниях!

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех