Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пичӗпе (тĕпĕ: пит) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл, пуҫне мелсӗррӗн чалӑштарса, сулахай пичӗпе урай хӑми ҫумне тӗршӗнсе выртнӑ, хӑрушла та йывӑррӑн харлаттарса сывлать.

Она лежала, неловко подвернув голову, левой щекой прижавшись к полу, бурно и тяжко дыша.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Малтанах апла марччӗ, куҫ шӑрҫи тӗлӗнче виҫӗ вӗҫлӗ тимӗр сенӗк кӑваккӑн йӑлтӑртатса кайсан е пуклак шалчан шупка шурӑ вӗҫӗ тӗксӗммӗн ҫиҫни курӑнсан, кашнийӗ, аллапписене хӳтевсӗррӗн куҫӗ патне ҫӗклесе, пичӗпе куҫне картлама пӑхатчӗ; хӗнесе-ватса пӗтернисен ушкӑнӗнчен хӗрхенме тархаслани те, ахлатса йынӑшни те, ятлаҫни те, ҫав тери ыратса кайнӑран ӑшран тӑвӑнса тухакан сасӑпа выльӑхла ӳлесе яни те илтӗнетчӗ.

А сначала каждый закрывал лицо и голову руками, беззащитно поднимая ладони к глазам, когда перед самыми зрачками сине вспыхивали железные жала вил-тройчаток или тускло посверкивала тупая белесая концевина кола; из толпы избиваемых пленных слышались и мольбы о пощаде, и стоны, и ругательства, и нутряной животный рев нестерпимой боли.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аксинья ҫапла тӑркаларӗ те кравать патне пырса пичӗпе вырӑн ҫине тирӗнчӗ, чуна пусарса ҫӑмӑллатакан вӗри куҫҫульне юхтарса, киленчӗклӗн макӑрса ячӗ.

Постояла Аксинья, а потом подошла к кровати, упала ничком и заплакала такими обильными, облегчающими и сладкими слезами.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан, тахӑш минутра ҫав тери уҫҫӑн тӑн килсе кӗрсен, ура ҫине тӑма хӑтланчӗ, анчах пултараймарӗ, куҫҫулпе йӗпенсе, ыратнипе илемсӗрленсе кайнӑ пичӗпе хӑй патне пырса кӗпӗрленнӗ казаксем еннелле ҫаврӑнса, тискеррӗн тухакан халсӑр сасӑпа кӑшкӑрса ячӗ:

Потом, в какую-то минуту чудовищного просветления, попытался встать, но не смог и, повернувшись мокрым от слез, изуродованным болью лицом к столпившимся вокруг него казакам, крикнул надорванным, дико прозвучавшим голосом:

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл Григорие, пӳлӗме тӗртсе кӗртсе, кравать ҫине вырттарчӗ, ҫурма тӗттӗмре, йӗрӗнсе те хӗрхенсе, унӑн вилнӗ пек кӑвакарса кайнӑ пичӗпе курми пулнӑ чарӑлчӑк куҫӗсене сӑнаса пӑхрӗ.

Она втолкнула Григория в комнату, уложила на кровать, в полусумерках с отвращением и жалостью осмотрела его мертвенно бледное лицо с невидящими открытыми глазами:

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан каллех хӑмӑр куҫсем Штокман пичӗпе кӑшт кӑвакара пуҫланӑ сухалӗ ҫийӗн шуса иртрӗҫ.

И опять коричневые глаза прошлись по лицу Штокмана, по его чуть седоватой бороде.

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лавҫӑ ҫуна ҫине улӑхса ларчӗ, кушӑрканӑ пичӗпе Штокман еннелле ҫаврӑнса, каллех калаҫма тытӑнчӗ.

Подводчик вскочил в сани, повернул к Штокману погрубевшее лицо, заговорил опять:

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн пичӗпе сӑмсине те ҫав шурчах сӑнах ҫапнӑ, янахӗ тӑрӑх шуса аннӑ.

Бледность покрыла щеки, нос, поползла по подбородку.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Улӑм ҫине ӑна хӗҫпе касса пӗтернӗ пичӗпе вырттарнӑ.

Изрубленным лицом уткнут он в солому.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах Емельян Дон урлӑ каҫакан вырӑнта тилхеписене карӑнтарса тытрӗ, ҫилпе хӗрелсе кайнӑ пичӗпе Кошевой еннелле ҫаврӑнчӗ; — Мӗн тӑвас-ха?

Но на переезде Емельян натянул вожжи, повернул опаленное ветром лицо к Кошевому: — Что делать?

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан хӑйӑр тӗмески тавра ункӑ туса ҫаврӑнчӗ те пичӗпе юр ҫине тӗршӗнсе ӳкрӗ.

Околесив бурун, он лег лицом в снег.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чикаркка туртса ячӗ те, типӗ илепер курӑкне июнь кунӗсен тутлӑ шӑрши ҫапакан утӑ ҫине пичӗпе выртса, сисмен ҫӗртенех ҫывӑрса кайрӗ.

Покурив, уткнулся лицом в сено, пропахшее сухим донником и сладостным куревом июньских дней, незаметно уснул.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрлӗармеецсем йӗнерсем ҫинче мӗнле сӗркеленсе пыни Дуняшка ытла та камитле туса кӑтартнине курса, Наталья кулӑпа чыхӑнса кайрӗ, кравать патне чупса ҫитрӗ те хуняшшӗн хаяр куҫӗ асӑрхасран пичӗпе минтер ҫине тӗршӗнчӗ.

Она так мастерски воспроизвела, как ерзали в седлах красноармейцы, что Наталья добежала, давясь смехом, до кровати, упала в подушки, чтоб не привлечь гневного внимания свекра.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пиччӗшӗн пасарнӑ мӑйӑхне утнӑ ҫӗртех пичӗпе сӗртӗнсе, Дуняшка лаша патне чупса тухрӗ.

На ходу коснувшись щекой заиндевевших усов брата, Дуняшка выбежала убрать коня.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӑлмачӑ Бонд капитан сӑмахӗсене вырӑсла куҫарса парать те, Краснов, пӑлханнипе шурса кайнӑ пичӗпе хӑнасем еннелле ҫавӑрӑнса, улшӑннӑ сасӑпа кӑшкӑрса калать:

Переводчик перевел, и Краснов, поворачиваясь побледневшим от волнения лицом к гостям, крикнул сорвавшимся голосом:

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аксинья хӑвӑрт ун еннелле ҫаврӑнчӗ, хӗпӗртенипе ҫуталса кайнӑ пичӗпе хӑйне мӗн хушасса кӗтнӗ пек, ҫав хушӑрах сӳрӗк те сивлек сӑнлӑ пек курӑнма тӑрӑшрӗ.

Аксинья живо повернулась, стараясь придать своему просиявшему лицу выражение услужливости и равнодушия.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтӑн тӗшӗрӗлсе ӳкмерӗ-ха вӑл, пичӗпе темле мелсӗррӗн армути курӑкӗн кӑвак тӗмӗ ҫине пырса выртрӗ.

И не упал, а как-то прилег, неловко, лицом в сизый куст полынка.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл, тӑрмаланчӑк ҫӳҫ-пуҫлӑскер, шурӑ катан пиртен ҫӗленӗ аялти кӗпине шӑлаварӗ ҫинчен кӑларса ярса, ҫарран тӑрать, хуралса тӗссӗрленнӗ пичӗпе ҫӑра шӑтӑкӗ ҫумне тӗршӗнсе, тепӗр хут тилмӗрсе йӑлӑнать:

Он стоял в выпущенной из шаровар бязевой исподней рубахе, вспатлаченный, босой, стоял и, прижимаясь почерневшим лицом к замочной скважине, повторял:

XXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Йӗри-тавра куҫ ывӑтса илсе, ӑшӑ тунсӑхпа тӗмсӗлекен тӗссӗр кӑвак куҫӗсене тутӑр айӗпе ҫутӑлтарса, Марье тӑкӑрлӑкпа иртсе пыракан Мишка ҫине пӑхса илчӗ; ҫемҫен йӑл кулса, шурӑ тумламсемпе тӗрленнӗ пичӗпе йӑлкӑшса, кӑкӑр тӗпӗнчен тухакан сасӑпа малалла юхтарчӗ:

Оглядываясь, поблескивая из-под платка серыми теплыми глазами, Марья смотрела на проходившего Мишку и, улыбаясь, светлея забрызганным белыми пятнами лицом, вела низким любовно-грудным голосом:

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Старобельский, тарӑхса кайнӑ пичӗпе ун еннелле ҫаврӑнса, тӗксӗммӗн кулса илет.

Старобельский повернулся раздраженным лицом, пасмурно улыбнулся.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех