Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫыру сăмах пирĕн базăра пур.
ҫыру (тĕпĕ: ҫыру) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Саньӑна эп кашни кун ҫыру ҫырма пултӑм, анчах кашни кун ҫырмаллӑх нимӗнех те ҫукчӗ: ӗлӗкхи пекех эпӗ Кира патӗнче пурӑнаттӑм, нумай вулаттӑм та ӗҫлеттӗм, ӗҫлемелли вырӑнӑм майлах та марччӗ, коллекци ещӗкӗсем тӗпелтех тӑратчӗҫ, карттӑна та рояль ҫинчех ҫырмалла пулчӗ.

Я обещала Сане писать каждый день, но каждый день писать было не о чем: по-прежнему я жила у Киры, много читала и работала, хотя это было не очень удобно, потому что ящики с коллекциями так и стояли в передней, а карту приходилось чертить на рояле.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Апла эппин эпир пӗрне-пӗри ҫыру та ҫырмалла мар ӗнтӗ, ҫапла мар-и?

И чтобы мы не переписывались, не правда ли?

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах эпӗ урасене хӗреслетсе ларса пирус туртрӑм, ҫыру сӗтелӗ ҫинчи кӗленче айне вырнаҫтарнӑ «Килнӗ ҫынсемшӗн ҫырнӑ правилӑсене» пикенсех вула пуҫларӑм.

Но я сидел, положив ногу на ногу, курил и с глубоким вниманием изучал «Правила для приезжающих», лежавшие под стеклом, которым был покрыт письменный стол.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ Географически обществӑран килнӗ ҫыру та — ӑна вӑлах ҫырнӑ пирки нимӗн иккӗленӳ те ҫук.

 — Вот письмо из Географического общества — это, без сомнения, он.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Портье патне ҫӑраҫҫи илме чарӑнтӑм та: — Сирӗн валли ҫыру пур, — терӗ вӑл мана.

Я подошел к портье за ключом, и он сказал: — Вам письмо.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ темиҫе статья ҫыртӑм: «Гражданла авиаци» журналне хаяр ҫилтӑман вӑхӑтӗнче самолета мӗнле майпа креплени тӑвасси ҫинчен, «Правда» хаҫата — штурман дневникӗсем ҫинчен ҫырса ятӑм, Главсевморпутьне докладлӑ ҫыру ҫыртӑм.

Я написал несколько статей: о моем способе крепления самолета во время пурги — в журнал «Гражданская авиация», о дневниках штурмана — для «Правды» и докладную записку — в Главсевморпуть.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— …Ҫыру ҫыраҫҫӗ-ха, — терӗ пӗррехинче карчӑк.

— …Письмо пишут, — однажды сообщила старушка.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мӗн вӑл «заемла ҫыру»?

Что такое «заёмное письмо»?

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Пӗррехинче ҫыру вуларӑм эпӗ, — пӑшӑлтатса илчӗ те вӑл, хӑйне Катя курас пек ун-кун пӑхкаласа илчӗ, — Ахӑрнех вӗсем Энскӑна каникула кайсан туслӑ пулнӑ пулмалла.

— Я один раз письмо читала, — шёпотом, лукаво сказала она и оглянулась, как будто Катя могла её видеть, — Должно быть, они в Энске подружились, когда Катя на каникулах ездила.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан, мана «шкапне» лартса, сӗтел ҫинчи эрехне хӑвӑрт пуҫтарчӗ те, ҫыру сӗтелӗнчен темӗн кӑларса ҫӑварне хыпрӗ, ҫӑварне карсах сывларӗ те алӑк уҫма утрӗ.

Теперь, посадив меня в «шкаф», он поспешно убрал со стола водку, потом вынул что-то из письменного стола, съел немного, подышал, широко открыв рот. Потом пошёл открывать двери.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах эп вокзала каймарӑм, лартӑм та докладной ҫыру ҫырма тытӑнтӑм.

Но я не поехал на вокзал — наоборот, сел за докладную записку.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Юрӗ, докладной ҫыру ҫырӑр эппин эсир, — терӗ вӑл мана, ҫавна хамах ҫырма тивнӗшӗн хӗрхеннӗ пек пулса.

— Ладно, напишите докладную записку, — сказал секретарь таким тоном, как будто он сожалел, что мне придётся писать эту докладную записку…

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ ӗнтӗ ҫыру ҫинчен те манса кайрӑм.

Я уже забыл о письме.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗррехинче эпӗ, таҫтан киле таврӑннӑ чухне, алӑк патӗнче ларакан сӗтел ҫинче, унта почтальонсем пирӗн пӗтем корреспонденцисене хурса хӑваратчӗҫ, «Тӑххӑрмӗш класра вӗренекен А. Григорьева» тесе ҫырнӑ хупӑ ҫыру тупрӑм.

Но вот однажды, вернувшись откуда-то домой, я нашел в подъезде, на столе, куда почтальоны клали всю нашу корреспонденцию, письмо-секретку: «А.Григорьеву девятого класса».

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗр-икӗ ҫыру тытса мар, чӑннипех те, пӗр тӗркӗ, пӗр хӗрӗх ҫыру тытса кӗчӗ.

Не два и не три, а именно груду — штук сорок.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ ун патне, ӑнсӑртран уйрӑлса каяс пулсан тесе, салхуллӑ ҫыру ҫырса хӑвартӑм, хам Пресньӑна тухса кайрӑм.

Я оставил ему мрачную записку — на случай, если разойдемся, и поехал на Пресню.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Саня вара кула-кула: «Вӑт ухмах, ара ҫыру вӗҫне кӑна ҫырса хумаллаччӗ ӗнтӗ» — тесе хучӗ.

и она засмеялась и сказала: «Вот дурак какой, мог бы просто приписать».

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Конверт ӑшӗнче тата тепӗр ҫыру, Саня валли ҫырнӑскер, тухрӗ.

В-четвертых, в конверте было еще одно письмо, для Сани,

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кӗске те, судья каларӗшле, «ырӑ» ҫыру иккен.

краткое, но «подходящее», как сказал судья.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Петькӑран ҫыру пур.

 — Письмо от Петеньки.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех