Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Кашкӑрсем пӗтрӗҫ, анчах Сӑрӑ Помещик пӗр ҫул хушшинче ӗлӗк пӗтӗм кашкӑр кӗтӗвӗ ҫурнинчен кая мар ӗнепе сурӑх ҫурнӑ.

Волки погибли, но Серый за одно лето порезал коров и овец не меньше, чем резала их раньше целая стая.

VI // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Ҫав хӑрушӑ сӑмаха чи малтан ҫывӑхри ула кураксем илтрӗҫ, унтан вӗсем те ҫаплах кӑшкӑрчӗҫ, кусем хыҫҫӑн инҫерех лараканнисем кӑшкӑрчӗҫ те, пӗр самантра ула кураксен кӗтӗвӗ «Шуйттан!» тесе кӑшкӑрса пӗлӗт пек вӗҫсе килсе, ҫӳлӗ чӑрӑша пӗтӗмӗшпех сырса илчӗ.

Страшное слово прежде всего услыхали ближайшие вороны и, услыхав, повторили, и более отдалённые, услыхав, тоже повторили, и так в один миг несметная стая, целая туча ворон с криком «Чёрт!» прилетела и обленила высокую ёлку с верхнего сучка и до нижнего.

Ӳхӗ // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 98–102 с.

Виҫҫӗмӗшне вӗлернӗ хыҫҫӑн кашкӑр кӗтӗвӗ саланнӑ, упи вара старик пӳртӗнче хӳтлӗхре хӗл каҫма юлнӑ.

После третьего стая разбежалась, а медведь остался в избе зимовать под охраной старика.

Тӑхаллӑ упа // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 43 с.

Пӗррехинче хаклӑ йышши чӑпар пӑлансен кӗтӗвӗ, тинӗс патне ҫывхарса, тӑвӑр сӑмсах ҫине кӗрсе кайнӑ.

Однажды стадо драгоценных диких пятнистых оленей, продвигаясь к морю, пришло на узенький мыс.

Ӑмӑрткайӑк йӑви // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 38–39 с.

Мӗнле кӑна халӑх пурӑнмасть кунта: мӗн чухлӗ кухарка, мӗн чухлӗ поляк! пирӗн пек чиновниксем вара йытӑ кӗтӗвӗ чухлех, пӗрин ҫинче тепри лараҫҫӗ».

Куҫарса пулӑш

Н. В. Гоголь ҫырнӑ «Петербург повеҫӗсем» // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 147–158 с.

Мӗнле кӑна халӑх пуранмасть кунта: мӗн чухлӗ кухарка, мӗн чухлӗ поляк! пирӗн пек чиновниксем вара йытӑ кӗтӗвӗ чухлех, пӗрин ҫинче тепри лараҫҫӗ.

Какого в нем народа не живет: сколько кухарок, сколько приезжих! а нашей братьи чиновников — как собак, один на другом сидит.

Ухмаха ернӗ ҫын ҫырса пынисем // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 75–95 с.

— Артем, ялта выльӑх кӗтӗвӗ пур.

— Артем, в деревне есть стадо.

Ҫӑмарта ӑшалани // Ара Мишши. Ара Мишши. Пиллӗкмӗш чӗрӗк: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 64 с. — 25,27,29 с.

Кӑвак тум тумланнӑ, шӗвӗр ҫӗлӗк тӑхӑннӑ евӗр кӑсӑясен кӗтӗвӗ те пулнӑ.

Были стайки синиц: скромных сереньких пухлячков, бойких московок и гренадёрчиков в бурых шинельках и высоких остроконечных шапках.

Вӑрман разведчикӗсем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 107–116 с.

Кузя хир чӑххисен кӗтӗвӗ ҫине персе ярасшӑн пулчӗ, эпӗ ӑна чарса тӑтӑм.

Кузя хотел даже, на счастье, пальнуть в стадо, да я удержал его:

Каҫхи вӑрман вӑрттӑнлӑхӗ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 102–106 с.

Каҫпулттипе Кривски хуторӗ патӗнчерехре вӗсем ҫеҫенхиртен таврӑнакан ут кӗтӗвӗ варрине кӗрсе кайрӗҫ, хӑйсене йӗрлесе пыракансем ҫинелле юлашки хутчен темиҫе пуля кӑларса ячӗҫ те хӗпӗртесех лешсем чылай хыҫала юлнине асӑрхарӗҫ.

В сумерках неподалеку от хутора Кривского они въехали в середину возвращавшегося со степи табуна, в последний раз сделали по преследователям несколько выстрелов и с радостью увидели, что погоня отстает.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Санӑн отрядпа мар ертсе пымалла, сурӑх кӗтӗвӗ кӗтмелле! — терӗ Фомин ҫине пӑхмасӑр Григорий, йӗнер ҫинчен анса тӑрса.

— Тебе не отрядом командовать, а овец стеречь! — сказал Григорий, спешиваясь и не глядя на Фомина.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Татарски ҫинелле артиллерипе пеме пуҫланӑ кунах ту вӗҫӗнче пурӑнакан хутор ҫыннисен виҫҫӗр сурӑхлӑ кӗтӗвӗ шыва путнӑ пек таҫта ҫӗтнӗ.

Гурт в триста штук овец с верхнего конца хутора исчез в первый же день, как только Татарский подвергся артиллерийскому обстрелу.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсемпе пӗрлех хытӑ вӗрнипе хӑрӑлтатакан пулнӑ тӗрлӗ тӗслӗ йытӑ кӗтӗвӗ ыткӑнса пырать.

Их сопровождал целый табун охрипших от лая разномастных собак.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Фицхалауров ялт! кӑна ура ҫине сиксе тӑчӗ, — пукан хыҫӗнчен ярса тытса, хаяррӑн ҫухӑрашрӗ; — Сирӗн ҫар чаҫӗ мар, хӗрлӗгвардеецсен кӗтӗвӗ!..

Фицхелауров с неожиданной легкостью вскочил, — ухватись за спинку стула, кричал: — У вас не воинская часть, а красногвардейский сброд!..

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксинья ҫывӑрса выртакан, чечеке ларса пӗтнӗ шӑлан тӗмӗ ӑшне юхса кӗчӗ те, ҫулҫӑсем юмахри шуйхатнӑ симӗс кайӑк кӗтӗвӗ пек шиклӗн ҫатӑлтатма тытӑнчӗҫ, кӗрен ҫеҫкесем тӑкӑна пуҫларӗҫ.

Падал на доцветающий куст шиповника, под которым спала Аксинья, и тогда, словно вспугнутая стая сказочных зеленых птиц, с тревожным шелестом взлетали листья, роняя розовые перья-лепестки.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ут кӗтӗвӗ тӗттӗм пулса ҫитмесӗрех ҫеҫенхиртен таврӑнчӗ.

Со степи еще засветло вернулся табун.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӑс-тӑн асаилӳсен таткаланчӑк ҫиппине ӗлӗк курнӑ, ӗнтӗ тахҫанах манӑҫнӑ пейзаж ҫине туртса кӗрсе кайрӗ те, Григорий умне ҫеҫенхир анлӑшӗ, ҫуллахи ҫул, урапа, малта ларса пыракан ашшӗ, вӑкӑрсем, ҫулса пӑрахнӑ тыррӑн ылтӑн хӑмӑллӑ уйӗ, ҫул ҫинчи хура курак кӗтӗвӗ куҫа шартармалла уҫҫӑн тухса тӑчӗҫ…

Память направляла луч воспоминаний на давно забытый, когда-то виденный пейзаж, и вдруг ослепительно возникали перед Григорием — степной простор, летний шлях, арба, отец на передке, быки, пашня в золотистой щетине скошенных хлебов, черная россыпь грачей на дороге…

XLII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Пӑх-ха, курак кӗтӗвӗ пек йӑтӑнса килеҫҫӗ!

— Гля, галь черная высыпала!

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫынсем — сурӑхсемпе пӗрех: таки ӑҫталла, кӗтӗвӗ те ҫавӑнта каять.

Люди — что овцы: куда баран, туда и весь табун.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫуна хыҫӗнчен вӗтӗр-шакӑр ачасем тӗссӗр кӑвак ҫерҫи кӗтӗвӗ пек вӑйкӑнса пычӗҫ, ӳречерен ҫакӑна-ҫакӑна кӑшкӑрчӗҫ:

А позади серой воробьиной тучей сыпали за санями ребятишки; цепляясь за грядушку, орали:

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.