Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӑсран (тĕпĕ: ӑс) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ку ӑсран тухни пулать вӗт!..

Это же безумие какое-то!

III. Сасӑлани // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Вӑл чӗркуҫҫийӗсем хутланнине туйса илчӗ, ҫак хӑрушӑ та чӗрчунсӑр ирӗклӗхре хӑй пулӑшусӑр иккенне ӑнланса, шанӑҫ ҫухатнӑ мӗскӗн хӗрарӑм пачах ӑсран кайрӗ те пушхирте тӗлӗнмелле янӑраса каймалла кӑшкӑрчӗ:

Тогда, со страхом озирая бескрайнюю пустынную даль, чувствуя, что у нее мутится рассудок и подгибаются колени, обезумевшая от горя мать крикнула, обращаясь к пустыне, и странен был ее крик:

V. Ҫул вӗҫленчӗ // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Мӗн, эсӗ ӑсран тайӑлман пулӗ-ҫке?..

Что же это такое, вы действительно с ума сошли?

III. Хресченсен ушкӑнӗнче // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Унӑн тискер ҫи-пуҫ — тум-тирӗ ҫӗтӗк-ҫатӑк, куҫӗсене ӑсран тайӑлнӑ ҫынсем пек тинкерсе пӑхать.

Она имела совершенно растерянный вид, а тело ее было покрыто лохмотьями.

III. Хресченсен ушкӑнӗнче // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Манӑн пичче ӑсран тайӑлман-ши?

Не сошел ли дядюшка с ума?

XLIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Чӑнах та ӑсран кайнӑ!

Да, обезумел!

XLIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Вӑл та ӑсран кайнӑ!

Компас обезумел!

XLII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Эпӗ профессор ҫине пӑртак шанман пек пӑхрӑм та хамӑн ӑшӑмра ку ӑсран кайман-ши тесе ыйтрӑм.

Я посмотрел на профессора с некоторым недоверием, я спросил себя, уж не сошел ли он с ума?

XXXVI сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Эпир ӑсран кайнӑ пек, тӳрех ун патнелле сулӑпа вӗҫтерсе пыратпӑр.

А мы, как безумные, несемся все вперед!

XXXV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Эпир ӑсран кайнӑ ҫынсем пек, тӳрех ҫав хӑрушӑ япала патне ҫывхарса пыратпӑр, ку тискер кайӑк ҫиес пулсан, кунне ҫӗр кита ҫӑтса ярсан та тӑранас ҫук.

А мы, безумцы, плывем прямо к этой чудовищной туше, которую не насытила бы и на один день целая сотня китов.

XXXIV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

— Вӑл ӑсран кайнӑ! — тесе кӑшкӑрать профессор.

— Он с ума сошел! — кричит профессор.

XXXII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

— Апла пулсан, эпӗ ӑсран кайнӑ пулӗ, эпӗ кун ҫути куратӑп, ҫил шавланине тата хумсем пырса ҫапӑннине те илтрӗм.

— Значит, я сошел с ума! Ведь я вижу дневной свет, слышу шум ветра и плеск волн.

XXIX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Эпӗ хама хам ҫапла калатӑп: ман евӗрлӗ ҫын пӑртак та пулин хӑй ҫӑлӑнассине шансан, вӑл ӑсран тайӑлнине пӗлтерӗччӗ, ҫавӑнпа ӗмӗте пӗтӗмпех ҫухатсан авантарах пулӗ!» тетӗп.

Я говорил себе, что если бы я в моем положении мог сохранить хотя бы тень надежды, это было бы признаком сумасшествия, и что лучше было бы совершенно потерять всякую надежду!

XXVII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

— Ҫапла, — терӗ пичче ӑсран кайнӑ ҫын пек.

— Да! — повторял дядюшка в неистовстве.

XXIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

— Шыв, шыв! — тесе кӑшкӑрса ятӑм эпӗ; савӑннипе алӑ ҫупа пуҫларӑм, ӑсран кайнӑ ҫын пек хӑтланма тытӑнтӑм.

— Вода, вода! — воскликнул я, хлопая в ладоши и жестикулируя, как сумасшедший.

XXIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Пичче ӑсран кайман-ши капла?

Не сошел ли дядюшка с ума?

XXI сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Анчах геолог хӗрӳллӗхӗ лӑпкӑ ӑсран та вӑйлӑрах пулнипе Лиденброк пичче эпӗ кӑшкӑрса каланине илтрӗ те: — Мӗн пулчӗ тата? — тесе ыйтрӗ.

Но мой пыл геолога одержал верх над благоразумием, и дядюшка Лиденброк услышал мои восклицания: — Что случилось? — спросил он.

XIX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ганспа унӑн юлташӗсем лава купи ҫинче пӑхса лараҫҫӗ, ӑна вӗсем ӑсран тайӑлнӑ ҫын тесе шутлаҫҫӗ пулӗ.

Ганс и его товарищи, сидя на обломке лавы, посматривали на него; они, видимо, принимали, его за сумасшедшего.

XVI сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Пур улшӑнусем те шалти вут хӗмрен килнӗ ҫавӑнпа та утравӑн ҫиелти хытӑ ҫийӗн хуппи айӗнче яланах вӗресе шӑранса тӑракан япаласем ҫук тесе ӑсран кайнӑ ҫынсем ҫеҫ калама пултараҫҫӗ.

Все эти явления обязаны действию огненной материи внутри земного шара, и было безумием предполагать, что под внешней оболочкой отсутствуют вещества, постоянно находящиеся в состоянии кипения и плавления.

XV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ун чухне эпӗ ӑсран тайӑлтӑм, ухмаха ертӗм.

Я тогда просто с ума сошел.

Улттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех