Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пӳрнисемпе (тĕпĕ: пӳрни) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Саня, атя — тупӑшатпӑр, кам хӑвӑртрах! — вӑл пӳрнисемпе тулӑ ҫинчи сӗлӗ пӗрчисене хӑвӑрттӑн иле-иле пӑрахрӗ.

— А давай кто быстрее, Саня… на спор! — И пальцы ее проворно начали выбирать из пшеницы зерна овса.

12-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ашшӗ ерипен утрӗ, пилӗкӗ таранах тулӑ ӑшне кӗрсе, пӳрнисемпе пучахсене тыта-тыта пӑхрӗ, куҫне хӗскелерӗ.

Отец шел медленно, забредал по пояс в пшеницу, перебирал пальцами колосья, щурил глаза.

10-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Девяткин вӑйӑ карти тавра ҫӳрет, ачасене кӑкӑрӗнчен хулӑн пӳрнисемпе чыша-чыша, мӑкӑртатса шутлать:

Девяткин ходил по кругу, тыкал мальчишек толстым пальцем в грудь и бормотал считалочку:

9-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл пӳлӗм тӑрӑх утать-утать те выртать, мачча ҫинелле пӑхать; ҫӳлӗк ҫинчен кӗнеке илет, пӗр-икӗ йӗрке вулать, анаслать те пӳрнисемпе сӗтеле шаккама пуҫлать.

Он походит, походит по комнате, потом ляжет и смотрит в потолок; возьмет книгу с этажерки, пробежит несколько строк глазами, зевнет и начнет барабанить пальцами по столу.

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Обломов кил хуҫисем пӗр кӗтессе лӑпчӑнса апатланнӑ пӳлӗме ӑнсӑртран кӗрсе кайсан та, кил хуҫи арӑмӗн пиччӗшӗ тута хӗррисене пӳрнисемпе васкавлӑн шӑлчӗ те хӑйӗн пӳлӗмне кӗрсе ҫухалчӗ.

Даже когда Обломов нечаянно вошел в комнату, где они обедают, сжавшись в тесную кучу, братец наскоро вытер пальцами губы и скрылся в свою светлицу.

VII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Халь тин пама йывӑр, — терӗ Иван Матвеевич, ҫӑварне пӳрнисемпе хупласа ӳсӗрчӗ те аллисене каллех ҫанӑ ӑшне пытарчӗ.

— Теперь трудно передать, — кашлянув в пальцы и проворно спрятав их в рукав, отозвался Иван Матвеевич, —

III сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Обломов шухӑша кайрӗ, Алексеев вара, стенасемпе мачча ҫине тинкерсе пӑхнӑ май, сӗтеле пӳрнисемпе шаклаттарса ларчӗ.

Обломов задумался, а Алексеев барабанил пальцами по столу, у которого сидел, рассеянно пробегая глазами по стенам и по потолку.

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Пӑшалӑр лайӑх сирӗн, — пӳрнисемпе тӑкӑртаттарма чарӑнмасӑрах, тирпейсӗррӗн каласа хучӗ вӑл.

— Хорошенькое у вас ружьишко, — небрежно уронил он, не переставая барабанить.

VIII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Эпӗ йӑнӑшман: укҫана курсан, карчӑк хусканса илчӗ, куҫӗсем унӑн тата ытларах чарӑлса кайрӗҫ, вӑл вара хӑйӗн чӗтрекен, кукӑрӑлса, хытса кайнӑ пӳрнисемпе кӗмӗл еннелле тӑсӑлчӗ.

Я не ошибся: при виде денег старуха зашевелилась, глаза ее раскрылись еще больше, и она потянулась за монетой своими скрюченными, узловатыми, дрожащими пальцами.

III сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Пӳрнисемпе куртка ҫухавине хыпашланӑ май вӑл кӗҫех унтан кантӑк пуҫлӑ майра йӗппи туртса кӑларчӗ.

Она стала водить пальцами по воротнику куртки и вскоре вынула из него маленькую булавку с круглой, стеклянной головкой.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Ак ҫак кнопкӑсем ҫине пусса пӑх-ха, — пӳрнисемпе клавишӑсем ҫине тӗллесе кӑтартрӗ Женя.

— Нажми на контр альт делит, или на резет, — предложила Женя, — и все дела.

Улттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Ашшӗ чӗтрекен пӳрнисемпе, анчах питӗ хӑвӑрт тӳмисене тӳмелерӗ те, алӑк патнелле утса, мӑйӗнчи сывлама кансӗрлекен крахмаллӑ ҫухине икӗ аллипе ҫурса пӑрахрӗ.

Отец трясущимися пальцами, но необыкновенно быстро застегнулся на все пуговицы и бросился к двери, обеими руками раздирая под бородой крахмальный воротник, давивший ему горло.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Шыва путнӑ чухне те вӑл, пӳрни вӗҫӗсем курӑнми пуличченех, пӳрнисемпе хачӑпа каснӑ пек туса кӑтартнӑ, тет.

Уже утопая, он продолжал показывать пальцами над водой, что стрижено.

XXVIII. Кутӑн аппа // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пристав мӑйӑхлӑ ҫын ҫине пӑхмасӑрах ун патнелле аллине тӑсрӗ те, пилӗк шурӑ пӳрнисемпе ӑна тарлӑ янаххинчен тытса тӗртсе ячӗ.

Пристав, не глядя на усатого, протянул к нему руку, взял его ощупью всей белой растопыренной пятерней за потную морду и с яростным отвращением оттолкнул.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн чӗлхи ҫав тери кӗҫӗтнӗ, вара ача, калаҫма чарас тесе, хӑйӗн тутисене пӳрнисемпе вӑйпах хӗстерсе тытнӑ.

Язык чесался до такой степени, что иногда мальчик, чтобы не начать болтать, с силой сжимал себе пальцами губы.

XXI. Тупата // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах аппӑшӗн сасартӑк сӑмси хӗрелчӗ, куҫӗсем куҫҫулӗпе тулчӗҫ, вӑл, пӳрнисемпе тӑнлавӗсене чӑмӑртаса, асаплӑ сассипе:

Но у тети вдруг покраснел нос, глаза наполнились слезами, и она, прижав пальцы к вискам, проговорила со страданием в голосе:

XX. Ирхине // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Мӑнтӑр ҫын пӳрнисемпе сӑмсине тата хӑлхисене питӗрсе, хӗрринчи тӑмлӑ шыв ӑшне пуҫӗпех пӗшкӗнсе илчӗ, мӑкпа симӗсленсе кайнӑ канатран хӑй пӗртте уйӑрӑлмасть.

Толстяк, заткнув пальцами нос и уши, окунулся в глинистую прибрежную воду, не отходя от спасательного каната, обросшего зеленой бородой тины.

XII. «Лаша тейӗн тата!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫиленнипе хӗрелсе кайса, чӗтрекен пӳрнисемпе ҫуллахи пальтон пур тӳмисене те вӗҫертсе, куҫлӑхне тӳрлетсе, вӑл ҫинҫе те хытӑ саспа кӑшкӑрса ячӗ:

Побледнев от негодования, он дрожащими пальцами застегнул на все пуговицы летнее пальто, поправил пенсне и резким фальцетом закричал:

III. Ҫеҫенхирте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Чӗтӗреме тытӑннӑ пӳрнисемпе вӑл сӗтел ҫинчи кӗленче коробкӑран пирусне илчӗ те чӗртесшӗн пулчӗ.

Трясущимися пальцами он вынул из стеклянной коробочки, стоявшей на столе, папиросу и стал искать огонь.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан ватӑ, кӑвак ҫӳҫлӗ хӗрарӑм врач ман чӗрене итлерӗ те ҫурӑм тӑрӑх та кӑкӑр тӑрӑх пӳрнисемпе шаккаса пӑхма пуҫларӗ.

Потом старая, седая женщина-врач послушала моё сердце и принялась стучать пальцами по спине и груди.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех