Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тулӑ сăмах пирĕн базăра пур.
тулӑ (тĕпĕ: тулӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӗсем тулӑ пусси тӑрӑх хунар ҫутатса утрӗҫ.

Пробирались пшеницей по меже, освещая тропинку фонариками.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Поезд вӑрман витӗр тухсан каллех, ҫуркунне сарӑлнӑ Атӑл пек, ешӗл тулӑ хирӗ пуҫланчӗ…

Прошумел мимо лес, и опять широко, как Волга в половодье, поплыла, закружилась зеленая пшеница…

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тырӑ кӑҫал ытарма ҫук пулмалла, тулӑ тин ҫеҫ пучаха ларнӑ пулсан та ҫӳлӗ хӑмӑллӑ, хирпе иртекен ҫыннӑн пуҫӗ кӑна курӑнать.

Земля в этом году необычайно расщедрилась: пшеница только что начала наливаться, а поднялась так высоко, что у людей, пробиравшихся полем, видны были лишь головы да плечи.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ильинична вӗсем шӑплана пӗлмесӗр чӑрлатнине итлесе выртрӗ, хӗвелпе ӑшӑннӑ курӑкӑн курницӑна варкӑшса кӗнӗ шӑршине туйрӗ те, ун куҫӗ умне август уйӑхӗнчи хӗвел ӗнтсе янӑ ҫеҫенхир, ылтӑн тӗслӗн йӑлтӑртатакан тулӑ хӑмӑлӗ, кӑвак янкар карса илнӗ ҫап-ҫутӑ сенкер тӳпе самантлӑха темле тӗлӗкри майлӑраххӑн тухса тӑчӗҫ…

Ильинична прислушалась к их неумолчному звону, уловила проникший в горницу запах нагретой солнцем травы, и перед глазами ее на миг, как видение, возникли опаленная солнцем августовская степь, золотистая пшеничная стерня, задернутое сизой мглой жгуче-синее небо…

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аникушка арӑмӗпе калаҫса татӑлнӑ, пӗр-ик теҫеттин та пулин тулӑ акса хӑварас тетпӗр.

Спряглись с Аникушкиной бабой, хотим хоть десятины две пшеницы посеять.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тепӗр икӗ кунран кӗрхи тулӑ калчи хӗвел ҫине тухса сӑмсаланчӗ, сухаласа пӑрахнӑ анасем ҫийӗпе шурӑ ҫилхеллӗ тӗтре упаленсе ҫӳрерӗ.

Через два дня открылась солнцу озимая пшеница, белый туман заходил над пашнями.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫӗрлеччен вӑл, кизек сарайӗнче шӑтӑк алтса, унта ҫичӗ михӗ тулӑ антарчӗ, типтерлӗн тӑпра витсе таптарӗ те ҫиелтен кизек купаласа хучӗ.

К ночи он вырыл в кизячнике яму, свалил туда семь мешков пшеницы, старательно зарыл и завалил кизяками.

XXII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫав кунран пуҫласа тулӑ сассисем тӑватӑ талӑк хушши ним шӑпланмасӑр кисренсе тӑчӗҫ.

С этого дня орудийный гул звучал не переставая четверо суток.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Йӗтем ҫинче ӑна ҫапса пӗтермен тулӑ сарӑмӗ кӗтрӗ, кӑмакана сӗт лартса хӑварнӑ, ачасене иртен варах нимӗн те ҫитермен, карчӑкӑн мӑй таран ӗҫ, ҫавӑнпа та вӑл пач та чарӑнса тӑмарӗ, хирӗҫ пулакан хӗрарӑмсене сӑмах хушмасӑр сывлӑх сунчӗ, палланӑ ҫынсенчен хӑшӗ те пулин шеллесе: «Служивӑя ӑсатрӑн пулать-и?» — тесе ыйтсан, чӗмсӗррӗн кӑна пуҫӗпе сулчӗ, часрах килне ҫитме хыпаланчӗ.

На гумне ждал ее недомолоченный посад пшеницы, в печи стояло молоко, дети с утра были не кормлены, хлопот у старухи было великое множество, и она спешила домой, не останавливаясь, молча кланяясь изредка встречавшимся бабам, не вступая в разговоры, и только утвердительно кивала головой, когда кто-нибудь из знакомых соболезнующе спрашивал: «Служивого провожала, что ли?»

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тулӑ тата?

— А пшеница?

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫуркунне, ав, ҫӗр ҫинчен тулӑ миххи ҫӗкленӗ хыҫҫӑн, виҫӗ эрне уйӑх хушши пычӗ.

Я вон весной подняла с земли чувал с пшеницей, и три недели месячные шли!

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӗлӗ-тӗлӗпе ҫул ҫине чӗркуҫҫи таран ылтӑн тӗслӗ тулӑ тӑкӑнса юлнӑ.

Местами дорога по колено была усыпана золотистой пшеницей.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Черемшанкӑра пирӗн, пӗр енне кай та — пахчасем хыҫӗнчен тӳрех тулӑ кашласа-хумханса ларать, тепӗр еннелле ут — сӑртсем хушшинче сӗм вӑрман, юхан шыв урнӑ пек вылять.

У нас в Черемшанке пошел на один край — и сразу тебе за огородами степь, пшеница шумит, переливается, в другой край прошагаешь — в горах лес дремучий, река как бешеная играет.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Суйласа илнӗ тулӑ, опыт участокӗнчен.

Отборная пшеничка, с опытного участка.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тулӑ ҫине, вӑл килессе тата ҫакӑнта выртса канасса пӗлнӗ пекех, такам кӗрӗк пиншакпа минтер пырса пӑрахнӑ.

На рассыпанной пшенице лежали полушубок и подушка — словно кто-то знал, что он приедет и захочет здесь вздремнуть.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тулӑ, пахча ҫимӗҫ мӗн чухлӗ тупӑш парассине, сӗт мӗн чухлӗ суса илессине вӑл бухгалтерсӑрах тӗрӗс шутласа кӑларма пултарнӑ.

Без всякого бухгалтера он прикидывал, какой доход можно ждать от урожая пшеницы, овощей, от надоя молока.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Турттарса килтӗм ак икҫӗр пӑт тулӑ, пинӗшне килте хӑвартӑм.

— Вот привез я двести пудов пшеницы, а с тыщу бросил дома.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Туран, Дон тӑрӑх, таҫтан Казански станица ҫӗрӗ енчен, тулӑ сасси ухлатса ҫитнӗ тӗле шӑпах Григорий картишне кӗрсе кайрӗ.

Он уже входил во двор, когда сверху, вниз по Дону, откуда-то с Казанского юрта по воде доплыла октава орудийного залпа.

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл халӗ, темскере кӗтнӗ пек, питне ҫӗр урай ҫине хунӑ та, тулӑ улӑмӗ пек сарӑ мӑйӑхӗ айӗнче хытса ларнӑ асамлӑ кулӑпа лӑпланса выртать.

Лежит сейчас он, равнодушно привалившись щекой к земляному полу, словно ожидая чего-то, с успокоенной таинственной полуулыбкой, замерзшей под пшеничными усами.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сӑмси шӗвӗрӗлсе тухнӑ, тулӑ улӑмӗ тӗслӗ мӑйӑхӗ тӗксӗмленнӗ, пичӗ-куҫӗ туртӑнса кӗнӗ, чиперленсе кайнӑ.

У него заострился нос, пшеничные усы потемнели, а все лицо строго вытянулось, похорошело.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех