Шырав

Шырав ĕçĕ:

пайӑрки (тĕпĕ: пайӑрка) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хӗвелӗн типӗ пайӑрки, чӳрече хуппи ҫурӑкӗ витӗр кӗрсе, пӳлӗм урлах каҫса кайнӑ.
Сухой луч солнца, пробившийся в щель ставня, пересекал комнату.

XX. Ирхине // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Шыв пайӑрки ҫине хуҫи целлулоидран тунӑ ҫӑмӑл шарик хурать.
Хозяин клал на струю легонький целлулоидный шарик.

XVII. Тир хуҫи // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Йӗпенсе хуралнӑ ҫӳҫ пайӑрки куҫӗсем ҫинех анса хупланӑ.
Темная от брызг челка почти прикрывала глаза.

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Шӗлепки айӗнчен ҫамки ҫине илемлӗ каснӑ ҫӳҫ пайӑрки ӳсӑнса тӑнӑ.
На лобик спускалась из-под шляпки аккуратно подстриженная челка.

III. Ҫеҫенхирте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн вӑхӑтсӑр путса кӗнӗ ырхан питне, ҫамкине витнӗ сарӑ ҫӳҫ пайӑрки ҫине, туртӑннӑ питҫӑмартине хупласа тӑракан ирсӗр пластырӗ ҫине кӑмӑлсӑр пӑхрӑм эпӗ.
Но равнодушно смотрела я на тощее лицо с неестественно запавшими глазами, на жёлтые космы волос, падающие на лоб, на безобразный пластырь, перекосивший, стянувший щёки.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Куҫӑмсем хупӑ пулин те, эп хамӑн пите электрохунар пайӑрки хыпашласа илнине лайӑх туйрӑм.
Но и закрыв глаза, я чувствовала, как по моим векам, по лицу скользит, словно ощупывая, луч электрического фонарика.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

«Ятне тунӑ кухньӑра» Саня кӑшт кӑна пӗр пиеленӗ ҫаврӑм ҫине лараймасть, ҫаврӑм ӑшӗнче ӑслӑ куҫлӑ ача пӑхса выртать, ҫамкине хура ҫӳҫ пайӑрки витнӗ — йӗпкӗн хӑмӑр тилӗсен гибричӗсем ҫинчен лекци илтер тесен шӑмӑ кӑшӑллӑ куҫлӑх кӑна ҫитмест.
В «собственно кухне» Саня едва не садится на свёрток, из которого выглядывает серьёзное, рассеянное личико с чёрной прядкой волос на лбу — не хватает, кажется, только очков в роговой оправе, чтобы услышать лекцию о гибридах чёрно-бурых лисиц.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫӳлӗ пӳртӗн карнизӗ ҫине рояль хӗлӗхӗсен пӗр пысӑк пайӑрки ҫакланнӑ, лӑпкӑ ҫил вӗрнӗ май, вӗсем йӑвашшӑн чӑнкӑртатаҫҫӗ.
С карниза высокого дома свисала большая прядь рояльных струн, и ветер легонько позванивал ими.

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫи-пуҫӗ тирпейлӗччӗ унӑн, хӑй яштака кӑна, кулкаласа тӑнӑ чух, малта хутланса тӑран ҫӳҫ пайӑрки уйрӑмӑнах ӑна тӗлӗнмелле чипер сӑнар кӗртетчӗ.
Он был подтянутый, аккуратный, но на макушке торчал хохол, который удивительно шёл ему, особенно когда он улыбался.

Сӑмси шӑтӑкӗсем унӑн карӑнчӗҫ, ытла ҫиленсе кайнипе пуҫ тӳпинчи кӑвак ҫӳҫ: пайӑрки те чӗтренсе илчӗ.
У него раздулись ноздри, и седой хохол на голове затрясся от негодования.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑйӗн кӑвак ҫӳҫ пайӑрки шӳрешкеленсе тӑнипе вӑл инкек те хӗн курнӑ ватӑ кайӑк евӗрлех.
Со своим острым седым хохлом на голове он был похож на старую, замученную птицу.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пуҫӗнче кӑвак ҫӳҫ пайӑрки хутланса тӑрать, янахӗ айӗнче тахҫан хулӑн ӳт пулнӑ пӗркеленчӗк ҫакӑнса тӑрать.
— на голове седой хохол, под подбородком висели длинные морщинистые складки кожи.

Катя ӗлӗкхи пекех, ҫивӗттунине пуҫ тавра ҫавӑрса ҫыхнӑ, ҫамкине витекен ҫӳҫ пайӑрки ҫаврӑмне ун ҫинчен шухӑшламассерен асӑма илеттӗм вара.
Это была прежняя Катя с косами вокруг головы, завитками на лбу, которые я всегда вспоминал, когда думал о ней.

Тӳпе тӗттӗмех-ха, ҫӑлтӑрсем те курӑнаҫҫӗ, анчах та таҫтан аякран тӗксӗм? ҫутӑ пайӑрки курӑнма пуҫларӗ.
Небо было ещё тёмное и звёзды видны, но неизвестно откуда уже залетал слабый, далёкий свет.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку вӑл ҫутӑ пайӑрки пулчӗ.
Это была светлая полоска,.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах пӗр пайӑрки каллех ӳкрӗ, вӑл ӑна ҫилленсе кайса ҫухи ӑшне чикрӗ.
Но одна коса опять упала, и она сердито засунула ее под пальто.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Куратӑр-и, вилнӗ чухне юратнӑ хӗрарӑм ятне асӑнакан тата таса помада сӗрнӗ е помада сӗрмен ҫӳҫ пайӑрки парса хӑваракан ҫулсенчен тухнӑ эпӗ.
Видите ли, я выжил из тех лет, когда умирают, произнося имя своей любезной и завещая другу клочок напомаженных или ненапомаженных волос.

Июнӗн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Хӗвел симӗс йывӑҫ тӑррисем ҫийӗн кӑшт курӑнчӗ ҫеҫ, унӑн пайӑркисен малтанхи ӑшши каҫӑн сӳрӗлекен сиввипе пӗрлешсе темле тутлӑн ывӑнтарать пек; ту хушшине ҫамрӑк кунӑн хаваслӑ пайӑрки кӗреймен-ха; вӑл пирӗн пуҫ ҫийӗнче икӗ енӗпе те усӑнса тарӑкан чул тусен тӑррисене ҫеҫ ылтӑн сӑрпа сӑрлать.
Солнце едва выказалось из-за зеленых вершин, и слияние теплоты его лучей с умирающей прохладой ночи наводило на все чувства какое-то сладкое томление; в ущелье не проникал еще радостный луч молодого дня; он золотил только верхи утесов, висящих с обеих сторон над нами.

Картлашкасем тӑрӑх хура мундир тӑхӑннӑ, хулпуҫҫисем ҫине хӗрлӗ погонсем ҫакса пӗчӗк арҫын ача хӑпарнӑ, ҫӳлтен ун патнелле Суворов аллине тӑсса тӑнӑ, — вӑл хулпуҫҫийӗ урлӑ кӑвак плащ уртса янӑ, урисене шпорлӑ, ҫӳллӗ кунҫаллӑ атӑ тӑхӑннӑ, кӑкӑрӗ ҫинче ахах ҫӑлтӑр ялтӑртатнӑ, ҫӳллӗ те типшӗм ҫамки ҫинче, кӑвак ҫӳҫ пайӑрки мӑкӑрӑлса тӑнӑ.
По ступеням поднимался маленький мальчик в чёрном мундирчике с красными погонами, сверху к нему протягивал руку Суворов в сером плаще, переброшенном через плечо, в высоких ботфортах со шпорами, с алмазной звездой на груди и с серым хохолком над высоким сухим лбом.

27 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

Кавалеристсен пек пысӑк ҫӳҫ пайӑрки мар, йӗркеллӗ, тирпейлӗ артиллерист ҫӳҫӗ пайӑрки пулнӑ вӑл.
Не бесшабашный кавалерийский чубчик, а именно приличная, скромная артиллерийская чёлка.

17 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика