Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑҫан сăмах пирĕн базăра пур.
хӑҫан (тĕпĕ: хӑҫан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпир тенкел ҫине лартӑмӑр, Катя пуҫне алли ҫине таянтарса итлет, итлеме лайӑх пултӑр тесе, вӑл кирек хӑҫан та нумайччен итлесшӗн пулнӑ чух ҫапла ларма юратнине аса илтӗм эпӗ.

Мы сидели на скамейке, Катя слушала меня, подставив руку под голову, и я вспомнил, как она всегда любила долго устраиваться, чтобы было удобнее слушать.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чӗлхемре сӑмах хыҫҫӑн сӑмах тупӑнать — ҫакӑн пек эпӗ хӑҫан нумай калаҫнине хам та астумастӑп.

Я говорил и говорил, — не запомню, когда еще я говорил так много.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Эс хӑҫан вӑхӑт ҫитерӗн» тесех ыйтрӑм эпӗ.

Я сказал, «Когда ты можешь?»

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эс хӑҫан вӑхӑт ҫитерӗн?

Когда ты можешь?

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Гостиницӑра манӑн кирек хӑҫан та кӑмӑл пӑсӑлать.

В гостиницах у меня всегда становится меланхолическое настроение.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чӑннипе каласан, штурман дневникӗсене вуланӑ чух эпӗ хамран: «Татаринов капитана мӗн пулнине хӑҫан та пулин пӗлейӗп-ши эпӗ. Хӑй уҫнӑ ҫӗре тӗпчес тесе карапне хӑварнӑ-ши вӑл е хӑйӗн ҫыннисемпе пӗрле выҫӑпа аптраса вилсе выртнӑ-ши, вара пӑрсен хушшине лекнӗ шхуна темиҫе ҫул хушши Гренланди ҫыранӗсем патнелле шурӗ-ши?» тесе ыйтаттӑм.

В самом деле, прочитав дневники штурмана, я спрашивал себя: «Узнаю ли я когда-нибудь, что случилось с капитаном Татариновым? Оставил ли он корабль, чтобы изучить открытую им землю, или погиб от голода вместе со своими людьми и шхуна годами двигалась к берегам Гренландии, увлекаемая пловучими льдами?»

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катьӑна хам хӑҫан пырса ҫитессине пӗлтерсе хумалли ҫеҫ юлчӗ.

Нужно только предупредить её о моём приезде.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Эсир, хӑҫан, тухтӑр?

— Доктор, а вы когда?..

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эсир хӑҫан вӗҫсе тухма пултаратӑр?

Когда вы можете вылететь?

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑҫан ҫитрӗн?

Когда ты приехал?

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак ҫынпа, мана хӑй — пурнӑҫӗн историйӗ ҫинчен каласа пама хушнӑ пек ҫынпа мӗн пулни ҫинчен хӑҫан та пулин пӗлейӗп-ши эпӗ?

Узнаю ли я когда-нибудь, что случилось с этим человеком, как будто поручившим мне рассказать историю его жизни, его смерти?

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑҫан ҫӗр, хуть те мӗнли те пулин, ырӑ-и, усал-и хӑй выранӗнче тӑракан, пире минутсеренех Ҫурҫӗрелле кайнинчен хӑранипе мантарса яракан ҫӗр курӑнӗ-ши?

Когда же наконец будет земля, хотя какая-нибудь, голая, неприветливая земля, которая стояла бы на месте, на которой мы не опасались бы ежеминутно, что нас относит на север!

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кам пӗлет, тен мана та хӑҫан та пулин Татаринов капитанпа калаҫма пултаракан пӗр тан ҫынсен хушшине кӗртӗҫ!?

Кто знает, может быть, и меня когда-нибудь назовут — среди людей, которые могли бы говорить с капитаном Татариновым, как равные с равным?

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫамрӑклӑх иртсе кайрӗ, хӑҫан, хӑш кун, хӑш сехетре?

Юность кончилась, а когда, какого числа, в котором часу?

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Халӗ эпӗ учлёт, Осоавиахимӑн летчиксем хатӗрлекен шкулӗнче вӗренетӗп, хӑҫан та пулин сирӗн пата самолетпа вӗҫсе пырасса та шанса тӑратӑп.

Теперь я учлёт, учусь в лётной школе Осоавиахима и надеюсь когда-нибудь прилететь к вам на самолёте.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя пӗрре те мана салам калама хушмасть, манӑн ӗҫсем ҫинчен, эпӗ хӑҫан шкултан вӗренсе тухасси ҫинчен ҫеҫ ыйтса пӗлет.

Вовсе Катя не просила передать мне привет, а просто спрашивала, как мои дела и когда я кончаю школу.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫаксене курсан, хӑҫан та пулин Петя художник пуласси те, ҫак сӗтел тавра пуҫтарӑнса ларасси, ҫак мӑшӑрсемшӗн ӗҫесси те малтанах уҫҫӑн курӑнса тӑнӑ.

Тут уж нетрудно было предсказать: во-первых, что когда-нибудь Петя станет художником, а во-вторых, что когда-нибудь мы соберёмся за этим столом и будем пить за наших молодых.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Иван Иваныч тухтӑр асӑнмалӑх хӑварнӑ стетоскоппа пӗрле эпӗ ҫак летчикӑн портретне те, кирек хӑҫан та, хамран уйӑрмастӑп.

Вместе со стетоскопом, который оставил мне на память доктор Иван Иваныч, я всюду вожу с собой портрет этого лётчика.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ хӑҫан чӑннипех хӑраса ӳкетӗн иккен.

Вот когда становится по-настоящему страшно.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ ҫав ӗҫ пирки хамӑн пӗтем пурнӑҫа ирттерсе ярас пулсан та, хӑҫан та пулин ҫав ҫын вӑл пулнине кӑтартса паратӑпах.

Когда-нибудь я докажу, что это — он, хотя бы мне пришлось ухлопать всю свою жизнь.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех