Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫие (тĕпĕ: ҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫав хушӑра шар ялтӑркка ҫутӑпа сирпӗнсе ҫурӑлчӗ те пӗр самантрах пирӗн ҫие вут сирпӗтсе хупласа илчӗ.

Ах, какой ослепительный свет! Тут шар взрывается! Мы облиты огненными струями!

XXXV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Анчах кунта эпӗ ҫеҫ айӑплӑ мар — пӗлетӗн-ҫке эсӗ, кӗписене эпӗ ҫие тӑхӑнсан кӑна куратӑп, хам ҫири кӗпене ҫухатма пултарайман ӗнтӗ эпӗ!

Но тут не я один виноват — ты же знаешь, что я их только и вижу, пока они на мне, а ведь не мог же я сам с себя потерять рубашку!

Вӑтӑр ҫиччӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Йывӑҫ ҫие хӑпарма май килмерӗ.

На дерево полезть никак нельзя было.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ҫие юласран сыхланмалли пирки манмарӑр пуль? — ячӗшӗн кӑсӑкланать инкӗш.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Аптека патӗнчен иртнӗ чух Кирюк унта пӗр саманта кӗрсе ҫие юласран сыхланмалли хатӗре илсе тухрӗ.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Хӗрсен ҫие юласран сыхланмалла.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Кӑмӑлӗ пӑтранса хӑсса пӗтсен вӑл чухласа илет — унӑн ҫие юлнӑ.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Канас та ҫие пуҫлас тесе кашкӑр ами чарӑнчӗ те хай ҫӗклемне юр ҫине хучӗ, анчах сасартӑк йӗрӗнсе каяла сиксе ӳкрӗ.

Волчиха остановилась и положила свою ношу на снег, чтобы отдохнуть и начать есть, и вдруг отскочила с отвращением.

Хушка ҫамка // Мирун Еник. Антон Чехов. Хушка ҫамка: калав. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 16 с.

Хутортан анатарахра, Дон ӑшӑхрах вырӑнта, ҫаппа-ҫарамас хывӑнчӗ те утсен пуҫӗсем ҫумне ҫие тӑхӑнакан япалисене, аттине, хӗҫпӑшалне майлаштарса ҫыхрӗ, тулли патрон хутаҫҫине шӑлӗпе ҫыртса, лашисемпе пӗрле ишме пуҫларӗ.

Ниже хутора, где Дон был мельче, разделся донага, привязал к лошадиным головам одежду, сапоги, оружие и, держа в зубах подсумок с патронами, вместе с лошадьми пустился вплавь.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Каласа пӗтермен шухӑшне ырлама кӗтнӗ пек, Таня ҫие пӑхрӗ, йӑлӑнакан сасӑпа тархасласа лӑпкӑн хушса хучӗ:

Ища поддержки в какой-то своей еще не высказанной мысли, Петренко посмотрел на Таню и тихо, умоляющим голосом сказал:

8 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫие хӑть ан та тӑхӑн таса япала, — терӗ ассӑн сывласа Аксинья.

— А чистое хучь не надевай, — со вздохом сказала Аксинья.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӑнтӑрлахи апат хыҫҫӑн Ильинична Натальйӑпа калаҫса пӑхма, ҫие юлнине пӑрахма нимӗнле хӗн-хӗсӗк те тесе ӳкӗте кӗртме шутланӑччӗ: савӑт-сапа ҫунӑ хушӑра вӑл, хӑй шухӑшӗпеле, каласа итлеттерме вырӑнлӑрах йӳтӗмсем шырарӗ, Наталья мӗн шут тытни ҫинчен старике те систерсе хума, хуйха-суйхӑ пула кӑтӑрса кайнӑ кинне вӑл пулӑшнипе ухмахла хӑтланасран ӳкӗтлесе чарма шухӑшланӑччӗ, анчах вӑл савӑт-сапапа аппаланнӑ вӑхӑтра Наталья, шӑппӑн пуҫтарӑнса, килтен тухса кайрӗ.

После обеда Ильинична хотела поговорить с Натальей, доказать ей, что нет нужды избавляться от беременности; моя посуду, она мысленно подыскивала, по ее мнению, наиболее убедительные доводы, думала даже о том, чтобы о решении Натальи поставить в известность старика и при его помощи отговорить от неразумного поступка взбесившуюся с горя сноху, но, пока она управлялась с делами, Наталья тихонько собралась и ушла.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ку Микишка-ҫке ман! — савӑнса кӑшкӑрса ярать ҫие темтепӗр тӑхӑнса тултарнӑ ватӑ хӗрарӑм.

— Да это мой Микишка! — обрадованно вскрикивает распокрытая пожилая баба.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫие вӑл ҫулланса хуп пек хытса ларнӑ гимнастерка тӑхӑннӑ, уринче — сӳсленсе пӗтнӗ ҫӗтӗк обмотка.

В засаленной гимнастерке и в прах измочаленных обмотках.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫие вӑл хула ӗлкипе ҫӗлетнӗ пиншак тӑхӑннӑ, пуҫӗнче — ӗнси ҫинелле шутарса хӑпартнӑ сӑрӑ кӑвак тӗслӗ фетр шлепке.

В пиджаке городского покроя и сдвинутой на затылок серой фетровой шляпе.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Арӑм сывах марччӗ, леш эсрел тухтӑрӗсем ӑна ача ҫуратма юрамасть терӗҫ, ҫие ан юлтӑр тесен, мӗн тумаллине вӗрентрӗҫ.

Она была нездорова, и мерзавцы не велели ей рожать и научили средству.

XVIII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Ҫие юлать е ҫуралнӑ ачине ӗмӗртсе пурӑнать пулсан, хӗрарӑмра аслӑ улшӑну пулса иртет — шухӑшласа кӑна пӑхмалла.

Ведь только подумать, какое великое дело совершается в женщине, когда она понесла плод или когда кормит родившегося ребенка.

XIII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Унӑн, мӗскӗнӗн, пӗрремӗш уйӑхрах ҫие юлчӗ пулсан тата эпир ҫаплах сысналла хӑтланса пурӑнма пӑрахмарӑмӑр пулсан, — епле-ха ҫакӑ усал ӗҫ туни ан пултӑр?

Как же не преступление, когда она, бедная, забеременела в первый же месяц, а наша свиная связь продолжалась?

XIII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Хальхинче эпӗ хӳшӗре салтӑнтӑм, ҫие пӗр аялти кӗпе тата пир йӗм ҫеҫ хӑвартӑм, урана ҫараллах сӑран пушмак тӑхӑнса ятӑм.

Только на этот раз я разделся в шалаше, оставшись в одной нижней клетчатой сорочке, в полотняных штанах и кожаных туфлях на босу ногу.

Улттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Пурнӑҫа ҫакӑн пек йӗркелесе янӑ хыҫҫӑн вӗсен кун чухлӗ тӑкак тумалла та мар, е тата япаласем те чылай сахал кирлӗ, — Верочка сипе тӗслӗхшӗн урана тата ҫие тӑхӑнмалли япаласем кӑтартрӗ.

При таком устройстве жизни они не имеют нужды делать многих расходов, или нужно гораздо меньшее количество вещей, — Верочка приводила вам в пример обувь, платье.

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех