Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

илет (тĕпĕ: ил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кам та пулин пӑртак кӑштӑртатсанах, вӑл шӑнкӑрава шӑнкӑртаттарса илет.

Стоило кому-нибудь завозиться, как он без всякой нужды звонил в колокольчик.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӗҫессе вӑл ланклаттарса, васкамасӑр, пӗтӗм зал умӗнче ӗҫет, Лузгин час-часах ун ҫине чалӑшшӑн паха-пӑха илет.

Пил он гулко, врастяжку, на виду у всего зала, и Лузгин то и дело косился на него.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сайра хутран ҫеҫ хыҫалти ретре тахӑшӗ, шӑнса ӳслӗке ернӗскер, пырне хыртарса ӳсӗре-ӳсӗре илет, тата Егор Дымшаков, хӑйӗн валли каллех стакана шыв тултарса, графин пӑккине шӑнклаттарать.

Лишь изредка в задних рядах кого-то бил надсадный простудный кашель да звенел пробкой графина Егор Дымшаков, наливая себе очередной стакан воды.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ку ӗмӗрне те ҫӑвар уҫса пӗр сӑмах каламасть, сасӑлама вӑхӑт ҫитсен, Лузгин ҫине пӑхса илет те хӑйӗн нумай ҫулсем хушши ӗне суса пӳрнисем хытса, кукӑрӑлса ларнӑ кӗре тӗслӗ хыткан аллине ҫӗклет.

Эта сроду слова не скажет, а как дойдет до голосования, взглянет на Лузгина и поднимет свою сухую, смуглую руку с жесткими, полусогнутыми от многолетней дойки пальцами.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кӗтесре Прохор Цапкин кукленсе ларнӑ та килти тапакран чӗркенӗ чикарккине, куҫне хӗссе, ӗме-ӗме илет.

Присев на корточки, приткнулся в углу Прохор Цап-кин и, жмурясь, потягивал скрученную из едкого самосада цигарку.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл тӑраткаланчӑк куҫ харшийӗсене сиктеркелесе, пурин ҫине те асӑрхануллӑн пӑха-пӑха илет.

Он осторожно поглядывал на всех, сдвинув косматые брови.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл, патак пек ырхан аллисене хырнӑ пуҫ тӑрринелле ҫӗкленӗ, темӗншӗн вӗсемпе хӑлаҫлана-хӑлаҫлана илет.

Он вскидывал над бритой головой худющие, как плети, руки, размахивал ими не поймешь зачем.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Иҫмасса, пӗр лав та пулин хирӗҫ килинччӗ хуть — пӗр ҫын та ҫук, пуш-пушӑ, йӗп чиксен те куҫ курман сӗмлӗхре сапаланчӑк ҫутӑсем курӑнкалаҫҫӗ, лаша хартлатса илет, ҫил шӑхӑрать, тата вӗҫӗмсӗр ӑш вӑркать!

На грех, хоть бы попалась одна встречная подвода — безлюдье, глушь, рассыпанные в кромешной тьме огоньки, хрип лошади, свист ветра и не отпускающее ни на минуту волнение!

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах эсир тата ытти бюро членӗсем мана вӑл тӳрленет критикӑна шута илет терӗр-ҫке-ха, унтан тата ун вырӑнне никама та тупма ҫук тесе ӗнентертӗр…

Но вы и другие члены бюро заверили меня, что он исправится, сделает выводы из критики, а самое главное, убедили меня, что его просто некем заменить…

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Чун-чӗри вырӑнне карланкипе илет пулсан, вӑл мӗн туса хума пултарассине эсӗ хӑвах чухлатӑн ӗнтӗ!

И ты можешь вообразить себе, что он натворит, если глотка заменяет ему душу и сердце!

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ҫӗршыв шута илет хӑйӗн паттӑрӗсене!

— Страна учтет своих героев!

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫул ҫинче сӗм тӗттӗм, малта ҫеҫ, машинӑ ҫути ӳксен, шыв тулнӑ ланкашкасем ҫуталса илеҫҫӗ, кустӑрмасем айӗнче кӳлленчӗксем шӗпӗртетсе сирпӗнеҫҫӗ, тӑвалла хӑпарнӑ чухне мотор ула-ула илет, шофер, ҫамки ҫинчен тарне шӑлса, машинӑ йӗртен тухса ан кайтӑр тесе, руле тем пек пӑркалать.

Дорога выплывала из тяжелого мрака, остро поблескивая залитыми водой рытвинами, с густым шелестом расступались под колесами лужи, нудно взвывал на подъемах мотор, а шофер, то и дело смахивая пот со лба, отчаянно крутил баранку руля, чтобы машина не сползала с колеи.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Васенӑ малалла аппӑшӗ патнелле ӳпӗнчӗ, ӑна мӑйӗнчен ытамласа тытса, пӑшӑлтатса темскер каларӗ, Ксени, хӑяккӑн ларса, ӑна пуҫне сула-сула итлерӗ, аялтан, щиток ҫинчен, кӗрен ҫутӑ ӳкнӗ, цыганкӑнни пек кӗре тӗслӗ питне кӑшт каҫӑртса, вӑл йӑл кула-кула илет.

Васена наклонилась вперед к сестре, обняв ее за шею, что-то вышептывала ей, а Ксения, полуоборотясь, слушала ее, кивала, улыбалась, чуть запрокинув по-цыгански смуглое лицо, освещенное снизу розоватыми бликами от щитка.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Шкулта хӗрӗх ача пӗлӳ илет.

В школе обучается сорок детей.

Яшпашьелсем // Константин МАЛЫШЕВ. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 3 стр.

Шурӑ тӗтӗм таткаланчӑкӗсене айккинелле сирпӗтсе, пӑравус хыттӑн кӑшкӑрта-кӑшкӑрта илет, тӗтӗм таткаланчӑкӗсене ҫил пӗрремӗш юр шуратнӑ уйсем ҫинелле, ҫывхарса килекен ӗнтрӗк ӑшнелле илсе каять.

Зычно орал паровоз, бросая под откосы белые лохмотья дыма, ветер подхватывал и нес их дальше, на припорошенные первым снегом поля, в таинственную мглу надвигающихся сумерек.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тата амӑшӗн сасси те, вӑл, картишӗнче ҫӳресе, ывӑлӗшӗн тунсӑхласа ҫитнӗ пек ачаш та ырӑ, чӗре тӗпнех сӑрхӑнса кӗрет, Костя, ачашланӑшӑн савӑнса, амӑшне мӑйӗнчен ытамласа илет те нумайччен унран уйрӑлаймасть, хуллен калаҫса чунне йӑпатнӑ хыҫҫӑн ҫеҫ хӑпать…

Да и голос матери, словно истосковавшейся без него, пока она ходила по двору, полон истомной нежности и доброты, он проникает в самое сердце, и благодарный за ласку Костя обнимает мать за шею, и долго не может оторваться от нее, и отстает лишь после тихих, отрадных душе уговоров…

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Упи ялӗнчи Захаров сен ҫемйи ачана усрава илет.

Куҫарса пулӑш

Ӑна ӗҫ ҫӗкленӗ // Елена ХЛЫНОВА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 2 стр.

Епле эпӗ пӑлханни-хумханнине чӗри патне ҫывӑх илет!

Как близко к сердцу принимает ее тревоги и волнения!

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл е аллисене сӑтӑркаласа илет, е вӗсене симӗс пустав ҫине хурса чӑмӑртать, е, пукан хыҫӗ ҫине тайӑнса, пӗр сиккеленмесӗр ларать.

Он то потирал руки, то сжимал их в кулаки на зеленом сукне стола, то откидывался на спинку стула и застывал в напряженной позе.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Паян вӑл, никамран ыйтмасӑр, колхоз укҫине фермӑ тума салатать, ыран аллине кӗсьене шаларах чикет те укҫана хӑй валли илет!..

Сегодня он, не спросясь никого, выкинет колхозные деньги на строительство, завтра запустит руку в карман поглубже и распорядится ими уже для собственной личности!..

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех