Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

апат сăмах пирĕн базăра пур.
апат (тĕпĕ: апат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Апат тӑвассипе нимӗн те тухмарӗ.

Из обеда ничего не вышло.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хывӑнса выртма та хирӗҫрӗ вӑл, чӗрем ыратмасть манӑн, терӗ вӑл, ӗнер апат пӗҫермен те, ҫу ҫине кӑшман тураса ҫинӗ, ҫавӑ юраман, терӗ кукамай.

Она наотрез отказалась раздеться и лечь в постель и сказала, что это не сердце, а просто она вчера не готовила, а поела редьки с постным маслом, и это у неё — от редьки.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫырӑвӗ, чӑнах, питӗ лайӑхчӗ, чунӑм савӑнса кайрӗ: Эпир Александра Дмитриевнӑпа «ҫӗнӗ ҫынсенчен» вӑрттӑн питӗ лайӑх апат хатӗрлерӗмӗр, Валя юратса ҫиекен салата малтан эпӗ, унтан Александра Дмитриевна та черетлӗн тӑвар янӑ иккен, — ҫапах та ӑна пӗр минутрах ҫисе ятӑмӑр, мӗншӗн тесен Валя ӗнертенпе хырӑнман кӑна та мар, нимӗн те ҫимен те пулнӑ.

Вообще это было чудное письмо, от которого у меня стало весело и спокойно на душе: Тайком от «молодых» мы с Александрой Дмитриевной приготовили великолепный ужин с вином, и хотя любимый Валин салат с омарами мы посолили по очереди — сперва я, потом Александра Дмитриевна, — всё-таки он был съеден в одну минуту, потому что оказалось, что Валя со вчерашнего дня не только не брился, но и ничего не ел.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Манӑн унта хамӑнах апат хатӗрлемелле пулать, пурне те хама тума тивет, хӑҫан тумалла вара манӑн?

Мне там нужно будет готовить и всё, а когда мне готовить?

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ирхине вӑл хӑйне кура ҫын пекех-ха, апат вӑхӑтне тайкаланакан пулать.

Утром она ещё нормальная, а к обеду уже качается.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пыратчӗ те ҫапла, ури ҫинче те тӑраймастчӗ, хӑй калатчӗ: «Ку темӗн мар-ха, тетчӗ, кунсерен пӗрер черкке апат умӗн сыпасси вара — вилӗм вӑл», тетч.

Бывало, придёт, на ногах не держится и говорит: «Это ничего, а самая смерть — это ежедневно пить по одной рюмке перед обедом».

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хутран-ситрен пӗрер черкке апат умӗн сыпкалатӑп.

Изредка одну рюмку перед обедом.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ирхи апат ҫиеҫҫӗ, унтан канаҫҫӗ, ачисем выляҫҫӗ, мӑннисем, хӑшпӗрисем, хӑнана ҫӳреҫҫӗ.

Завтракают, потом у них мёртвый час, потом дети играют, а взрослые некоторые ходят в гости.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Халӗ кӑнтӑрлахи апат ҫимелле-ха.

Теперь время обедать.

Романа кӗртмен сыпӑк // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Каҫхи апат валли паян эпир икӗ чӑмкӑҫ пӗр гага пӗҫертӗмӗр.

На ужин мы сегодня сварили двух нырков и одну гагу.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тен, эпир халӗ те-ха «пӗр витре апат пӗҫерсе ҫиер» тесен, хирӗҫ пулас ҫук.

Мы бы, пожалуй, не прочь и сейчас сварить и съесть ведро похлёбки.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Паян эпир пӗр витре апат ҫисе ятӑмӑр, тепӗр витре чей ӗҫрӗмӗр.

Сегодня мы съели ведро похлёбки и выпили ведро чаю.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чей вӗретнӗ е апат пӗҫернӗ чух эпир шӳт тума юратмастпӑр.

Когда мы варим чай или похлёбку, то обыкновенно шутить не любим.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан икӗ тиркӗ юн тухрӗ, ҫав юнпа тата чӑмкӑҫсем ярса ҫав тери ырӑ апат хатӗрлерӗмӗр.

От него собрали две миски крови, и из этой крови и нырков сделали очень хорошую похлёбку.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кӑнтӑрлахи апат вӑхӑчӗ те ҫитнӗччӗ ӗнтӗ, анчах та ҫакӑн пек ырӑ калаҫӑва ӑҫтан пӑрахса каяс тетӗн-ха, эпӗ вара Петькӑна килне ҫитичченех ӑсатса хӑварма шутларӑм.

Пора было обедать, но это был довольно интересный разговор, и я решил проводить Петьку до дому.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл государыня хӑш сехетре вӑраннине, хӑҫан кофе ӗҫнине, хӑҫан уҫӑлса ҫӳренине, унпа пӗрле мӗнле вельможӑсем ҫӳренине, ӗнер вӑл апат ҫинӗ чухне мӗн ҫинчен калаҫнине, каҫхине кампа курса калаҫнине каласа кӑтартнӑ.

Она рассказала, в котором часу государыня обыкновенно просыпалась, кушала кофей, прогуливалась; какие вельможи находились в то время при ней; что изволила она вчерашний день говорить у себя за столом, кого принимала вечером.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Каҫхи апат ҫирӗмӗр те, пӳлӗме Зуринпа иксӗмӗр ҫеҫ юлсан, ӑна эпӗ хам епле ҫӳренисене каласа патӑм.

Мы отужинали, и, когда остались вдвоем, я рассказал Зурину свои похождения.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк. Арӗслени // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Эпир иксӗмӗр те, апат ҫини нумаях пулмасть пулин те, ватӑсем мӗн-мӗн хурса янӑ-ши тесе, корзинкӑсене пӑхма пуҫларӑмӑр.

Мы оба только что отобедали, но нужно же было посмотреть, что старики положили в наши корзины.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Апат вӑраха тӑсӑлнипе, эпир чутах кая юлаттӑмӑр.

Мы до того дообедались, что чуть не опоздали.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Судья, манпа пӗрле юлашки апат ҫиесшӗнех, службӑран тухса килчӗ.

Судья успел со службы, чтобы отобедать вместе со мною в последний раз.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех