Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӑнлантӑм (тĕпĕ: ӑнлан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ӑнлантӑм: ҫакӑ жестпа, упӑшкин пиншакне ҫӑмӑллӑн перӗннипе, вӑл ку чи малтан манӑн хуйхам, тесе туйтарасшӑн…

Я понимаю: этим жестом, легко касаясь его пиджака, она как бы подчеркивает — это прежде всего ее горе…

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Расщепей каланӑ сӑмахсене эпӗ тӗплӗн астуса юлтӑм, вӑл мана тӗрӗс каланине эпӗ тӗтреллӗн те пулсан, ӑнлантӑм.

Я запомнила каждое слово, сказанное мне Расщепеем, и смутно чувствовала, что он был прав, отговаривая меня.

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ӑнлантӑм.

Куҫарса пулӑш

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ачасен ҫуртӗнчен тарасси питӗ сайра пулать тенӗ пек ӑнлантӑм эп ӑна, питех сайра та мар, тесе пӳлсе каласшӑнччӗ хам.

Я решил, что он думает, что удрать из детдома — редкая штука, и хотел возразить, что совсем не редкая, но он снова сказал:

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя хӗп-хӗрлӗ хӗрелсе кайрӗ, вара куна кам ҫырнине эп ӑнлантӑм.

Тут я заметила, что Катя покраснела, и поняла, что это написала она.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анчах Нина Капитоновна столовӑя тепӗр тӗрлӗ апат илсе кайнӑ чух вӗсем мӗн тума шутланине питӗ лайӑх ӑнлантӑм.

Но когда Нина Капитоновна потащила в столовую второе, я из общего разговора понял, что они хотят сделать.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ӑнлантӑм.

— Понял.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пугачевпа лешӗ пӗр ҫынах пулнине ӗненсе, эпӗ вӑл мана хӑтарнин сӑлтавне ӑнлантӑм.

Я удостоверился, что Пугачев и он были одно и то же лицо, и понял тогда причину пощады, мне оказанной.

Саккӑрмӗш сыпӑк. Чӗнмен хӑна // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Анне, аллисене хӗреслетсе турӑш тыттарнӑскер, сӗтел ҫинче выртнӑ кун мӗншӗн пурте пӑшӑлтатса, унтан кӑшт хытӑрах, варахпа яланхи пекех калаҫнине те ӑнлантӑм эпӗ.

Я понял, почему в первый день при матери, лежавшей на столе с иконкой в сложенных руках, все говорили шепотом, потом все громче и наконец, своими обыкновенными голосами.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтанпа нумай вӑхӑт иртрӗ ӗнтӗ: эпӗ санӑн чунӑнти пур вӑрттӑн кӗтессӳсене те пӗлсе ҫитрӗм те ӑнлантӑм… сана шанса тӑни кӑлӑхах пулчӗ иккен.

Прошло с тех пор много времени: я проникла во все тайны души твоей… и убедилась, что то была надежда напрасная.

Июнӗн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Ун сӑмахӗнчен эпӗ княжнапа хам ҫинчен хулӑра тӗрлӗ киревсӗр сас-хура сарӑлнине ӑнлантӑм: уншӑн Грушницкие ахалех иртмӗ-ха!

Из слов его я заметил, что про меня и княжну уж распущены в городе разные дурные слухи: это Грушницкому даром не пройдет!

Июнӗн 7-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Эпӗ ӑнлантӑм ӑна: мӑнтарӑн старик, ҫуралнӑранпа та вӑл служба ӗҫне хӑйне кирлишӗн пӗрремӗш хут кӑна пӑрахнӑччӗ пулӗ те, уншӑн та ӑна епле тав турӗҫ иккен!..

Я понял его: бедный старик, в первый раз от роду, может быть, бросил дела службы для собственной надобности, говоря языком бумажным, — и как же он был награжден!

Максим Максимыч // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Эпӗ вара хама малтанах вӑтам ҫулсене ҫитнӗ пек туйӑннӑ лётчик пӗр ҫирӗм виҫҫе те тин ҫитейнине ӑнлантӑм.

Я с удивлением убедился, что хозяину моему, казавшемуся минуту назад человеком средних лет, едва ли было и двадцать два, двадцать три года.

Юлашкинчен калани // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Эпӗ манӑн ыранччен юлмалла пулассине ӑнлантӑм, тата каялла таврӑнма та вӑхӑт ҫукчӗ ӗнтӗ.

Я понял, что придется остаться до завтра, да и не было времени возвращаться назад.

Юлашкинчен калани // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Вӑл Мересьев сӑмси умӗнче типшӗм ывҫипе сулкаласа, вӑрттӑн каварлашнӑ пек, ун хӑлхинчен пӑшӑлтатса пычӗ: — Эсир эп штатски ҫын пулни ҫине ан пӑхӑр, эпӗ хамӑрӑн плана питӗ лайӑх ӑнлантӑм.

Он бойко тряс перед носом Мересьева сухой ладошкой и многозначительно шептал ему на ухо: — Вы не смотрите, что я штатский, — я отлично понял наш план:

2 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Унтан пӗр вӑхӑт чӗнмесӗр пычӗ те, хуллен кӑна хушса хучӗ: — Эп пӗтӗмпех ӑнлантӑм.

Она помолчала, задумалась, потом тихо прибавила: — Я все поняла.

1 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Эпӗ унӑн ыйтуне ӑнлантӑм.

Я понял его вопрос.

«Колин» // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

Халь ӗнтӗ эпӗ Аня Ирасек кунта епле лекнине те ӑнлантӑм — ун патӗнче эпир Мирекпе иксӗмӗр темиҫе хут тӗл пулнӑччӗ.

Теперь я понял, как сюда попала Аничка Ираскова, – у нее мы несколько раз встречались с Миреком.

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

Халь ӗнтӗ эпӗ гестаповецсем малтанхи каҫах манӑн ята ӑҫтан пӗлнине ӑнлантӑм.

Теперь я понял, откуда гестаповцы в первую же ночь узнали мою фамилию.

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

Ӑнлантӑм, — терӗ Биденко, шӑлӗсене ҫыртса.

– Понятно, – сказал Биденко, натужив скулы.

14 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех