Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пайтах сăмах пирĕн базăра пур.
пайтах (тĕпĕ: пайтах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫапах та хушӑран вӑл, куҫӗсене усса, куҫ хӑрпӑкӗсем ҫумӗнчи сивӗ пас эпеклӗн чӗпӗтнине туйса, тахҫантанпах илӗртсе тӑнӑ ӗмӗт — хӑй пайтах хуйхӑ-суйхӑпа нуша тӳссе тертленнӗ, юратман упӑшкапа ҫур пурнӑҫ асапланса пурӑннӑ, вӗҫӗмсӗрех йывӑр асаилӳсемпе тулса ларнӑ Татарскинчен, ылханлӑ тӑван тавралӑхӗнчен Григорипе пӗрле ӑҫта та пулин аяккарах пӑрахса каяс ӗмӗчӗ — пӗр кӗтмен ҫӗртен тата ытла та тӗлӗнмелле пурнӑҫа кӗнӗшӗн савӑнса кулать.

Но изредка, опустив глаза и ощущая на ресницах приятный пощипывающий холодок инея, она улыбалась тому, что так неожиданно и странно сбылась давно пленившая ее мечта — уехать с Григорием куда-нибудь подальше от Татарского, от родной и проклятой стороны, где так много она перестрадала, где полжизни промучилась с нелюбимым мужем, где все для нее было исполнено неумолчных и тягостных воспоминаний.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пурне те йӗркене кӗртсе ҫитерме вӑхӑт пайтах кирлӗ пулать.

Много времени требовалось, чтобы привести все в порядок.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Казаксемпе офицерсем пайтах тупра турӗҫ! — мухтанчӑклӑн каласа пачӗ Ҫумак.

Казачки и офицеры сгрузились добром! — хвастливо рассказывал Семак.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ил-ха ак хунӗме: ӗмӗр тӑршшӗпе пилӗкне хуҫрӗ, мул пухрӗ, хӑйне те, ыттисене те пайтах муритлерӗ — халӗ мӗн юлчӗ-ха ӗнтӗ?

Вон возьми тестя: всю жизню хрип гнул, наживал, жилы из себя и из других выматывал, а что осталось?

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сехрине пайтах хӑпартрӑмӑр та-ха, хытах кӳрентерчӗҫ темелли ҫук, — васкавлӑн хуравларӗ Ильинична, макӑрса пӗтнӗ Наталья ҫинелле чалӑшшӑн пӑхса илсе.

Страху повидали, а так чтобы дюже забижать — этого не было, — торопливо ответила Ильинична и косо глянула на заплаканную Наталью.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл каларӗ ҫеҫ вӗсене: «Сирӗн умӗн те, тет, пайтах килекенсем пулчӗҫ, пӗтӗм лашасене тытса тухса кайрӗҫ, куна шеллерӗҫ, эсир вара мӗн-ха…»

Он только и сказал им: «До вас, мол, сколько ни прибегало конных, всех лошадей забрали, а к этой жалость имели, а вы что ж…»

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пайтах сехрене хӑптартӑм.

— Натерпелась я страсти.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл хальхи Григорий пулмарӗ; куҫне ӗшенчӗклӗн хӗстерсе пӑхакан, хура мӑйӑх вӗҫӗсем сарӑхнӑ, тӑнлавӗсем вӑхӑтсӑр кӑвакарнӑ тата ҫамки хаяррӑн пӗркеленнӗ, мӑнӑ, хӑюллӑ, пурнӑҫ тути-масине пайтах астивсе курнӑ — вӑрҫӑ ҫулӗсенче хуйхӑ-суйхӑпа асап нихҫан тикӗсленми йӗрсем хӑварнӑ тӗреклӗ казак пулмарӗ; ун куҫӗ умне ҫамрӑк пирки ачашлама тӳрккесрех те майне-шывне пит пӗлсех кайман, каччӑнни пек ҫаврака та ҫинҫе мӑйлӑ тата тути яланах ним шухӑшсӑр кулӑпа ейӗлекен ӗлӗкхи Гришка Мелехов тухса тӑчӗ.

Перед глазами ее возникал не теперешний Григорий, большой, мужественный, поживший и много испытавший казачина с усталым прижмуром глаз, с порыжелыми кончиками черных усов, с преждевременной сединой на висках и жесткими морщинами на лбу — неистребимыми следами пережитых за годы войны лишений, — а тот прежний Гришка Мелехов, по-юношески грубоватый и неумелый в ласках, с юношески круглой и тонкой шеей и беспечным складом постоянно улыбающихся губ.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫавӑнпа Матвей юлма шухӑшламан; вӑл ахаль те пӗр вырӑнта пӗр эрне, тепӗр вырӑнта икӗ-виҫӗ эрне кӗтсе тӑра-тӑра пайтах вӑхӑт ирттернӗ, ку вырӑнта тата ҫур ҫӑва яхӑнах кӗтсе пурӑннӑ.

А Матвей и без того уже прожился, дожидаясь то тут, то там, где неделю, где две, а здесь простоял чуть не пол-лета, валяясь, как собака, на грязной земле под тряпичным шатром.

I // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Ҫак ыйту пайтах канӑҫ памарӗ Мишкӑна, унтан тинех сӑнӗ телейлӗ тавҫӑрупа ҫуталчӗ.

Мишка долго мучился над разрешением этого вопроса, и наконец его озарила счастливейшая догадка.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫамрӑк чух хам та хӗрсем хыҫҫӑн пайтах чупнӑ, анчах ӗмӗрте сан пек хыпаланса курман.

Я сам в молодых годах за девками притоптывал, но сроду так не поспешал, как ты.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Кунта эпир тем тӗрлӗ илӗртсе каланӑ сӑмахсене пайтах илтрӗмӗр.

— Мы много тут слухали разных посулов.

XLIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Ӗмӗр ҫынсем ҫапла, — шухӑшларӗ Григорий курницӑран тухнӑ май: — яш чух ураҫҫӗ, эрех пехлеҫҫӗ, ыттипе те пайтах ҫылӑха кӗреҫҫӗ, ватӑласпа вара ҫамрӑк чух хӑйсем мӗнле тискер пулнӑ — ҫавӑн пекех турӑ хыҫне пытанаҫҫӗ.

«И вот сроду люди так, — думал Григорий, выходя из горенки. — Смолоду бесются, водку жрут и к другим грехам прикладываются, а под старость, что ни лютей смолоду был, то больше начинает за бога хорониться.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Курса тӑр ак, нуши пайтах, вӗри куҫҫуль тӑкмалӑхах пулать.

Гляди, лиха хватит, как горячего — до слез.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӑна-кӑна пайтах астивсе курнӑ сотня хвершӑлӗ пуля е снаряд ванчӑкӗ шӑтарса кӗнӗ вырӑна ҫуса тасатӗ, кула-кула, пӗчӗк ачана йӑпатнӑ пек: «Мяукӑн та пи-пи пултӑр, чакакӑн та ап-ап пултӑр, Ванюкӑн ҫеҫ сывалтӑр», — тесе йӑпатӗ.

Будет бывалый сотенный фельдшер промывать пулевой или осколочный надрез и, посмеиваясь, утешать, как дитятю: «У кошки боли, у сороки боли, а у Ванюшки заживи».

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пайтах хӗрарӑма, хӗрсене ачашласа йӑпантӑм, лайӑх утсемпе… эх! ҫеҫенхире таптаса ҫӳрерӗм, ачасен ашшӗ пулнӑшӑн хӗпӗртерӗм, ҫынсене вӗлертӗм, хам та пайтах вилӗм ҫине кӗтӗм, кӑвак тӳпе ҫине пӑхса савӑнтӑм.

Баб и девок перелюбил, на хороших конях… эх!.. потоптал степя, отцовством радовался и людей убивал, сам на смерть ходил, на синее небо красовался.

XLII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Эсӗ юл, ӗҫ пайтах кунта.

Ты оставайся, работы много.

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чубатый Григорие хӗҫпе «баклановла» касма вӗрентнӗренпе пайтах шыв юхрӗ.

Со времени, когда Чубатый учил Григория рубке, «баклановскому» удару, ушло много воды.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫакӑншӑн Пантелей Прокофьевич ӑна пайтах патак ҫитернӗ, тантӑшӗсем те унран «Гришка-сулахай» тесе кулатчӗҫ.

Жестоко бивал его за это Пантелей Прокофьевич, даже ребятишки-сверстники прозвали его «Гришка-левша».

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл тупри пайтах.

Этого добра много.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех