Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чул сăмах пирĕн базăра пур.
чул (тĕпĕ: чул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Шуралнӑ кӳлленчӗксен ҫӳхе пӑрӗ чӑнкӑртатса ваннӑ, шӑнса хытнӑ сӑрӑ ҫулӗсем ҫинче пушӑ урапасем чул тӑрӑх аннӑ пек танкӑртатнӑ.

Хрустко ломался тонкий ледок побелевших луж, дороги, скопанные стужей, стали серыми, пустые телеги тарахтели по ним, как по булыжнику.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сӗмлӗхрен чукун ҫул поселокӗн ҫутисем ҫиҫсе ячӗҫ, сӑрӑ элеватор стени чул ту пек тухса тӑчӗ, стрелкӑсем тӗлӗнче тата рельссем сыпӑннӑ тӗлте тӑкӑлтӑк-тӑкӑлтӑк тутарса, пуйӑс чуппине вӑрахлатма пуҫларӗ.

Брызнули из густой темноты огни железнодорожного поселка, выступила, как скала, серая стена элеватора, поезд начал замедлять бег, захлебываясь громкой скороговоркой на стрелках и стыках рельсов.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл пурне те хӑйӗн куҫӗ умӗнче ӗмӗрхи, чул пек хытӑ ҫӗре трактор епле хирни ҫинчен каласа кӑтартнӑ.

Всем и каждому он только и толковал о чудодейственной машине, корежившей на его глазах вековую, твердую как камень залежь.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл кӑнтӑрлахи ӑшша ҫаплах упранӑ чул катрашкисене хыпашласа пӑхнӑ, катан чӗлтӗрти шӑплӑхне тимлесе итленӗ.

Она погладила шершавую поверхность камня, еще хранившего дневное тепло, и напряженно вслушалась в хрупкую тишину рощи.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӗсем ҫурри таран ҫӗр айне путса кӗнӗ, вӗсене кӗренрех мӑк пусса илнӗ, икӗ чул хушшинчен имшеркке кукӑр хурӑн ҫӗкленнӗ.

Они наполовину вросли в землю, обросли розоватым лишайником, в расщелине между двумя валунами поднималась хилая, искривленная березка.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫил лавсем ҫинчен ӳкнӗ утӑ пӗрчисене вӗҫтерсе ҫавӑрттарать, ут кӑкармалли вӑрӑм кашта патӗнче ватӑ ула курак сумлӑн уткаласа ҫӳрет, ун патӗнче ҫерҫисем хӗвӗшсе сиккелеҫҫӗ, пӗрре сывлӑша вӗҫсе хӑпараҫҫӗ, тепре тислӗкпе ҫемҫетнӗ ҫӗр ҫине сӑрӑ чул пек персе анаҫҫӗ.

Ветер гнал и крутил оброненные с возов клочки сена, у длинной коновязи важно прогуливалась старая ворона, около нее суетливо прыгали воробьи, то взмывая в воздух, то падая серыми комками на унавоженную землю.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл каялла ҫаврӑнчӗ, пурне те пӑхса тухрӗ те тӗлӗнсех кайрӗ — ӑна юпа пек хытса кайнӑ, чул пек чунсӑр пит-куҫлӑ ҫынсем хупӑрласа тӑраҫҫӗ.

Она обернулась, оглядела всех и поразилась — ее окружали словно застывшие, каменно-бесстрастные лица.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени аппӑшӗн уҫӑ сассине — ун сасси шак чул ҫийӗн шӑнкӑртатса юхакан шыв сасси пек илтӗнет — кӑмӑллӑн кулса итленӗ май, килте тунӑ этажеркӑ ҫинчи кӗнекесене, кантӑк ӑшӗнчи хӗррисене тӗслӗ хутпа ҫавӑрнӑ сӑн ӳкерчӗксене васкамасӑр пӑхса ҫӳрерӗ, тӑванӗсем тӗрлӗ сӑрпа илемлетнӗ плакатсем юратнинчен тӗлӗнчӗ, — тахҫан турӑш ҫакӑнса тӑнӑ малти кӗтесе пӗтӗмпех ҫавнашкал плакатсем ҫыпӑҫтарса хунӑ.

Ксения с улыбкой слушала звонкий голос тетки — словно бежал, перепрыгивая через камешки, журчащий ручеек — и неторопливо расхаживала по избе, разглядывая книжки на самодельной этажерке, редкие фотографии под стеклом, отделанные по краям цветной бумагой, дивилась пристрастию родственников к ярким красочным плакатам, которыми был обклеен весь передний угол, где когда-то висела икона.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӗнтӗ пысӑк пӳртрен ҫӳллӗ чул никӗсӗпе хуп-хура хӑрӑмлӑ мӑрйине пӗлӗтелле кӑнтарнӑ ҫурри ишӗлчӗк кӑмаки ҫеҫ тӑрса юлнӑ.

От просторного куреня остались лишь высокий каменный фундамент да полуразвалившаяся печь, поднявшая к небу закопченную трубу.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ун йышшисене чӑнах та «тем чул йӑтсан та йӑтса пӗтерейместӗн», — кулкаласа хуравларӗ вӑл.

Посмеиваясь, отвечал: — Таких-то и верно, — «таскать бы не перетаскать».

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Этеме вӗлернӗ, санӑн ав: «Йӑтӑрах йӑтӑр, тем чул йӑтсан та йӑтса пӗтеремейстӗр!» тенӗ пек пулса тухать.

Человека убили, а у тебя получается: «Таскать вам не перетаскать!»

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кайӑк, майӗпен аялалла анса, вӗҫнӗҫемӗн вӑйне ҫухатса, шуйханса кикаклатакан ушкӑнран аяккалла вӗҫрӗ, унтан сасартӑк, питӗ ҫӳлтен, ҫӗрелле чул пек анса кайрӗ; хӗвел ҫинче хур ҫунаттин шурӑ айӗ кӑна куҫа шартарса йӑлтӑртатрӗ.

Гусь летел в сторону от встревоженно вскричавшейся стаи, медленно снижаясь, слабея в полете, и вдруг с большой высоты камнем ринулся вниз, только белый подбой крыла ослепительно сверкнул на солнце.

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хуралти хур аҫи, ҫӗленӗнни майлӑ, чул тӗслӗ сарӑ пуҫне пӑркаласа, йӗри-тавралла сыхланса пӑхкалать.

Сторожевой гусак поворачивал серую, как камень, змеиного склада голову, настороженно оглядывался.

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫыхӑнусӑр асаилӳсен варкӑшӗнче ачалӑх ҫутӑ сенкер тӳпе ытамӗнчи хӗвеллӗ кун пек шӑвӑнса иртрӗ: чул хӳмесем ҫинчи шӑнкӑрчсем, Гришкӑн вӗри тусан ӑшӗнчи ҫара урисем, мӗлкине шыв ҫине ӳкернӗ симӗс вӑрман ыталаса илнӗ Дон мӑнаҫлӑн тӗлӗрни, тусӗсен ача чухнехи сӑнӗсем, тӑпӑл-тӑпӑл кӗрнек пӳ-силлӗ ҫамрӑк амӑшӗ…

Голубым солнечным днем проплывало в несвязных воспоминаниях детство: скворцы в каменных кладках, босые Гришкины ноги в горячей пыли, величаво застывший Дон в зеленой опуши леса, отраженного водой, ребячьи лица друзей, моложавая статная мать…

XLII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Повстанецсен пехоти садсенчен тухни курӑнчӗ ҫеҫ — пулемет ҫавӑнтах хыттӑн шӑтӑртатма тытӑнчӗ те, казаксем ҫӗр ҫине выртрӗҫ, сарайсемпе чул хӳме тытса ҫавӑрнӑ картишсен хӳттипелле шуса кайрӗҫ.

Едва из садов показывалась пехота повстанцев, как с лихорадочной быстротой начинал работать пулемет, и казаки падали, переползали под прикрытие сараев и каменной огорожи базов.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрлӗҫырсем тытаҫҫӗ те тӳрех утлӑ стройпа атакӑна, анчах картишӗ йӗри-тавраллах чул хӳме хӳсе ҫавӑрнӑскер иккен.

Кинулись красноярцы на баз в атаку в конном строю, а баз-то обнесенный каменной огорожей.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӗлӗкхинчен шутласан, мӗн чул акаҫҫӗ?

Супротив прежнего сколько сеют?

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсен йӗри-тавра тӗссӗр кӑвак чул купаласа лутра хӳмесем ҫавӑрнӑ.

Они были обнесены низкой, из дикого камня, огорожей.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Урса кайнӑ тахӑш лаши кӗсре купарчине кӑкӑрӗпе пырса ҫапӑнчӗ те, Кошевой, ывӑтса янӑ чул пек, йӗнер ҫинчен вӑркӑнса кайрӗ.

В круп его кобылицы грудью ударилась какая-то обезумевшая лошадь, и Кошевой, как кинутый пращой, вылетел из седла.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ӗмӗр чул тӑрӑх тата сивӗре ҫӳреме пулать.

— Век бы ходить по камням и стуже.

Ҫӗнӗ пушмаксем // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех