Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӑсран (тĕпĕ: ӑс) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Мӗскер эсӗ, ӑсран тухрӑн-им?

— Ты что, рехнулась?

Суд килет!.. // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Ӑсран тухрӑн-им эсӗ?

— Ты с ума сошел?

Хирӗҫлӗхсен пӗрлӗхӗ // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Енчен, калӑпӑр, пултаруллӑ пахчаҫӑ тата сад ӑсти Егор Грушин Выселкӑра иҫӗм ҫырли ҫитӗнтерме май пур тесе ӗнентерсех калать пулсан, Иван Михайлов куҫне хӗссе йӗкӗлтесе те илет, ҫавӑнтах хӑйӗн тусне ӑсран тайӑлнӑ тесе хурать, ҫакна ҫирӗплетме пӗр тӗслӗх ҫеҫ илсе кӑтартать: Выселкӑра пан улми те хӑш-пӗр ҫул пулса ҫитеймест, апла ӑҫтан иҫӗм ҫырли ӳстӗр.

Если, скажем, одержимый огородник и садовод Егор Трушин начнет утверждать, что в Выселках можно культивировать виноград, то Иван Михайлов, состряпав на челе своем саркастическое выражение, тотчас назовет своего друга сумасшедшим и в доказательство приведет тот факт, что в Выселках и яблоки-то не всегда вызревают, куда уж там винограду.

Хирӗҫлӗхсен пӗрлӗхӗ // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Ӑсран кӑшт катӑкрахчӗ те, ҫапах маттур ачасемччӗ.

Правда, с придурью, а так ничего, молодцы ребята.

Вӑрман сыхлавҫи // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Пурнӑҫ тинӗсӗ ун умне, поэтсем ҫырса кӑтартнӑ евӗр, асар-писер хумсемпе хумханса выртнӑн тухса тӑмарӗ; ҫук: — ун умне ҫав тери лӑпкӑ, хумханмасӑр выртакан тата мӗн тӗпне ҫитичченех витӗр курӑнса тӑракан тинӗс тухса тӑчӗ; хӑй вӑл пӗчӗк те вылянкалакан кимӗ ҫинче ларать, лере вара, тинӗсӗн тӗттӗм те юшкӑнлӑ тӗпӗнче, пысӑк пулӑсем евӗр, темле илемсӗр хӑрушӑ аҫтахасем тӗксӗммӗн курӑнаҫҫӗ: пурнӑҫри пур кӑлтӑксем, чир-чӗрсем, хуйхӑ-суйхӑ, ӑсран тайӑлни, ҫука юлни, суккӑрланни…

Не бурными волнами покрытым, как описывают поэты, представлялось ему жизненное море — нет; он воображал себе это море невозмутимо гладким, неподвижным и прозрачным до самого темного дна; сам он сидит в маленькой, валкой лодке — а там, на этом темном, илистом дне, наподобие громадных рыб, едва виднеются безобразные чудища: все житейские недуга, болезни, горести, безумие, бедность, слепота…

Ҫурхи шывсем // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Ӑсран тайӑлсах кайнӑскер вӑл тетӗп.

Совсем рехнулся, говорю.

Хӗрӗх пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Каҫхи апат хыҫҫӑн атте виски кӗленчине илчӗ, кунта икӗ хут ӗҫсе ӳсӗрӗлмелӗх, пӗрре ӑсран тухмалӑх ҫитет терӗ.

После ужина отец взялся за бутыль и сказал, что виски ему хватит на две попойки и одну белую горячку.

Улттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Чи малтан Шубин, ӑсран тайӑлнӑ ҫын пек йынӑшса, ахӑлтатса кулса ячӗ, унтан Берсенев, пӑрҫа тӑкӑннӑ чухне пулакан шав пек сасӑпа, кулма пуҫларӗ, ун хыҫҫӑн Зоя вӗтӗ шӑрҫа шӗлтӗртетнӗ пек кулса ячӗ, Анна Васильевна та сасартӑк кулма тытӑннипе Елена Николаевна та йӑл кулмасӑр тӳсеймерӗ, юлашкинчен Инсаров та чӑтса тӑма пултараймарӗ.

Первый визгливо, как безумный, залился Шубин, за ним горохом забарабанил Берсенев, там Зоя рассыпалась тонким бисером, Анна Васильевна тоже вдруг так и покатилась, даже Елена не могла не улыбнуться, даже Инсаров не устоял наконец.

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Унашкал сӑн-пите курсан ӑсран кайӑн.

От этого лица можно в отчаяние прийти.

I // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Йӑлтах ӑсран тайӑлнӑ ватсупнӑ.

— Совсем с ума сошел старец.

I // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Мӗскер, ӑсран тайӑлнӑ-им вӑл?

— Что он, рехнулся?

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Атте!.. — тет вӑл, ӑсран кайнӑ ҫын пек.

Отец!.. — твердила она, как безумная.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Эпӗ ӑсран та тайӑлнӑ, тӳрленме пултарайман ухмах, вилессе те ҫавӑн пекех вилетӗп пулмалла, — тесе хучӗ.

Я сумасшедший, неисправимый безумец и, видно, уж таким умру…

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Капитан кунӗ-кунӗпе хӑйӗн каютинче питӗрӗнсе ларнӑ пирки те, вӑл унта кашни кун ӑсран тухиччен ӗҫсе тултармасан, нимӗн хирӗҫмелли те ҫук.

Ничего нельзя было бы возразить против того, что капитан целые дни проводил взаперти в своей каюте, если бы он не напивался там ежедневно до бесчувствия.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Анисен сарлакӑшӗ виҫшер утӑм, ана ҫине ана кӗрсе пырать, вӗсене уйӑрса, ӑсран кайма пулать.

Полоска шириной в три шага, одна на другую залезает, их разделить — с ума можно сойти.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ҫаран ҫине вӑл ӑсран кайнӑ пек вӑркӑнтарса ҫитрӗ.

На луг вынесся, как шальной.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Унта-кунта чупса ҫӳреҫҫӗ, ҫапӑҫу хатӗрӗсене яра-яра илеҫҫӗ, вӗсем ӑсран тухса кайма та хатӗр тейӗн.

Разбегались в разные стороны, хватали оружие и, казалось, готовы были прийти в наступление.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Анчах кампа калаҫать иккен вӑл: ӑсран кайнӑ ҫынпа, е ахаль тӑрпалтайпа кӑна?

Но с кем, однако, он имеет дело, — с сумасшедшим или только с чудаком?

Улттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫавӑнтах вара Роза аташкала пуҫларӗ, темиҫе кунтан йӑлтах та ӑсран тухса кайрӗ.

После этого Роза стала заговариваться, а через несколько дней совсем лишилась рассудка.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ӑсран чиперех-и?

У него с головой все в порядке?

Саккӑрмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех