Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗррисене (тĕпĕ: хӗрӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Наталья тӑна кӗчӗ, куҫне уҫрӗ, типшӗрсе сарӑхнӑ тути хӗррисене чӗлхе вӗҫӗпе ҫулласа илсе, шыв ыйтрӗ.

Наталья пришла в себя, открыла глаза, кончиком языка облизала сухие, обескровленные, желтые губы, попросила пить.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ултӑ тупӑллӑ батарея урам кукринелле пӑрӑнса ҫухалчӗ те, Копылов, тута хӗррисене ҫырткаласа, утне Григорий патне ҫывӑхах уттарҫа пычӗ:

Шестиорудийная батарея скрылась за поворотом, и Копылов, покусывая губы, подъехал к Григорию вплотную:

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан, тути хӗррисене пӑчӑртасарах тытса, сӑмахне хиврен вӗҫлерӗ:

И, плотнее сжав губы, жестко закончил:

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ксени аппӑшӗн уҫӑ сассине — ун сасси шак чул ҫийӗн шӑнкӑртатса юхакан шыв сасси пек илтӗнет — кӑмӑллӑн кулса итленӗ май, килте тунӑ этажеркӑ ҫинчи кӗнекесене, кантӑк ӑшӗнчи хӗррисене тӗслӗ хутпа ҫавӑрнӑ сӑн ӳкерчӗксене васкамасӑр пӑхса ҫӳрерӗ, тӑванӗсем тӗрлӗ сӑрпа илемлетнӗ плакатсем юратнинчен тӗлӗнчӗ, — тахҫан турӑш ҫакӑнса тӑнӑ малти кӗтесе пӗтӗмпех ҫавнашкал плакатсем ҫыпӑҫтарса хунӑ.

Ксения с улыбкой слушала звонкий голос тетки — словно бежал, перепрыгивая через камешки, журчащий ручеек — и неторопливо расхаживала по избе, разглядывая книжки на самодельной этажерке, редкие фотографии под стеклом, отделанные по краям цветной бумагой, дивилась пристрастию родственников к ярким красочным плакатам, которыми был обклеен весь передний угол, где когда-то висела икона.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Чӗнсе янӑ Вешкине, пӗрле пулатпӑр тесе шантарнӑ, хӑй ҫӳрет ав таҫта мурӗнче!» — тарӑхса шухӑшларӗ вӑл курницӑри арча ҫинче выртнӑ чух, шупкалма пуҫланӑ хӗрлӗ тута хӗррисене ҫырткаласа.

«Вызвал в Вешки, сулил — вместе будем, а сам лытает черт те где!» — озлобленно думала она, лежа в горнице на сундуке, покусывая яркие, но уже блекнущие губы.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫуркуннесенче ту-сӑрт ҫинчен кӗрлесе-шавласа анакан сарӑ хӗрлӗ шыв, катрам чулсене йӑвантарса, ҫырма тӗпӗнче пысӑк та тарӑн лакӑмсем алтса хӑварать, хӗрлӗ тӑм сийӗсене ишӗлтерет, ҫыран хӗррисене ҫисе ланкашкалантарать, шыв ҫулӗсем уҫать.

Весной рыжий поток нагорной воды, ворочая самородные камни, вымывает в теклине ямины, рушит пласты красной глины, в стенах яра роет углубления и проходы.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӗмӗлленнӗ ҫӳҫӗ кӗве каснӑ пек тӑкӑнчӗ, сухалӗ кӗҫҫеленсе ларчӗ, хӗррисене супӑнь кӑпӑкӗ пек шурӑ кӑвак пайӑркасем сырса илчӗҫ.

Серебристый каракуль волос лез, будто избитый молью, борода свалялась и была по краям сплошь намылена сединой.

XXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ильинична, тути хӗррисене саппун аркипе шӑлкаласа, «аслӑ улне» чуптума хӑтӗрленчӗ.

Ильинична, вытирая завеской губы, готовилась целовать «старшенького».

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫеҫен хир тӑрӑх кӑвак тӗтре упаленсе шӑвать, тип варсенче йӑсӑрланать, тарӑн ҫырмасене кукӑрӑлса кӗрет, чӑнкӑ ҫырансен хӗррисене ҫуласа куҫать.

Туман пенился в степи, клубился в балках, ник в падинах, лизал отроги яров.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Малтан ун ҫӗлӗкӗ хывӑнса ӳкрӗ, унтан Чернецов хӑй, тутине хӑрушла чалӑштарса, хӗстернӗ куҫ хӗррисене ҫиҫӗм ҫиҫнӗ чухнехи пек пӗркелентерсе, тунинчен хуҫса антарнӑ пучах пек, вӑйсӑррӑн йӑванса кайрӗ.

Сначала свалилась папаха, а потом, будто переломленный в стебле колос, медленно падал Чернецов, со странно перекосившимся ртом и мучительно зажмуренными, сморщенными, как от молнии, глазами.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ывӑлне ытала-ытала ҫупӑрланӑ май, чӑтса тӑраймарӗ вӑл, — тути хӗррисене сиккелентерсе, йӳҫӗ япала ҫинӗ чухнехи пек, аялалла чалӑштарчӗ.

Порывисто обнимая сына, не сдержалась, углы губ дрогнули, горько поползли вниз.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Казаксем ҫине чул вӑркӑнтарнӑ ҫынна хӗнесе тӑкнине, ун хыҫҫӑн Лагутинпа иккӗшӗн хушшинче пулса иртнӗ ырӑ мар харкашӑва вӑл тути хӗррисене ҫилӗллӗн мӗкӗлтеттерсе аса илчӗ.

Покусывая губы, он вспомнил сцену избиения человека, бросившего в казаков камнем, и то, что после разыгралось между ним и Лагутиным.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сурхури ҫитес умӗн ҫанталӑк кӗтмен ҫӗртен ӑшӑтса пӑрахрӗ; пӗр талӑк тӗлли-паллисӗр ҫумӑр ислетрӗ те, Дон хӗрринчи ту ҫинчен, лапамсемпе шырлансем тӑрӑх урӑм-сурӑм шыв-шур кӗрлесе анчӗ; юртан тасалса ҫаралнӑ сӑмсахсем ҫинче иртнӗ ҫулхи кураксем тата мӑкпа витӗннӗ шурӑ чул ярӑмӗсем йӑл илсе симӗсленчӗҫ; Донӑн шыв ҫисе кайнӑ хӗррисене шурӑ кӑпӑк витсе эрешлерӗ; симӗс пӑр виле пек тӗссӗррӗн кӑвакарса кӳпчерӗ.

Перед Рождеством внезапно наступила оттепель; сутки шел дождь, с обдонской горы по ерикам шалая неслась вода; на обнажившихся от снега мысах зазеленели прошлогодняя травка и мшистые плитняки мела; на Дону заедями пенились окраинцы, лед, трупно синея, вздувался.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анат енче вара ҫыран хӗррисене ҫеҫ хӑмпӑлчӑклӑ пӑр сийӗ витнӗ те, Дон варринче ҫаплах шавласа юхакан шыв шарлакӗ тӗмескеленсе йӑванать, татти-сыпписӗр ахӑрашакан ҫил тулланипе, симӗс хумсене ҫапӑнтарса чӳхенет.

А ниже одни лишь окраинцы подернулись пузырчатым ледком, на середине бугрилось стремя, смыкались и трясли седыми вихрами зеленые валы.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Мӑйӑхне пӗтӗркелесе, вӑл шыв хӗррисене тинкерсе пӑхса пырать, чарӑнса тӑнӑ пӗренене курсанах, Грицькона унта пыма хушать.

Закручивая усы, он всматривался в берега, и как только замечал в затоне бревно, тотчас приказывал Грицьку подгонять к нему.

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ларса пыракансене ҫӳлтен ҫынсем хӗвӗшекен пасарсене, сарлака площадьсене, симӗс бульварлӑ проспектсене, сарлака урамлӑ хула хӗррисене кӑтартас тенӗ пек, летчик хула ҫинче пӗр хут ҫаврӑнса илчӗ.

Летчик сделал круг, как бы желая показать своим пассажирам весь Ставрополь, чтобы под крыльями проплыли и базары, запруженные людьми, и просторная площадь, и главные проспекты с зелеными бульварами, и окраины с широкими улицами.

XV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Нумайччен вара усрарӗ Григорий пӗртен-пӗр хаяр куҫлӑ та хӑйӑр тӗслӗ питҫӑмарти ҫинчи тути хӗррисене темле ачаш йӗрсем ӳкнӗ украинец сӑнарне.

Надолго сохранила память Григория образ украинца с суровым единственным глазом и ласковыми линиями рта на супесных щеках.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Дарья, тути хӗррисене вӗтӗ те хаяр шӑлӗсемпе ҫыртса, ун ҫине куҫне хӗсерех чалашшӑн пӑхса илчӗ, куҫхаршийӗсем унӑн чӗтрене-чӗтрене илеҫҫӗ, хӑй тек куҫӗсене чеен хӗссе, ихӗлтетсе кулкаласа тӑрать.

Дарья смешливо косилась на нее, кусая губы мелкими злыми зубами.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хура шӑллӑ офицер улӑм пӗрчипе шӑлне чакалама пуҫларӗ, хӗрелсе пиҫӗхсе тӑракан куҫ хӗррисене пӗркелентерсе илчӗ.

Чернозубый офицерик ковырял в зубах соломинкой, морщил обмяклые в красноте складки у глаз.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Юлашки хут пӑхса тухрӗ Григорий хӑйӗн хатӗрӗсене, кукленсе ларчӗ, унтан йӗнер хырӑмлӑх прешкин лапӑртанса пӗтнӗ хӗррисене ҫаннипеле шӑлса тасатрӗ.

В последний раз оглядел Григорий свои пожитки, присел на корточки и вытер рукавом измазанные края вьючных пряжек.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех