Шырав

Шырав ĕçĕ:

вырӑнта (тĕпĕ: вырӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ӗнер эпӗ Пятигорска ҫитрӗм, хула хӗрринче Машук тӑвӗн лапкинчи чи ҫӳллӗ вырӑнта хваттер илтӗм: аслати авӑтса ҫумӑр ҫунӑ чухне пӗлӗтсем ман пӳрт тӑррине ҫитиех анаҫҫӗ.
Вчера я приехал в Пятигорск, нанял квартиру на краю города, на самом высоком месте, у подошвы Машука: во время грозы облака будут спускаться до моей кровли.

Майӑн 11-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Спасск башни чылай ҫӳлӗ вырӑнта ларать, ҫырма хӗрринчен ҫав башня патӗнченех шывалла чӑнкӑ ҫыран анать, унта тӗрлӗ чулсем сапаланса выртаҫҫӗ.
Спасская башня стояла высоко над рекой, и от нее спускался к берегу косогор, усеянный камнями.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Итлетӗп, ваше высокоблагородие; анчах вӑл пӗр вырӑнта тӑмасть-ҫке… — Эсӗ тӑма хуш ӑна! — терӗм эпӗ кулса.
— Слушаю, ваше высокоблагородие; только он не стоит на месте… — Прикажи! — сказал я, смеясь…

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Пирӗн крепоҫ ҫӳллӗ вырӑнта тӑратчӗ.
Крепость наша стояла на высоком месте,

Аллӑмпа хыпашласа кӗтӗм те пӗр ӗне ҫумне пырса ҫапӑнтӑм; ку таврашри ҫынсем тарҫӑсем пурӑнмалли вырӑнта вите тӑваҫҫӗ иккен.
Ощупью вошел я и наткнулся на корову (хлев у этих людей заменяет лакейскую).

Ҫулӑн икӗ айккипе якалнӑ хура чулсем мӑкӑрӑлса тӑраҫҫӗ, юр айӗнчен унта-кунта йывӑҫ тӗмӗсем курӑнкалаҫҫӗ, пӗр ҫулҫӑ та вырӑнӗнчен хускалмасть, ҫакӑн пек вырӑнта, вилнӗ пек тӗлӗрсе ҫывӑран ҫут ҫанталӑкра, вырӑс шӑнкӑравне, ӗшеннӗ почтӑ тройки пыни питех те савӑнтарать.
По обеим сторонам дороги торчали голые, черные камни; кой-где из-под снега выглядывали кустарники, но ни один сухой листок не шевелился, и весело было слышать среди этого мертвого сна природы фырканье усталой почтовой тройки и неровное побрякиванье русского колокольчика.

Аялта, ҫӗмӗрсе, шӑтарса пӗтернӗ, тӗмескеллӗ ҫӗр ҫинче, темиҫе вырӑнта бензин кӑвайчӗсем йӑсӑрланса ҫуннӑ.
Внизу, на избитой, истерзанной холмистой долине, в нескольких местах горели чадные бензиновые костры.

4 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

«Ҫанталӑк лайӑх тӑнӑ чухне пӗр минута та сая ярас килмест, ҫавӑнпа иртен пуҫласа каҫчен — хирте. Вырмана хӑвӑрт тата тухӑҫлӑ вӗҫлесси — малти вырӑнта», — хӑйӗн шухӑшне пӗлтерчӗ Геннадий Вячеславович.
Куҫарса пулӑш

Палӑртнӑ тӗллевсем пурнӑҫланччӑрах // И.ДАНИЛОВА. Хӗрлӗ ялав, 2019.08.16

Акӑ, Вӑрмар район администрацийӗн пуҫлӑхӗ Андрей Васильевич Васильев тата унӑн заместителӗ — райадминистрацин ял хуҫалӑхӗпе экологи пайӗн начальникӗ Николай Михайлович Николаев эрнипех тӗрлӗ хуҫалӑхсене тухса ҫӳрерӗҫ, вӗсенчи лару-тӑрупа вырӑнта паллашрӗҫ.
Куҫарса пулӑш

Палӑртнӑ тӗллевсем пурнӑҫланччӑрах // И.ДАНИЛОВА. Хӗрлӗ ялав, 2019.08.16

Мӗн тери тав турӗҫ вӗсем ҫак илемсӗртерех вырӑнта юрлама тытӑннӑ кайӑка!
Как они были благодарны птице, начавшей петь в таком некрасивом месте!

3 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Анчах хурӑнсем хушшинче нӑрлатса вӗҫекен нӑрӑсене ку пӗртте кансӗрлемерӗ; вӑрманта этем сассипех, хурлӑха йыхӑрса, тӑмана ухлатрӗ; аялта лапам вырӑнта, тӗмӗсем хушшинче, кӑнтӑрла хӑрани иртсе кайнӑ май, шӑпчӑк юрлама тытӑнчӗ.
Но жуков, что басили в кронах берез, это не беспокоило; в глубине леса человеческим голосом, накликая беду, ухал филин; внизу, в лощине, в кустах, оправившись от дневного страха, запел соловей.

Вӑл хӑш вырӑнта тӑнине вӑхӑт ҫитиччен палӑртасшӑн пулман пулас.
По-видимому, не хотели преждевременно раскрывать его расположение.

Ку ял, пур пысӑк ҫул-йӗртен те аякра лараканскер тата халь ҫумкурӑкӗ пуснӑ пушӑ та кичемлӗ вырӑнта упранса юлнӑскер, нимӗҫсем киличчен ҫынсем кунта питӗ лайӑх пурӑннине кӑтартнӑ.
Деревушка эта, лежавшая в стороне от больших и малых дорог, сохранилась в унылой, забурьяненной пустыне будто заповедник, долженствующий показывать, как хорошо и привольно жилось в этих краях до вступления немцев.

1 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Вӑл яланах ҫакӑнта, пӗр хӑй кӑна пӗлекен улах вырӑнта, хӑйӑрлӑ ҫыран хӗрринче, кӑштӑртатакан хӑмӑшсем хӳтӗлесе тӑракан вырӑнта шыва кӗнӗ.
Он всегда купался здесь, в этом известном только ему одному заливчике, у песчаной косы, закрытой шелестящей стеной камышей.

Хӑмӑшпа витӗннӗ кӳлӗ хӗрринче, ҫав тери илемлӗ вырӑнта, ку ҫурт темле нӗрсӗррӗн курӑнса тӑнӑ.
Аляповатым, нелепым пятном было вписано это сооружение в раздольный русский пейзаж у самого озера, заросшего осокой.

2 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

«Мӗншӗн эсӗ вӗсен пуҫне ҫавӑрма шут тытрӑн-ха? — тесе ыйтнӑ вӑл Лизӑран, — акӑ мӗн каласшӑн эпӗ сана: питне шуратни сана питӗ килӗшет; эпӗ, хӗрарӑмсен туалечӗн вӑрттӑн енӗсене пӗлместӗп, анчах эпӗ сан вырӑнта пулсан, пите пӗрмаях шуратса ҫӳренӗ пулӑттӑм; нумайах мар, ҫиелтен кӑна», — тенӗ.
«Что тебе вздумалось дурачить их? — спросил он Лизу. — А знаешь ли что, белила право тебе пристали; не вхожу в тайны дамского туалета, но на твоем месте я бы стал белиться; разумеется, не слишком, а слегка».

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Алекҫей хӑй мӗн чухлӗ пултарнӑ таран витӗмлӗ каласа, Акулинӑн шухӑшӗсене урӑхла майлӑ ҫавӑрса яма тӑрӑшнӑ; ӑна вӑл хӑйӗн ӗмӗтӗнче нимӗнле усал шухӑш ҫукки ҫинчен, хӑй енчен Акулинӑшӑн нихӑҫан та ӳкӗнӗҫлӗ пулма сӑлтав пулас ҫукки ҫинчен, вӑл хӑй унӑн сӑмахӗнчен нихӑҫан та тухас ҫукки ҫинчен каласа ӗнентерме тӑрӑшнӑ, хӑйне пӗр савӑнӑҫ ҫеҫ пама — унпа улах вырӑнта хуть кун сиктерсе, хуть эрнере икӗ хутчен куҫа-куҫӑн курнӑҫса тӑма йӑлӑннӑ.
Он употребил всё свое красноречие, дабы отвратить Акулину от ее намерения; уверял ее в невинности своих желаний, обещал никогда не подать ей повода к раскаянию, повиноваться ей во всем, заклинал ее не лишать его одной отрады: видаться с нею наедине, хотя бы через день, хотя бы дважды в неделю.

Станца пуҫлӑхӗ пӗр вырӑнта чылайччен тӑнӑ, вара малалла уттарнӑ.
Смотритель постоял, постоял — да и пошел.

Станца пуҫлӑхӗ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Шӑннӑ лашасем вырӑнта тӑрасшӑн пулман; Владимирӗн кучерӗ вӗсен умӗнче уткаласа ҫӳресе вӗсене чарса тӑнӑ.
Лошади, прозябнув, не стояли на месте; кучер Владимира расхаживал перед оглоблями, удерживая ретивых.

Ҫил-тӑман // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Эпӗ сӑмах хунӑ вырӑнта хамӑн виҫӗ секундантпа тӑратӑп.
Я стоял на назначенном месте с моими тремя секундантами.

I // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика