Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

никампа (тĕпĕ: никам) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Эпӗ, Сережа, никама никампа та танлаштармастӑп.

— А я, Сережа, никого и ни с кем не сравниваю.

7 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Анчах никампа калаҫмасӑр ҫула кӗскетме Прохора кичем пулчӗ.

Но Прохору было скучно ехать без собеседника.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ку Анохиншӑн пысӑк хуйхӑ пулнӑ, вӑл ҫулталӑк ытла нимӗн тума пӗлмен, тӗксӗм ҫӳренӗ, никампа та интересленмен.

Для Анохина это было страшным ударом, он больше года ходил потерянный, мрачный и никем не интересовался.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тавах-ха, Петро Богатырев вӗҫсе килчӗ, унсӑр ӗҫ пирки никампа пӗр сӑмах калаҫса илме пулмастчӗ…

Петро Богатырев, спасибо, прилетел, а то словом перекинуться не с кем бы…

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Эх, ман Сережа кунта пуласчӗ! — терӗ вӑл никампа калаҫмасӑр.

— Эх, был бы мой Сережа! — говорила она, ни к кому не обращаясь.

XIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Казаксем, хӑйсене куҫ вӗҫертмесӗр асӑрхаса тӑракан офицерсем ӗрленипе, вӗренӗве ҫӳренӗ, учӗсене тӑрантарса самӑртнӑ, аякран никампа хутшӑнмасӑр, хӑвӑлти сӑсар пек пӗр майлӑ пурнӑҫпа пурӑннӑ.

Казаки, опекаемые суровым офицерским надзором, выходили на ученье, выкармливали лошадей, жили размеренной улиточной жизнью, оставаясь без всякого воздействия извне.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Вӑйӑсенче никампа йӑпанма ҫук.

— На игрищах не с кем и побаловаться.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пурӑннӑ вӑл халӑхран уйрӑм, хӑвӑлти сӑсар пек, никампа хутшӑнмасӑр хӑйӗн Дон хӗрринчи килӗнче.

Жил в своем курене, на отшибе у Дона, бирюком.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унтан аяларахра Днепр юхса выртать; никампа та ӗҫӗ ҫук унӑн: вӑл шавлать, сӑнчӑрланӑ тухатмӑшне унӑн пӗр кӗвӗллӗ шавне итлесе тӑма кичем.

Пониже ее гуляет Днепр; ему ни до кого нет дела: он бушует, и унывно слышать колоднику однозвучный шум его.

VI // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Пӗрмай кӗл тӑвать имӗш, вӑл каласа панӑ тӑрӑх вара ялти ҫынсем ҫав монашка Пидорка пулнине чухласа илчӗҫ; козак каланӑ тӑрӑх, вӑл никампа та сӑмах хушмасть; лаврӑна та ҫуранах пынӑ-мӗн, турамӑшне парне кӳме хӑйпе пӗрле хаклӑ та тӗрлӗ тӗслӗ чулсемпе эрешлесе пӗтернӗ чаплӑ матери илсе пынӑ, тет, ҫав чулсем ҫине пӑхсан ҫынсен куҫӗсем йӑмӑхаҫҫӗ, тет.

и беспрестанно молящуюся, в которой земляки по всем приметам узнали Пидорку; что будто еще никто не слыхал от нее ни одного слова; что пришла она пешком и принесла оклад к иконе божьей матери, исцвеченный такими яркими камнями, что все зажмуривались, на него глядя.

Пӗр чиркӳри дьяк пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Дорофей чӑнах никампа та улӑштармалла мар лайӑх кучер пулнипе килӗшсе пулмалла, Сергей пуҫне тая-тая илчӗ, унтан вӑл Ирина ҫинчен, ӑна ирхине кайса курасси ҫинчен каларӗ.

Сергей утвердительно кивал головой, — видимо, соглашался, что Дорофей и в самом деле кучер незаменимый, затем заговорил об Ирине, о том, как на рассвете пойдет ее проведать.

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Марийка каҫхи апата та ҫиес килмен ҫӗртен, ирӗксӗррӗн ҫирӗ, никампа калаҫмарӗ.

Ужинала Марийка неохотно и молча.

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Эпӗ ирӗк памасӑр, никампа килӗштермесӗр бюрона ҫак ыйтусене лартрӗ: пӗрремӗшӗ, — куҫса ҫӳрекен ача яслисем тума хушать, вӗсем пурте урапа ҫинче пулмалла, уя тухмалла.

Без моего согласия и без всякого согласования вынесла на бюро вопросы: во-первых, требует немедленно сооружать передвижные детские ясли, чтоб все это стояло на колесах и по полю двигалось.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Апата ятне кӑна ҫырткаларӗ, никампа та калаҫмарӗ, вырӑн ҫине выртрӗ, анчах ҫывӑрса каяймарӗ.

Ужинал неохотно и, ни с кем не разговаривая, лег в постель, но уснуть не мог.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Эсир уйрӑм ҫын, эпӗ калӑттӑм, никампа та улӑштарма ҫук ҫын.

Вы человек особенный и, я бы сказала, незаменимый.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Вӑл виҫҫӗмӗш сехет ҫапла ларать ӗнтӗ, никампа та сӑмахламасть.

— А то он третий час вот так сидит, ни с кем ни слова.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Тинӗс ачана никампа та интересленмен хум шавӗпе кӗтсе илчӗ; хумсем хутлӑн-хутлӑн йӑванса пӗр-пӗрин ҫине пырса ҫапӑнаҫҫӗ те бетонлӑ парапет хыҫӗнчи шӑкӑлтатакан вӗт чулсене хускатаҫҫӗ.

Оно встретило мальчика равнодушным шумом прибоя, который медленно накатывал слоистые валы и ворошил гремучую гальку за бетонным парапетом.

Улттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Никампа та ҫапӑҫман эп.

— Да не подрался я совсем!

Улттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Никампа та сывпуллашмарӗ, Ванюшӑна ярса, хуҫисене укҫа тӳлесе татӑлчӗ те полк тӑракан крепоҫе кайма пуҫтарӑнчӗ.

Не простившись ни с кем и через Ванюшку расплатившись с хозяевами, он собрался ехать в крепость, где стоял полк.

XLII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Мана пирӗн капитан каласаччӗ — пӗлетӗр-и, Старцев; ырӑ, айван чун… вӑл сирӗн ҫинчен каласаччӗ: эсир чӑн-чӑн дикарь пекех пурӑнатӑр, никампа та курнӑҫмастӑр, тет.

Мне говорил наш капитан — знаете, Старцев: доброе, глупое существо… он говорил, что вы ужасным дикарем живете, ни с кем не видитесь.

XXIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех