Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хушнине (тĕпĕ: хуш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫамрӑк ҫын пӗр сӑмах чӗнмесӗр вӑл мӗн хушнине турӗ.

Молодой человек повиновался молча.

II. Ухмахла ӗҫе пӗрремӗш хут йӗрлени // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Хӑйӗн шанчӑклӑ тусӗ Макар Нагульнов ҫур сехет каярах пӗр качча Ҫӑрттан карчӑкӗ патне янине, ӑна халех шкула килсе, старике кирек мӗнле сӑлтавпа та пулин киле илсе кайма хытӑ хушнине старик пӗлмен ҫав.

Не знал старик о том, что верный его друг, Макар Нагульнов, полчаса назад снарядил одного из парней к Щукаревой старухе со строгим наказом — немедленно явиться в школу и под любым предлогом увести старика домой.

XXII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Хушнине те итлемест вӑл, кахал та, шутсӑр ашкӑнма юратать, а тимӗрҫ ӗҫне пултармалла, ку вӑл тӗп-тӗрӗс!

И неслух-то он, и лентяй, и баловён без конца-краю, а к кузнецкому делу способный, то есть, окончательно!

X сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Эпӗ сана мӗн хушнине никама та ан кала — аннӳне те, тӗнчере никама та.

Об чем я тебе сказал, никому не говори — ни матери, никому на свете.

V сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Мӗнле эсир власть хушнине пӑхӑнмастӑр-ха?

— Вы чего это власть нарушаете?

33-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Вӑл хушнине ҫапла пурнӑҫларӗ те ӗнтӗ Яков Лукич.

И Яков Лукич выполнил.

23-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Половцев хушнине туса, Яков Лукич ытлашширех тӑрӑшнӑ иккен, ҫакна пула завхоз вырӑнӗнче аран-аран тытӑнкаласа юлчӗ.

Перестарался Яков Лукич, выполняя распоряжение Половцева, и еле удержался на должности завхоза.

23-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Каҫар мана, патша, эс хушнине тӗппипех тӗп-тӗрӗссӗн тутарттараймарӑм ҫав эпӗ ниепле те…

Прости меня, царь, я не мог настоять на том, чтобы твое повеление было исполнено в точности…

V сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

— Нумай кунсем хушши илтӗнсе тӑчӗ пире ҫав кӗрлевлӗ сасӑ, кунран кунах ӑнланмалла та уҫҫӑнрах илтӗнекен пулса пычӗ те вӑл, пирӗн чӗресене ҫӗнтерӳҫӗсен хаваслӑ шухлӑхӗ ҫавӑрса илчӗ — эпир вара, усал сывлӑш пек, ӳтсӗр-чунсӑр пек, ывӑннине туймасӑр, хушнине кӗтсе тӑмасӑр ӗҫлерӗмӗр — хӗвеллӗ кун ташланӑ пекех пит лайӑхчӗ!

— Много дней слышали мы эти звуки, такие гулкие, с каждым днем они становились всё понятнее, яснее, и нами овладевало радостное бешенство победителей — мы работали, как злые духи, как бесплотные, не ощущая усталости, не требуя указаний, — это было хорошо, как танец в солнечный день!

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Вӑл пирӗн канашӑмӑра шӑппӑн кулса тӑнлатчӗ, унтан ахӑлтатса яратчӗ те эпир мӗн хушнине нихҫан та тумастчӗ.

Она слушала наши советы с улыбкой, отвечала на них смехом и никогда не слушалась нас.

Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.

Вӑл унпа ним ҫинчен те калаҫас мар, ӑна хирӗҫтерес мар, мӗн хушнине пурне те тӑвас, унран чипер уйрӑлса хӑтӑлсан, ыранах Николай Чудотворец ячӗпе молебен тутарас тесе шутларӗ.

Он решил не говорить с ним ни о чем, не противоречить ему, делать все, что велит, и, если удастся благополучно развязаться с ним, завтра же отслужить молебен Николаю Чудотворцу.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

— Ну, ыранччен сывӑ пул-ха эппин, ыран вара эпӗ хушнине тӑватӑн.

— Ну, так прощай до завтра, а завтра ты сделаешь, что я велела тебе.

Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.

Катерина хыҫӗнчен, калинкке алӑкӗ хупӑнсанах, Феня пиччӗш тавра хӑрах уран сике-сике, пурне те каласа пачӗ; Санька халӗ госпитальти суранланнӑ ҫын вырӑнӗнче, вӑл вара санитарка пекки, суранлӑ Санька вӑл хушнине пурне те итлемелле: йывӑр япала йӑтмалла мар, килтен тухмалла мар, вырӑн ҫинче кӑна выртмалла.

Но, как только за Катериной захлопнулась калитка, Феня запрыгала вокруг брата на одной ножке и все выболтала; он, Санька, теперь как раненый в госпитале, а она вроде санитарки, и раненый должен ее во всем слушаться, тяжелого ничего не поднимать, из дому не отлучаться и лежать в постели.

31-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Эпир вӑл хушнине пурне те итлетпӗр!

— Мы его вот как слушаться будем!

7-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

ҫӗнӗ самӑр кухарка ӗҫлет, Агафья Матвеевна хушнине вӑл ирӗксӗррӗн те тӳрккессӗн тӑвать, тата ҫав Акулинах, кӗпе аркине пиҫиххи хушшине хӗстерсе, валашкасемпе чӳлмексене ҫӑвать; ҫав тӑлӑплӑ, ыйхӑллӑ дворникех хӑйӗн йӑвинче ним тумасӑр ӗмӗрне ирттерет.

новая толстая кухарка распоряжается на кухне, нехотя и грубо исполняя тихие приказания Агафьи Матвеевны, да та же Акулина, с заткнутым за пояс подолом, моет корыта и корчаги; тот же сонный дворник и в том же тулупе праздно доживает свой век в конуре.

X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Мӗн хушнине йӑлт тӑватчӗ.

По ниточке, бывало, ходила.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Итле те эсӗ, эпӗ мӗн хушнине ту, акӑ сана таврӑнать те!

Слушай да делай, что я говорю, вот и воротишь!

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Халь ӗнтӗ хам кӑмӑлпа кӑна мар, Ольга хушнине итлеме тӑрӑшатӑп: вӑл сана вӗлересшӗн мар, чӗрӗллех шӑтӑка кӗртсе вырттарасшӑн мар, илтетӗн-и?

Теперь уж слушаюсь не одного своего желания, а воли Ольги: она хочет — слышишь? — чтоб ты не умирал совсем, не погребался заживо,

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ӗнер хулара, япӑх хупахра ҫӗр каҫрӑм, саланмасӑр ҫывӑрнӑ, атӑсене ҫеҫ хывнӑ, Захар та пулмарӗ — ҫаксем йӑлтах Ольга хушнине тунипе пулнӑ вӗт!

Вчера ночевал в городе, в дрянном трактире, одетый, только сапоги снял, и Захара не было — все по милости ее поручений!

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Инкӗшӗ Ольгӑна нихҫан та ӑна хирӗҫле ӗҫ тума хистемест; Ольга та хӑйӗн инкӗшӗ хушнине, канашланине нихҫан та хирӗҫ пулман пулӗччӗ.

Тетке не приходило в голову требовать от Ольги что-нибудь такое, что б резко противоречило ее желаниям; Ольге не приснилось бы во сне не исполнить желания тетки, не последовать ее совету.

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех