Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хулпуҫҫийӗ (тĕпĕ: хулпуҫҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ача хулпуҫҫийӗ ҫинчен хӑйӗн аллине илмесӗр, ун ҫине тинкерсе пӑхрӗ:

И, не снимая с плеча мальчика свою руку, задержал на нем внимательный взгляд:

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ахалех тутуна тӑсатӑн! — терӗ Коробин сассине антарса, аллине Анохин хулпуҫҫийӗ ҫинчен илмесӗр, юнашар ларса.

— Зря дуешься! — присаживаясь рядом и не снимая руки с его плеча, заговорил Коробин, понизив голос.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Алӑк ҫемҫен хупӑнсан, Коробин ун патне пычӗ те аллине ун хулпуҫҫийӗ ҫине хучӗ.

Когда дверь мягко захлопнулась, Коробин подошел к нему и опустил руку на его плечо.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл аллине арӑмӗн хулпуҫҫийӗ ҫине хунӑ та ӑна пӳртрен ҫавӑтса тухнӑ.

Он положил ей руку на плечо и повел из избы.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мажаров, тӑрмаланчӑк пуҫӗпе Ксюша пит ҫӑмартине сӗртӗнсе, ун ҫумнелле тайӑлнӑ, хӑйӗн хӗр хулпуҫҫийӗ ҫинче выртакан алли ҫинчен пачах манса кайнӑ тейӗн ҫав.

Мажаров прижался к Ксюше, касаясь чубатой головой ее щеки, и словно забыл о лежавшей на ее плече руке.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мажаров аллине сасартӑк унӑн хулпуҫҫийӗ ҫине хунӑ:

Мажаров вдруг опустил руку на ее плечо.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Акӑ халӗ те Нюшкӑ чӳречесем ҫинчи ҫитсӑ каррисене сирнипе пӳлӗмре ҫуталса кайсан, вӑл тӳсеймерӗ — ӑна урисене тӑсса ҫаклатрӗ те, хӑй патнелле туртса илсе, аллисене унӑн тӗреклӗ хулпуҫҫийӗ ҫине хучӗ.

Вот и сейчас, когда после того, как Нюшка раздвинула ситцевые занавески на окне и в комнате посветлело, он не удержался — протянув ноги захватил ее, после чего притянул к себе, опустил руку на ее тугое плечо.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пробатов хулпуҫҫийӗ ҫине тутӑр уртса янӑ, юнашар утса пыракан амӑшӗ ҫине ҫаврӑнса пӑхрӗ те пӑшӑрханса ыйтрӗ:

Пробатов оглянулся на мать, шедшую рядом в наброшенном на плечи платке, и забеспокоился:

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Тӑхтӑр-ха, — терӗ Пробатов, Дымшаков хулпуҫҫийӗ ҫине аллине хурса, Ксени вара шӑпах ҫак минутра хӑй сасартӑк Пробатовӑн тинкерсе, шӑтарас пек пӑхакан, шухӑша путнӑ куҫӗсемпе пӗр-пӗччен тӑрса юлнине туйса илчӗ.

— Постойте, — тихо дотронувшись до плеча Дымшакова, сказал Пробатов, и Ксения почувствовала вдруг, что сейчас вот, в эту минуту, она оказалась как бы наедине с его пристально-вдумчивыми, пронизывающими глазами.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Упӑшкин аллине хӑйӗн хулпуҫҫийӗ ҫинчен илмесӗр, вӑл ун ҫине тата тачӑрах тӗршӗнчӗ те, унӑн сивӗрех куҫӗсенчен пӑхса, ачашшӑн та хӑюсӑррӑн сӑмах хушрӗ:

Не снимая мужниной руки с плеч, она еще ближе прижалась к нему и, заглядывая в его диковатые глаза, с нежной робостью посоветовала:

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аксинья аллисене Григорий хулпуҫҫийӗ ҫине хучӗ, куҫҫулӗ витӗр кулса, хӑвӑрт пӑшӑлтатса калаҫрӗ:

Аксинья положила руки на плечи Григория, засмеялась сквозь слезы, зашептала скороговоркой:

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аксинья кӑкӑрӗ ҫумне пысӑк мар ҫыхӑ чӑмӑртаса тытнӑ, кофтине хулпуҫҫийӗ ҫинчен уртса, Дон еннелле утса пырать.

Аксинья шла к Дону, прижимая к груди небольшой узелок, накинув внапашку теплую кофту.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Казакӗ, ним шухӑшласа тӑмасӑр, кӗҫҫе айӗнчен американски винчестер туртса кӑларчӗ те пеме хатӗрленсе хулпуҫҫийӗ ҫумне тӗревлерӗ.

Тогда казачок, не долго думая, выхватил из-под полы американский винчестер, вскинул его к плечу:

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫапӑҫури салтак тылӗнчи пӑлхав ӗҫри ҫыннӑн хулпуҫҫийӗ ҫине тухса ларнӑ ҫӑпанпа пӗрех.

Мятеж в тылу у воина то же самое, что нарыв на плече у работника.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Антип Брехович винтовка ҫаккине утнӑ ҫӗртех хулпуҫҫийӗ ҫинчен хыврӗ, ҫапкаланса пыракан винтовка кӳпчекӗпе тата штыкӗпе ҫынсене сӗртӗнтерсе, халӑх ушкӑнӗ витӗр тухрӗ.

Антип Брехович полез сквозь толпу, на ходу снимая с плеча винтовочный погон, задевая людей прикладом и штыком болтающейся винтовки.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чӑпӑркка еланеца ҫулла тӑхӑнакан симӗс кӗпе хулпуҫҫийӗ тӗлӗнчен ҫав тери вирлӗ пырса касрӗ.

Плеть с такой силой разрубила защитную летнюю рубаху на плече еланца.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӑна чармарӗҫ, чышкӑсемпе тата пӑшал кучӗсемпе чышрӗҫ, ҫурӑмран, ӗнсерен ҫапрӗҫ, хулпуҫҫийӗ ҫинчен — винтовкине, пуҫӗнчен хӗрлӗ тӑрӑллӑ кӑвак мулаххайне сӳсе илчӗҫ.

Его не задерживали, а кулаками и прикладами толкали, били в спину, по затылку сорвали с плеча винтовку, с головы — красноверхий казачий малахай.

XLIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах Штокман, илтмӗше персе, винтовкине хулпуҫҫийӗ урлӑ ҫакрӗ те пӳртрен пуринчен малтан тухрӗ.

Но Штокман, будто не слыша, повесил на плечо винтовку, вышел первый.

XLIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Прицела куҫармасӑр пеме пулать» — шухӑшларӗ Григорий хуралти хур аҫине тӗпленӗ май, винтовка кӳпчекне кӑртлатса тапакан чӗрепеле хулпуҫҫийӗ ҫумне чӑмӑртаса.

«Можно с постоянного прицела», — подумал Григорий, с бьющимся сердцем прижимая к плечу приклад винтовки, беря на мушку сторожевого гусака.

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Андрюшка телейне, хулпуҫҫийӗ хыҫӗнче винтовка ҫапкаланса пычӗ.

На счастье Андрюшки, за плечами его болталась винтовка.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех