Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ман сăмах пирĕн базăра пур.
Ман (тĕпĕ: ман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мӗнле савӑнтӑм эпӗ, кантра ман пӳрнесене хытӑ тивсе ыраттарсан — юлашкинчен вара юри асӑрханусӑр пек пулма тӑрӑшрӑм, анчах хӗр мана юри йӗкӗлтерӗ, ман тӑснӑ пӳрнемсене тӗкӗнмерӗ!

Какой я почувствовал восторг, когда, зазевавшись, получил от ней сильный и резкий удар по пальцам, и как потом я нарочно старался показывать вид, что зазёвываюсь, а она дразнила меня и не трогала подставляемых рук!

VII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Зинаида ман ума пырса тӑчӗ, мана лайӑхрах курас тенӗ пек, пуҫне кӑштах хулпуҫҫи ҫине тайрӗ, унтан мана аллине мӑнкӑмӑллӑн тӑсса пачӗ.

Зинаида стала передо мной, наклонила немного голову набок, как бы для того, чтобы лучше рассмотреть меня, и с важностью протянула мне руку.

VII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Манӑн вӑл ҫывӑракан пӳлӗме кӗрсе курас килет… унта, ман шутпа, тӗлӗнмелли пурах ӗнтӗ; унта, ман шутпа, рай, ун пек рай пӗлет ҫинче те ҫук пулӗ.

Хотелось бы заглянуть в спальню… там-то, я думаю, чудеса, там-то, я думаю, рай, какого и на небесах нет.

Ухмаха ернӗ ҫын ҫырса пынисем // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 75–95 с.

«Мана никам та пӗлмест, — терӗ вӑл хӑйне хӑй, — камӑн мӗн ӗҫ пур ман ҫумра, манӑн та ҫынсен ҫумӗнче нимӗнле ӗҫ те ҫук.

«Меня никто не знает, — говорил он сам себе, — да и кому какое до меня дело, да и мне тоже нет до них дела.

Невски проспект // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

Вӑл мӗнле тавӑрса хучӗ куҫне ман ҫине, калать: «Эсӗ пӑрах манпа ку шӳте, атту япӑх пулать», — тет, Каҫхине ҫапла темле ӗҫпе чӗнсе илчӗ те мана ҫак, шуйттан туртрӗ-и чӗлхерен, каллех ӑна пӗр яр «благороди» тесе…

Ворохнул он на меня глазами, говорит: «Ты мне эти шутки брось, а то плохо будет», Вечером по какому-то делу подзывает меня, и дернул же черт меня опять обозвать его «благородием»…

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ман Донбасс, ман Донбасс, Чечеклен, ман юратнӑ Донбасс.

Донбасс, мой Донбасс, Цвети, мой любимый Донбасс…

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Взвод командирне черетсӗр-мӗнсӗр мана заставӑсемпе хуралсене яртарать, нарядсем витри-витрипе, пӑрҫа сапнӑ пек, ман ҫине тӑкӑнаҫҫӗ, кӗскен каласан, эппин, чӗрӗллех кӑшласа ярать мана, йӗксӗк!

Велит взводному без очереди меня в заставы и караулы посылать, наряды на меня сыплются, как горох из ведра, ну, словом, съедает меня, стерва, поедом!

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсемпе ман: «Ах, куҫса тӑрӑр-ха кӑштах, мӑкла пуҫ! Каҫарсамӑр мана, улаҫка! Ирӗк памӑр-и мана хӑвӑрӑн мӑйри хӑмӑтӑра тӳрлетме? Ырӑ хисеплӗ хосподин вӑкӑр, тархасласах ыйтатӑп сирӗнтен: суха касси тӑрӑх утса пыракан юлташӑр ҫине ан кӗрсе кайӑр, тархасшӑн!» — тесе йӑпӑлтатса калаҫмалла пулмасть.

И не с ними же мне расшаркиваться и говорить: «Ах, подвиньтесь, лысый! Извините меня, рябый! Разрешите мне поправить на вас ярмо? Милостивый государь, господин бык, покорнейше прошу не заламывать борозденного!»

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Манӑн савни тракторист, Хушрӑм эпӗ савнине: «Ман чӗре тек ан ыраттӑр, Ачашла ман чӗрене…»

Мой миленок тракторист, Я ему велела: «Запаши мою любовь, Чтоб сердце пе болело…»

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мана чи малтан сӑмах калама ирӗк пар — ман ратне таврӑнчӗ вӗт-ха хӑйӗн йӑвине, ҫавӑнпа паян сан мар, ман ытларах савӑнмалла.

И позволь мне первой слово сказать — моя ведь родня вернулась в свое гнездышко, и сегодня больше мой праздник, чем твой.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Калӑпӑр, мана мӗнле те пулин вырӑна суйланӑ ҫынсем ман пата канаш ыйтма пымаҫҫӗ пулсан, мана хӑйсен хуйхи-суйхине, пысӑк-и вӑл, пӗчӗк-и, пӗлтермеҫҫӗ пулсан, эпӗ пӑшӑрханма пуҫлатӑп, ӑнланатӑн-и?..

Если, допустим, люди, которые меня избрали на какой-то пост, не идут ко мне за советом, не несут ко мне свои заботы, малые или большие, я начинаю тревожиться, понимаешь?..

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тен, вӑл ман хӗре те ман ҫылӑхсемшӗн кӑлтӑклӑ тунӑ, хӗрӗм манӑн совеҫе вӑратса тӑтӑр, ҫывӑрса кайма ан патӑр тесе.

Может, он за грехи мои дочь убогой сделал, чтоб она совесть мою будила, не давала ей заснуть.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Манӑн чунӑм, хаклӑ кӑвакарчӑнӑм», тенӗ, юлташӗсене вара ҫапла каланӑ: «Ман вилӗм тӑван ҫӗршывшӑн, ман пурнӑҫ — Наташӑшӑн».

Называл «душа моя», «милая голубушка», а друзьям говорил: «Смерть моя — для отечества, жизнь моя — для Наташи».

Суворов хӗрӗ // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Сисетӗп — пычӗ ман пата, аллине ман хулпуҫҫи ҫине хучӗ, ман ҫурӑм сӑр-сӑр ҫӳҫенсе кайрӗ…

Слышу — подходит, кладет мне на плечо свою руку, а у меня холодок по спине бежит…

XIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Ан ман мана, хаклӑ чунӑм, эпӗ сана манас ҫук! —

— Не забудь ты меня, дорогая, а я тебя не забуду! —

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

«Иртсе кай эсӗ, тимӗр, ман патӑмран, туррӑн чури патӗнчен, ман юлташсем патӗнчен те, ман лашам патӗнчен те, кайса вырт хӑвӑн тӑван аннӳ варне — хура ҫӗр ӑшне.

«Пойди ты, железо, во свою матерь-землю от раба Божья и товарищей моих и коня моего мимо.

6 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫырса пӗлтер мана, мӗнле пурӑнмалла манӑн, ай, яланлӑхах пӗтнӗ-и ман пурнӑҫ е ҫук-и?

Пропиши мне, как мне жить и навовсе или нет потерянная моя жизня?

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

«Мӗн ӗҫ пур ман аннепе? маншӑн атте те, анне те, эс маншӑн эс тӗнчере чи хакли.

— Что мне до матери? ты у меня мать, и отец, и все, что ни есть дорогого на свете.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Пулать, савнӑ чунӑмҫӑм, манӑн та туй пулатех: анчах дьяксем те пулмӗҫ вӑл туйра: пуп вырӑнне, ман ҫийӗмре ҫӑхан кӑранклатӗ; тӳрем хир пулӗ ман пӳртӗм; пӳрт ҫийӗ — кӑвак тӳпе пулӗ; хӑмӑр куҫӑмсене ӑмӑрткайӑк сӑхса кӑларӗ; козакӑн шӑммисене ҫумӑрсем ҫӑвӗҫ, ҫилсем типӗтӗҫ.

Будет же, моя дорогая рыбка, будет и у меня свадьба: только и дьяков не будет на той свадьбе; ворон черный прокрячет вместо попа надо мною; гладкое поле будет моя хата; сизая туча — моя крыша; орел выклюет мои карие очи; вымоют дожди козацкие косточки, и вихорь высушит их.

Пӗр чиркӳри дьяк пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Тӑшман ҫапса хуҫтӑр мана, чунӑм, эхер те сан сӑн-питӳ ман куҫӑм умне параппан пек курӑнса каймарӗ пулсан, эхер те хайхи сысна пуҫӗсем мана вӑл параппана, москаль ирсерен панлаттарнӑ пек, ҫаптармарӗҫ пулсан, хайхи кум каларӗш…»

— Враг меня возьми, если мне, голубко, не представилась твоя рожа барабаном, на котором меня заставили выбивать зорю, словно москаля, те самые свиные рожи, от которых, как говорит кум…

X // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех