Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑхӑрса (тĕпĕ: шӑхӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Йӗпе те тикӗс асфальт тӑрӑх шӑхӑрса кӑна пыраҫҫӗ скатсем.
Шуршат скаты по мокрому ровному асфальту.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Пуля юнашарах шӑхӑрса иртрӗ.
Пуля свистнула рядом.

Эпир яла ҫитсе килнӗ хушӑра пӗрре кӑна бомба пӑрахрӗҫ, вӑл та пулин хӑратмалла пӑрахнӑскер ҫеҫ пулчӗ: таҫтан «юнкерс» килсе тухрӗ те чӑтма ҫук хыттӑн шӑхӑрса анакан тимӗр муклашкисене ҫул ҫине тӑкса хӑварчӗ.
За время нашего пути туда и обратно была лишь одна бомбежка и то психическая: «юнкерс» сбросил на дорогу дико воющие в воздухе стальные болванки.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫав самантрах ман ҫумран пульӑсем шӑхӑрса иртрӗҫ.
В ту же минуту рядом свистнули пули.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Унччен те пулмарӗ, ялтӑрр! ҫуталса илчӗ те, хаяррӑн шӑхӑрса килсе, пирӗн умрах, ҫӗр кисретсе, снаряд хаплатрӗ!
Вспышка, удар, вой, и перед нами, сотрясая землю, ударил снаряд.

Унччен те пулмарӗ, темскер хаяррӑн шӑхӑрса анни, ҫывӑхрах кӗмсӗртетни хупласа хучӗ.
И вдруг отвратительный вой и грохот совсем близко.

Цилиндрсенче пар шӑхӑрса ячӑ, винт ҫавӑрӑнма пуҫларӗ, вара сакӑр сехетре каҫпа Табор утравӗ куҫран ҫухалчӗ.
Пар засвистел в цилиндрах, винт завертелся, и к восьми часам вечера остров Табор исчез из виду.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫак вӑхӑтра унӑн пуҫӗ тӑрринчен тепӗр етре шӑхӑрса иртрӗ, вӑл виҫӗ кимӗрен ҫывӑхраххине ҫурмаран татса пӑрахрӗ.
В это время второе ядро со свистом пронеслось над его головой и перерезало пополам ближайшую из трёх пирог.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Анчах «Коммунар» санаторийӗнчен пынисенчен пӗри, Череповец укомолӗн секретарӗ, Серёжа Жбанов, тӑватӑ пӳрнине ҫӑварне чикрӗ те хурахсем пек шӑхӑрса ячӗ.
Но из группы коммунарцев разбойничьи свистнул в четыре пальца секретарь череповецкого укомола Сережа Жбанов.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Токарев тӑрӑхланӑ пек шӑхӑрса илчӗ.
Токарев презрительно свистнул:

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Каҫхине ҫил мӑрьере шӑхӑрма тытӑнчӗ, хӑвӑрт вӗҫекен юр пӗрчисене хӑваласа, йывӑҫсем хушшинче улама, хӑрушӑ шӑхӑрса вӑрмана лӑскама пуҫларӗ.
Вечером завыл в трубах ветер, загудел среди деревьев, гоняясь за увертливым снежным вихрем, будоражил лес угрожающим присвистом.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ҫавӑн пек самантсенчен пӗринче хуралта тӑракансем хыттӑн шӑхӑрса янӑ сасӑ илтрӗҫ.
В одно из таких мгновений караульные услышали резкий свист.

Вӗсене палланӑ сасӑ шӑхӑрса саламларӗ.
Их приветствовал знакомый свист.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Талькав ӑна вӑрӑммӑн шӑхӑрса ярса лӑплантарчӗ.
Талькав успокоил её, протяжно свистнув.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Пӗтӗм ҫӗр тӗпсӗр хӑямата анса кайнӑн туйӑннӑ, темиҫе пин снаряд тискеррӗн шӑхӑрса пӗлӗте шӑйӑрнӑ, тӗрлӗ еннелле вӑрӑнтарса вӗҫнӗ, ваккӑн саланса ҫынсем валли вилӗм илсе пынӑ.
Казалось, сама земля проваливалась в бездонную пропасть, и, бороздя с диким визгом небо, метались, неся смерть, тысячи снарядов, рассыпаясь на мельчайшие осколки.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Таҫтан аякран суккӑр пуля шӑхӑрса ҫитнӗ.
Издалека примчалась слепая пуля.

Тӗрексӗр понтон тӑрӑх чупнӑ чухне лерен, ту хыҫӗнчен, снаряд усаллӑн шӑхӑрса килсе, пуҫсем урлӑ вӗҫсе иртет те шыва ҫурса сирпӗнтерет.
Когда бежали по шаткому понтону, оттуда, из-за горы, злобно шипя, пролетел над головами снаряд и рванул воду в клочья.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Хуларан виҫӗ ҫухрӑмра, хӗрлисем тытса илнӗ ял ҫийӗнче снарядсем ахӑрса, шӑхӑрса вӗҫеҫҫӗ, ҫӗре ӳксе, мӗн пур сас-чӗвве хупласа хураҫҫӗ, ҫӳлелле тӑпра вӗҫтереҫҫӗ.
В трех верстах от города, над деревней, занятой красными, снаряды неслись с воем и свистом, заглушая все, и падая, взметали вверх разорванные глыбы земли.

«Ах, шуйттан, киле таврӑниччен тӳрех унта чупмаллаччӗ-мӗн, — ҫивӗччӗн шухӑшларӗ вӑл. — Мӗнле шӑхӑрса тӑрса юлтӑм пулать-ха эпӗ?»
«Эх, черт, надо было сразу бежать туда, а не идти домой! — с отчаянием думал он. — И как это я проморгал?»

Вӑл шӑхӑрса хӑлха патӗнчен иртсе кайрӗ, шупка кӑвак хумсене кӑпӑклантарать тата лагерь ҫийӗнче, ҫирӗп чул ту ҫинче, Алькӑн мухтавлӑ масарӗ ҫинче вӗлкӗшсе ларакан хӗп хӗрлӗ ялава ачашшӑн вӗлкӗштерсе тӑрать.
Он со свистом пролетал мимо ушей, пенил голубые волны и ласково трепал ярко-красное полотнище флага, который стройно высился над лагерем, над крепкой скалой, над гордою Алькиной могилой…

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика